🥀 یک حرف از هزاران

‌
🔹گزارش یک سخنرانی دربارهٔ بوسیدن

فیلم مستند «بوسه بر زمین» در سال ۲۰۲۰ تولید شده است. قبل‌از آن نیز دو فیلم مستندِ «حقیقت تلخ» را آقای الگور در سال ۲۰۰۶ و ده سال بعد آقای دی‌کاپریو «قبل‌از سیلاب» را ساخته بودند که هر دو شهرت جهانی یافتند و الگور به‌خاطر آن جایزه نوبل صلح گرفت. من فیلم‌های «حقیقت تلخ» و «قبل‌از سیلاب» را سال‌هاست در کلاس درس «تغییراقلیم» به دانشجویانم در مقطع دکترای هواشناسی نشان می‌دهم و مفصل دربارهٔ آنها سخن می‌گویم. از سال آینده باید فیلم «بوسه بر زمین» را نیز به کلاسم ببرم.

در این یادداشت بنا ندارم دربارهٔ فیلم بنویسم و آن را نقد کنم؛ که البته باید در روزهای آینده چنین کاری را انجام دهم. در اینجا می‌خواهم از سازمان مردم‌نهاد «انجمن دیده‌بان آب، هوا و زمین» سپاسگزاری کنم که این جلسه را برگزار کرد و از آقای دکتر طراوتی و سرکار خانم تقی‌زاده که مرا به این جلسهٔ بی‌ریا و پر شوق و امید دعوت کردند. جلسه‌ای که اگر همه‌چیز سر جای خودش بود، جا داشت در تالار شهر برگزار شود و در آن، همهٔ مسئولان و کارشناسان و مردم علاقه‌مند شرکت جویند و در رسانه‌ها به‌صورت گسترده پخش شود.

اما خاصیت این جلسات این است که نشان می‌دهد هنوز امید هست و هنوز نبض جامعه می‌زند و هنوز در میان مردم آدم‌هایی هستند که تمام زندگی‌شان را گذاشته‌اند برای نجات زمین و سرزمین از بلاهایی که انسان‌ها بر سر آن آورده‌اند. هنوز آدم‌هایی هستند که بوسه بر زمین می‌زنند و مادر طبیعت را عاشقانه دوست می‌دارند و برای رهایی‌اش از این بلاها تلاش می‌کنند و دل می‌سوزانند.

سخنرانی‌ام را با ابراز شگفت‌زدگی‌ام از محل برگزاری آن اعلام کردم. وارد یک برج مجلل و زیبا شدم سپس به سمت یک راه پله تنگ و کم‌نور رفتم که به زیرزمینی شبیه انباری ختم می‌شد. در آن زیر زمین ناگهان وارد یک فضای دل‌انگیزی می‌شدی که در واقع یک موزهٔ کوهنوردی بود (مجموعه پایکاه) و در آنجا مشتاقانی نشسته بودند. در برق‌چشمان و شوق نگاهشان می‌دیدم که چنان است عاشقانه بر روی زیبای زمین بوسه زده‌اند. چنین جمعی با حوصله نشستند و یک ساعت و ۲۰ دقیقه فیلم تماشا کردند و یک ساعت و نیم هم سخنرانی گوش دادند. البته من از همکار خوبم آقای دکتر فتوت که خاک‌شناس زبردستی است نیز دعوت کرده بودم همراهم بیاید و دربارهٔ خاک سخن بگوید که موضوع فیلم بود در فرایند تغییراقلیم.

نکتهٔ دیگر، حضور برخی از دوستان عزیزم و برخی دانشجویانم که در جلسه حاضر شده بودند و به آن جلای بیشتری داده بودند. از همهٔ ایشان سپاسگزارم.

