وبلاگ آثار

«چهل حدیث در نفی عقاید موهوم درباره علم امام»

(مقصود از عقاید موهوم، عقایدی از قبیل مطلق انگاشتن علم امام به همه چیز از ابتدای خلقت و ... است)

#چهل_حدیث

🔅حدیث اول: علم امام پیش از امامت

عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ حَمَّادٍ عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ تَسَحَّرَ ثُمَّ خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ وَ قَدْ طَلَعَ الْفَجْرُ وَ تَبَيَّنَ قَالَ يُتِمُّ صَوْمَهُ ذَلِكَ ثُمَّ لْيَقْضِهِ فَإِنْ تَسَحَّرَ فِي غَيْرِ شَهْرِ رَمَضَانَ بَعْدَ الْفَجْرِ أَفْطَرَ ثُمَّ قَالَ إِنَّ أَبِي كَانَ لَيْلَةً يُصَلِّي وَ أَنَا آكُلُ فَانْصَرَفَ فَقَالَ أَمَّا جَعْفَرٌ فَقَدْ أَكَلَ وَ شَرِبَ بَعْدَ الْفَجْرِ فَأَمَرَنِي‏ فَأَفْطَرْتُ‏ ذَلِكَ الْيَوْمَ فِي غَيْرِ شَهْرِ رَمَضَانَ.

📗الكافي، ج‏۴، ص۹۶

الْحُسَيْنُ بْنُ سَعِيدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ حَمَّادٍ عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ تَسَحَّرَ ثُمَّ خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ وَ قَدْ طَلَعَ الْفَجْرُ وَ تَبَيَّنَ فَقَالَ يُتِمُّ صَوْمَهُ ذَلِكَ ثُمَّ لْيَقْضِهِ وَ إِنْ تَسَحَّرَ فِي غَيْرِ شَهْرِ رَمَضَانَ بَعْدَ طُلُوعِ الْفَجْرِ أَفْطَرَ ثُمَّ قَالَ إِنَّ أَبِي كَانَ لَيْلَةً يُصَلِّي وَ أَنَا آكُلُ فَانْصَرَفَ فَقَالَ أَمَّا جَعْفَرٌ فَقَدْ أَكَلَ وَ شَرِبَ بَعْدَ الْفَجْرِ فَأَمَرَنِي‏ فَأَفْطَرْتُ‏ ذَلِكَ الْيَوْمَ فِي غَيْرِ شَهْرِ رَمَضَانَ.

📗تهذيب الأحكام، ج‏۴، ص۲۶۹
📙الاستبصار، ج‏۲، ص۱۱۶

حلبی از امام صادق (ع) روایت کرده است که از ایشان درباره مردی سؤال شد که سحری خورده و سپس از خانه‌اش بیرون آمده و دیده که فجر طلوع کرده و آشکار شده است. فرمود: آن روزه‌اش را کامل می‌کند؛ سپس آن را قضا می‌کند؛ ولی اگر در غیر ماه رمضان، بعد از فجر سحری بخورد، افطار می‌کند. سپس فرمود: همانا پدرم شبی نماز می‌خواند و من غذا می‌خوردم. نمازش را به پایان برد و فرمود: اما جعفر که بعد از فجر، خورده و آشامیده است؛ پس به من دستور داد که آن روز را که در غیر ماه رمضان بود افطار کردم.

➖➖➖
✍ سند روایت معتبر است و دلالت آن بر فرایند آگاهی امام از احکام و موضوعاتِ خارجی پیش از امامت، نیز مخفی نیست. امام صادق (ع) در زمانِ امامت پدر بزرگوارشان، قصدِ روزه گرفتن در غیر ماه رمضان داشتند؛ اما ملتفت طلوع فجر نبودند و به اِخبار پدر متوجه شدند که بعد از فجر، سحری خورده‌اند؛ لذا به دستورِ پدر افطار کردند. راویِ این ماجرا، خودِ امام صادق‌اند نه این که برداشت شخصِ دیگری از ظاهر ماجرا بوده باشد. روشن است که مطلق‌انگاران علمِ امام، راهی برای جمع این حدیث با عقاید موهوم خود ندارند؛ مگر این که آن را بر وجوه غیرمعقول حمل کنند؛ مثل این که بگویند امام صادق (ع) به طلوع فجر آگاه بود و قصدِ واقعی برای روزه گرفتن نداشت و امام باقر (ع) هم این را می‌دانستند و همه این گفتگوها طی یک نمایش مصلحتی اجرا شد و بعدا نیز امام صادق (ع) آن را به صورت نمایشی بازگو کردند.

