مدرسه علوم انسانی

Ⓜ️ مغالطه‌ی هوچی گری



📌افراد و گروههای زیادی به یکدیگر اتهام هوچی‌گری می‌زنند ، اما از کجا بدانیم واقعا کدام شان هوچی گرند ؟! دو حالت مغالطی را می‌توان بعنوان تبلیغات هوچی‌گرانه تعریف کرد :


▪️حالت اول


📌 در این حالت مغالطه‌گران به طرف مقابل اتهامی بی اساس وارد می‌کنند یا اتهامی ثابت نشده ،‌ قابل بحث یا بی ربط را مطرح و در بوق و کرنا می‌کنند.آنچه که در این‌جا مهم ست شلوغ کاری است و الا به صرف دروغ بودن یا بی ربط بودن استدلال نمی‌توان شخص را هوچی‌گر خطاب کرد.هرچند که آن موضوعات هم مهم هستند. تجربه نشان داده اتفاقا کسانی بیشتر اهل شلوغ کاری در این موارد هستند که اساسا اتهام و استدلالی که مطرح می‌کنند ثابت نشده ، بی ربط و یا حتی از اساس دروغ‌ست.


📌رفتار منطقی این‌ست که هر اتهامی حتی الامکان در دادگاهی صالح بررسی و در صورت اثبات جرم طبق قانون مجازات متخلف اجرا شود و اگر دادگاهی با شرایط لازم تشکیل نمی‌شود ممکن‌ست لازم باشد موضوع به اطلاع افکار عمومی برسد ، اما شلوغ کاری اضافی مشکلی را حل نمی‌کند.ممکن‌ست جرم طرف مقابل ثابت شده باشد اما نسبت به فسادهای شخص هوچی‌گر ناچیز باشد ، در این صورت بزرگ‌نمایی فساد یا ضعف طرف مقابل و راه انداختن غوغای تبلیغاتی می‌تواند از مظاهر هوچی‌گری محسوب شود.


📌مثالی کلی برای این حالت از تبلیغات هوچی‌گرانه ، برنامه‌ها و گزارش‌های رسانه‌های وابسته به حکومت های مستبد ، هنگام افشای یک فساد در کشوری دموکراتیک است ، این رسانه ها که در برابر تاراج ثروت و منابع کشور خود و هدر رفت فرصت های پیشرفت ، برخوردهایی گذرا دارند اما تا حد ممکن سعی می‌کنند هر تخلف مسئولان کشورهای دموکراتیک را اصطلاحا کش بدهند و در این حالت جنجال به پا شده در کشور دموکراتیک و برکناری احتمالی مسئول متهم  که نشانه‌ی حساسیت و قدرت افکار عمومی ست را نشانه‌ی عمق فاجعه‌ی فساد در کشور آزاد ، تفسیر می‌کنند.


▪️حالت دوم


📌 در این حالت مغالطه کاران شروع به تخریب و ایراد تهمت علیه یک شخص یا یک دستگاه ایدیولوژیک می‌کنند و سپس هرکس را که می‌خواهند بی آبرو کنند به آن نسبت می‌دهند، بخش اول این عملیات ، همان مغالطه‌ی تکرارست.
چرا که در این مرحله چنان تکرار تهمت زیادست که که شنوندگان گمان می کنند حتما این اتهامات بطور کامل ثابت شده است. بی آن که طرف مقابل اجازه‌ی دفاع عادلانه‌ای داشته باشند و در مرحله‌ی بعد آن واژه خود بخود بار ارزشی می‌گیرد و افراد با شنیدن آن واژه حس منفی می‌گیرند.


📌مثال : این بوق های تبلیغی غرب ... ( مگر شرق بوق ندارد ؟! بوق‌های شرق که بیشترست و یک طرفه تر )

📌این لیبرال های ... ( انگار همه‌ی مظالم و مفاسد از ابتدای بشر تقصیر لیبرالها بوده و اصولاً لیبرال یعنی شیطان پرست یا چیزی شبیه این ، معمولا افراد نمی‌دانند لیبرال یعنی چه ؟)

📌سکولارهای فلان ...تروریست های تکفیری - آمریکایی ، مدرنیستی ، غربی ، پوزیتیویستی - صهیونیستی ( انگار نه انگار که ظاهر بدنی ، ادعاهای دینی و بسیاری رفتارهای تروریست های بنیادگرا ، خیلی به بنیادگراهای ظاهرا کمتر- تروریست می‌ماند و علی القاعده این دوستان باید ثابت کنند که با آنها مناسبتی ندارند.