#ثنایی_نژاد
🆔 @yek_harf_az_hezaran

Telegram

کانال خبری دیدبان آب هوا زمین🌍

انجمن دیدبان آب هوا زمین  برگزار می کند:
نقد و‌نمایش  مستند
☘زمین را ببوس ☘
باحضوردکتر ثنایی نژاد استاد دانشگاه فردوسی مشهد

🔷زمان : سه شنبه ۲۵ اردیبهشت ، ساعت ۱۸/۳۰
🔷آدرس : بلوار وکیل آباد ، صیاد شیرازی ۲ مجتمع برلیان ، طبقه منهای یک
«موزه  کوه نوردی ،…

www.tgoop.com/yek_harf_az_hezaran/5901

2.6K viewsedited  May 15 at 06:12

‌
🔹گزارش یک سخنرانی دربارهٔ بوسیدن

فیلم مستند «بوسه بر زمین» در سال ۲۰۲۰ تولید شده است. قبل‌از آن نیز دو فیلم مستندِ «حقیقت تلخ» را آقای الگور در سال ۲۰۰۶ و ده سال بعد آقای دی‌کاپریو «قبل‌از سیلاب» را ساخته بودند که هر دو شهرت جهانی یافتند و الگور به‌خاطر آن جایزه نوبل صلح گرفت. من فیلم‌های «حقیقت تلخ» و «قبل‌از سیلاب» را سال‌هاست در کلاس درس «تغییراقلیم» به دانشجویانم در مقطع دکترای هواشناسی نشان می‌دهم و مفصل دربارهٔ آنها سخن می‌گویم. از سال آینده باید فیلم «بوسه بر زمین» را نیز به کلاسم ببرم.

در این یادداشت بنا ندارم دربارهٔ فیلم بنویسم و آن را نقد کنم؛ که البته باید در روزهای آینده چنین کاری را انجام دهم. در اینجا می‌خواهم از سازمان مردم‌نهاد «انجمن دیده‌بان آب، هوا و زمین» سپاسگزاری کنم که این جلسه را برگزار کرد و از آقای دکتر طراوتی و سرکار خانم تقی‌زاده که مرا به این جلسهٔ بی‌ریا و پر شوق و امید دعوت کردند. جلسه‌ای که اگر همه‌چیز سر جای خودش بود، جا داشت در تالار شهر برگزار شود و در آن، همهٔ مسئولان و کارشناسان و مردم علاقه‌مند شرکت جویند و در رسانه‌ها به‌صورت گسترده پخش شود.

اما خاصیت این جلسات این است که نشان می‌دهد هنوز امید هست و هنوز نبض جامعه می‌زند و هنوز در میان مردم آدم‌هایی هستند که تمام زندگی‌شان را گذاشته‌اند برای نجات زمین و سرزمین از بلاهایی که انسان‌ها بر سر آن آورده‌اند. هنوز آدم‌هایی هستند که بوسه بر زمین می‌زنند و مادر طبیعت را عاشقانه دوست می‌دارند و برای رهایی‌اش از این بلاها تلاش می‌کنند و دل می‌سوزانند.

سخنرانی‌ام را با ابراز شگفت‌زدگی‌ام از محل برگزاری آن اعلام کردم. وارد یک برج مجلل و زیبا شدم سپس به سمت یک راه پله تنگ و کم‌نور رفتم که به زیرزمینی شبیه انباری ختم می‌شد. در آن زیر زمین ناگهان وارد یک فضای دل‌انگیزی می‌شدی که در واقع یک موزهٔ کوهنوردی بود (مجموعه پایکاه) و در آنجا مشتاقانی نشسته بودند. در برق‌چشمان و شوق نگاهشان می‌دیدم که چنان است عاشقانه بر روی زیبای زمین بوسه زده‌اند. چنین جمعی با حوصله نشستند و یک ساعت و ۲۰ دقیقه فیلم تماشا کردند و یک ساعت و نیم هم سخنرانی گوش دادند. البته من از همکار خوبم آقای دکتر فتوت که خاک‌شناس زبردستی است نیز دعوت کرده بودم همراهم بیاید و دربارهٔ خاک سخن بگوید که موضوع فیلم بود در فرایند تغییراقلیم.

نکتهٔ دیگر، حضور برخی از دوستان عزیزم و برخی دانشجویانم که در جلسه حاضر شده بودند و به آن جلای بیشتری داده بودند. از همهٔ ایشان سپاسگزارم.

#ثنایی_نژاد
🆔 @yek_harf_az_hezaran

BY 🥀 یک حرف از هزاران