#علم_غیب

@Alasar_1

www.tgoop.com/Alasar_1/528

470 viewsedited  Mar 28 at 09:38

«چهل حدیث در نفی عقاید موهوم درباره علم امام»

(مقصود از عقاید موهوم، عقایدی از قبیل مطلق انگاشتن علم امام به همه چیز از ابتدای خلقت و ... است)

#چهل_حدیث

🔅حدیث اول: علم امام پیش از امامت

عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ حَمَّادٍ عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ تَسَحَّرَ ثُمَّ خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ وَ قَدْ طَلَعَ الْفَجْرُ وَ تَبَيَّنَ قَالَ يُتِمُّ صَوْمَهُ ذَلِكَ ثُمَّ لْيَقْضِهِ فَإِنْ تَسَحَّرَ فِي غَيْرِ شَهْرِ رَمَضَانَ بَعْدَ الْفَجْرِ أَفْطَرَ ثُمَّ قَالَ إِنَّ أَبِي كَانَ لَيْلَةً يُصَلِّي وَ أَنَا آكُلُ فَانْصَرَفَ فَقَالَ أَمَّا جَعْفَرٌ فَقَدْ أَكَلَ وَ شَرِبَ بَعْدَ الْفَجْرِ فَأَمَرَنِي‏ فَأَفْطَرْتُ‏ ذَلِكَ الْيَوْمَ فِي غَيْرِ شَهْرِ رَمَضَانَ.

📗الكافي، ج‏۴، ص۹۶

الْحُسَيْنُ بْنُ سَعِيدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ حَمَّادٍ عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ تَسَحَّرَ ثُمَّ خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ وَ قَدْ طَلَعَ الْفَجْرُ وَ تَبَيَّنَ فَقَالَ يُتِمُّ صَوْمَهُ ذَلِكَ ثُمَّ لْيَقْضِهِ وَ إِنْ تَسَحَّرَ فِي غَيْرِ شَهْرِ رَمَضَانَ بَعْدَ طُلُوعِ الْفَجْرِ أَفْطَرَ ثُمَّ قَالَ إِنَّ أَبِي كَانَ لَيْلَةً يُصَلِّي وَ أَنَا آكُلُ فَانْصَرَفَ فَقَالَ أَمَّا جَعْفَرٌ فَقَدْ أَكَلَ وَ شَرِبَ بَعْدَ الْفَجْرِ فَأَمَرَنِي‏ فَأَفْطَرْتُ‏ ذَلِكَ الْيَوْمَ فِي غَيْرِ شَهْرِ رَمَضَانَ.

📗تهذيب الأحكام، ج‏۴، ص۲۶۹
📙الاستبصار، ج‏۲، ص۱۱۶

حلبی از امام صادق (ع) روایت کرده است که از ایشان درباره مردی سؤال شد که سحری خورده و سپس از خانه‌اش بیرون آمده و دیده که فجر طلوع کرده و آشکار شده است. فرمود: آن روزه‌اش را کامل می‌کند؛ سپس آن را قضا می‌کند؛ ولی اگر در غیر ماه رمضان، بعد از فجر سحری بخورد، افطار می‌کند. سپس فرمود: همانا پدرم شبی نماز می‌خواند و من غذا می‌خوردم. نمازش را به پایان برد و فرمود: اما جعفر که بعد از فجر، خورده و آشامیده است؛ پس به من دستور داد که آن روز را که در غیر ماه رمضان بود افطار کردم.

➖➖➖
✍ سند روایت معتبر است و دلالت آن بر فرایند آگاهی امام از احکام و موضوعاتِ خارجی پیش از امامت، نیز مخفی نیست. امام صادق (ع) در زمانِ امامت پدر بزرگوارشان، قصدِ روزه گرفتن در غیر ماه رمضان داشتند؛ اما ملتفت طلوع فجر نبودند و به اِخبار پدر متوجه شدند که بعد از فجر، سحری خورده‌اند؛ لذا به دستورِ پدر افطار کردند. راویِ این ماجرا، خودِ امام صادق‌اند نه این که برداشت شخصِ دیگری از ظاهر ماجرا بوده باشد. روشن است که مطلق‌انگاران علمِ امام، راهی برای جمع این حدیث با عقاید موهوم خود ندارند؛ مگر این که آن را بر وجوه غیرمعقول حمل کنند؛ مثل این که بگویند امام صادق (ع) به طلوع فجر آگاه بود و قصدِ واقعی برای روزه گرفتن نداشت و امام باقر (ع) هم این را می‌دانستند و همه این گفتگوها طی یک نمایش مصلحتی اجرا شد و بعدا نیز امام صادق (ع) آن را به صورت نمایشی بازگو کردند.

#علم_غیب

@Alasar_1

BY وبلاگ آثار