📝 فرهاد طحانی +++




🛄 @zistboommedia || مدرسه علوم انسانی

www.tgoop.com/zistboommedia/17226

6.1K viewsDec 13 at 06:31

Ⓜ️ مغالطه‌ی هوچی گری



📌افراد و گروههای زیادی به یکدیگر اتهام هوچی‌گری می‌زنند ، اما از کجا بدانیم واقعا کدام شان هوچی گرند ؟! دو حالت مغالطی را می‌توان بعنوان تبلیغات هوچی‌گرانه تعریف کرد :


▪️حالت اول


📌 در این حالت مغالطه‌گران به طرف مقابل اتهامی بی اساس وارد می‌کنند یا اتهامی ثابت نشده ،‌ قابل بحث یا بی ربط را مطرح و در بوق و کرنا می‌کنند.آنچه که در این‌جا مهم ست شلوغ کاری است و الا به صرف دروغ بودن یا بی ربط بودن استدلال نمی‌توان شخص را هوچی‌گر خطاب کرد.هرچند که آن موضوعات هم مهم هستند. تجربه نشان داده اتفاقا کسانی بیشتر اهل شلوغ کاری در این موارد هستند که اساسا اتهام و استدلالی که مطرح می‌کنند ثابت نشده ، بی ربط و یا حتی از اساس دروغ‌ست.


📌رفتار منطقی این‌ست که هر اتهامی حتی الامکان در دادگاهی صالح بررسی و در صورت اثبات جرم طبق قانون مجازات متخلف اجرا شود و اگر دادگاهی با شرایط لازم تشکیل نمی‌شود ممکن‌ست لازم باشد موضوع به اطلاع افکار عمومی برسد ، اما شلوغ کاری اضافی مشکلی را حل نمی‌کند.ممکن‌ست جرم طرف مقابل ثابت شده باشد اما نسبت به فسادهای شخص هوچی‌گر ناچیز باشد ، در این صورت بزرگ‌نمایی فساد یا ضعف طرف مقابل و راه انداختن غوغای تبلیغاتی می‌تواند از مظاهر هوچی‌گری محسوب شود.


📌مثالی کلی برای این حالت از تبلیغات هوچی‌گرانه ، برنامه‌ها و گزارش‌های رسانه‌های وابسته به حکومت های مستبد ، هنگام افشای یک فساد در کشوری دموکراتیک است ، این رسانه ها که در برابر تاراج ثروت و منابع کشور خود و هدر رفت فرصت های پیشرفت ، برخوردهایی گذرا دارند اما تا حد ممکن سعی می‌کنند هر تخلف مسئولان کشورهای دموکراتیک را اصطلاحا کش بدهند و در این حالت جنجال به پا شده در کشور دموکراتیک و برکناری احتمالی مسئول متهم  که نشانه‌ی حساسیت و قدرت افکار عمومی ست را نشانه‌ی عمق فاجعه‌ی فساد در کشور آزاد ، تفسیر می‌کنند.


▪️حالت دوم


📌 در این حالت مغالطه کاران شروع به تخریب و ایراد تهمت علیه یک شخص یا یک دستگاه ایدیولوژیک می‌کنند و سپس هرکس را که می‌خواهند بی آبرو کنند به آن نسبت می‌دهند، بخش اول این عملیات ، همان مغالطه‌ی تکرارست.
چرا که در این مرحله چنان تکرار تهمت زیادست که که شنوندگان گمان می کنند حتما این اتهامات بطور کامل ثابت شده است. بی آن که طرف مقابل اجازه‌ی دفاع عادلانه‌ای داشته باشند و در مرحله‌ی بعد آن واژه خود بخود بار ارزشی می‌گیرد و افراد با شنیدن آن واژه حس منفی می‌گیرند.


📌مثال : این بوق های تبلیغی غرب ... ( مگر شرق بوق ندارد ؟! بوق‌های شرق که بیشترست و یک طرفه تر )

📌این لیبرال های ... ( انگار همه‌ی مظالم و مفاسد از ابتدای بشر تقصیر لیبرالها بوده و اصولاً لیبرال یعنی شیطان پرست یا چیزی شبیه این ، معمولا افراد نمی‌دانند لیبرال یعنی چه ؟)

📌سکولارهای فلان ...تروریست های تکفیری - آمریکایی ، مدرنیستی ، غربی ، پوزیتیویستی - صهیونیستی ( انگار نه انگار که ظاهر بدنی ، ادعاهای دینی و بسیاری رفتارهای تروریست های بنیادگرا ، خیلی به بنیادگراهای ظاهرا کمتر- تروریست می‌ماند و علی القاعده این دوستان باید ثابت کنند که با آنها مناسبتی ندارند.



📝 فرهاد طحانی +++




🛄 @zistboommedia || مدرسه علوم انسانی

BY مدرسه علوم انسانی