وَلَايَةُ عَلِيِّ‌ بْنِ‌ أَبِي‌ طَالِبٍ وَلَايَةُ اللَّهِ

Forwarded from تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَىٰ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا

اثبات عصمت انبیاء توسط امام رضا صلوات الله علیه و رد تهمت از ایشان با تبیین و #تفسیر صحیح آیات

صفحه 1️⃣ از 4️⃣

حَدَّثَنَا أَبُو الصَّلْتِ الْهَرَوِيُّ قَالَ‌ لَمَّا جَمَعَ الْمَأْمُونُ لِعَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا (صلوات الله علیه) أَهْلَ الْمَقَالاتِ مِنْ أَهْلِ الْإِسْلَامِ وَ الدِّيَانَاتِ مِنَ الْيَهُودِ وَ النَّصَارَى وَ الْمَجُوسِ وَ الصَّابِئِينَ وَ سَائِرِ أَهْلِ الْمَقَالاتِ فَلَمْ يَقُمْ أَحَدٌ إِلَّا وَ قَدْ أَلْزَمَهُ حُجَّتَهُ كَأَنَّهُ أُلْقِمَ حَجَراً قَامَ إِلَيْهِ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ الْجَهْمِ فَقَالَ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَ تَقُولُ بِعِصْمَةِ الْأَنْبِيَاءِ قَالَ نَعَمْ قَالَ فَمَا تَعْمَلُ فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‌ وَ عَصى‌ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوى‌ وَ فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَ‌ وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ‌ وَ فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي يُوسُفَ وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها وَ فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي دَاوُدَ ظَنَّ داوُدُ أَنَّما فَتَنَّاهُ‌ وَ قَوْلِهِ تَعَالَى فِي نَبِيِّهِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ تُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ‌ فَقَالَ الرِّضَا (صلوات الله علیه) وَيْحَكَ يَا عَلِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَ لَا تَنْسُبْ إِلَى أَنْبِيَاءِ اللَّهِ الْفَوَاحِشَ وَ لَا تَتَأَوَّلْ كِتَابَ اللَّهِ بِرَأْيِكَ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ قَالَ‌ وَ ما يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ‌ وَ أَمَّا قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي آدَمَ‌ وَ عَصى‌ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوى‌ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ آدَمَ حُجَّةً فِي أَرْضِهِ وَ خَلِيفَةً فِي بِلَادِهِ لَمْ يَخْلُقْهُ لِلْجَنَّةِ وَ كَانَتِ الْمَعْصِيَةُ مِنْ آدَمَ فِي الْجَنَّةِ لَا فِي الْأَرْضِ وَ عِصْمَتُهُ تَجِبُ أَنْ يَكُونَ فِي الْأَرْضِ لِيَتِمَّ مَقَادِيرُ أَمْرِ اللَّهِ...

🔸از ابی صلت هروی روایت شده است: هنگامی که مأمون دانشمندان (سخنوران) اهل اسلام و دیگر ادیان از یهود و نصاری و مجوس و صابئین و دیگر سخنوران را برای (بحث با) امام رضا (صلوات الله علیه) جمع کرد؛ احدی برنخاست مگر آنکه حضرت او را الزام نموده و ساکتش مینمود و حجت او را رد میفرمود (و به طوری او را ساکت میکرد) چنان که گویا لقمۀ سنگی در دهان او بود (که قادر بر تکلم نبود)
علی بن محمد بن جهم به سمت حضرت برخاست و به امام گفت: ای فرزند رسول خدا آیا تو به عصمت انبیاء معتقدی؟ فرمود: بله. گفت: پس این کلام خداوند عز و جل را چه می کنی؟
«آدم پروردگارش را عصیان کرد و گمراه شد» (طه 121)
و درباره کلام خداوند عز و جل: «و ذوالنون را [یاد کن] آنگاه که خشمگین رفت و پنداشت که ما هرگز بر او قدرتی نداریم» (انبیاء 87)
و درباره کلام خداوند عز و جل درباره یوسف: «[آن زن] آهنگ وی کرد و [یوسف نیز] آهنگ او کرد» (یوسف 24)
و درباره کلام خداوند عز و جل درباره داود: «داوود دانست که ما او را آزمایش کرده ایم» (ص 24)
و کلام خداوند متعال درباره پیامبرش محمد (صلی الله علیه و آله) «و آنچه را که خدا آشکار کننده آن بود، در دل خود نهان می‌کردی» (احزاب 37)
امام رضا (صلوات الله علیه) فرمود: وای بر تو ای علی! تقوای خدا پیشه کن و این زشتکاری ها را به پیامبران الهی نسبت نده و کتاب خدا را طبق نظر خود #تفسیر نکن، زیرا خداوند عز و جل فرمود: «و تفسیر آن را جز خدا و راسخان در علم نمی دانند» (آل عمران 7)
و اما درباره کلام خداوند عز و جل در مورد آدم: «آدم پروردگارش را عصیان کرد و گمراه شد» (طه 121)
خداوند عز و جل، آدم را به عنوان حجت در زمینش و خلیفه در سرزمین هایش خلق کرد، او را برای بهشت خلق نکرد. و معصیت آدم در بهشت اتفاق افتاد نه در زمین. و عصمت او باید در زمین باشد تا تقدیرات امر الهی را به اتمام رساند...

عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏1، ص: 191 - باب ذكر مجلس آخر للرضا (صلوات الله علیه) عند المأمون مع أهل الملل و المقالات و ما أجاب به علي بن محمد بن الجهم في عصمة الأنبياء سلام الله عليهم أجمعين‏
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏11، ص: 72 - باب 4 عصمة الأنبياء عليهم السلام و تأويل ما يوهم خطأهم و سهوهم‏ ح1

#جزء3 #جزء12 #جزء16 #جزء17 #جزء22 #جزء23

www.tgoop.com/BALB310L/19740

568 viewsMar 3 at 22:53

اثبات عصمت انبیاء توسط امام رضا صلوات الله علیه و رد تهمت از ایشان با تبیین و #تفسیر صحیح آیات

صفحه 1️⃣ از 4️⃣

حَدَّثَنَا أَبُو الصَّلْتِ الْهَرَوِيُّ قَالَ‌ لَمَّا جَمَعَ الْمَأْمُونُ لِعَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا (صلوات الله علیه) أَهْلَ الْمَقَالاتِ مِنْ أَهْلِ الْإِسْلَامِ وَ الدِّيَانَاتِ مِنَ الْيَهُودِ وَ النَّصَارَى وَ الْمَجُوسِ وَ الصَّابِئِينَ وَ سَائِرِ أَهْلِ الْمَقَالاتِ فَلَمْ يَقُمْ أَحَدٌ إِلَّا وَ قَدْ أَلْزَمَهُ حُجَّتَهُ كَأَنَّهُ أُلْقِمَ حَجَراً قَامَ إِلَيْهِ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ الْجَهْمِ فَقَالَ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَ تَقُولُ بِعِصْمَةِ الْأَنْبِيَاءِ قَالَ نَعَمْ قَالَ فَمَا تَعْمَلُ فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‌ وَ عَصى‌ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوى‌ وَ فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَ‌ وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ‌ وَ فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي يُوسُفَ وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها وَ فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي دَاوُدَ ظَنَّ داوُدُ أَنَّما فَتَنَّاهُ‌ وَ قَوْلِهِ تَعَالَى فِي نَبِيِّهِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ تُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ‌ فَقَالَ الرِّضَا (صلوات الله علیه) وَيْحَكَ يَا عَلِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَ لَا تَنْسُبْ إِلَى أَنْبِيَاءِ اللَّهِ الْفَوَاحِشَ وَ لَا تَتَأَوَّلْ كِتَابَ اللَّهِ بِرَأْيِكَ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ قَالَ‌ وَ ما يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ‌ وَ أَمَّا قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي آدَمَ‌ وَ عَصى‌ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوى‌ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ آدَمَ حُجَّةً فِي أَرْضِهِ وَ خَلِيفَةً فِي بِلَادِهِ لَمْ يَخْلُقْهُ لِلْجَنَّةِ وَ كَانَتِ الْمَعْصِيَةُ مِنْ آدَمَ فِي الْجَنَّةِ لَا فِي الْأَرْضِ وَ عِصْمَتُهُ تَجِبُ أَنْ يَكُونَ فِي الْأَرْضِ لِيَتِمَّ مَقَادِيرُ أَمْرِ اللَّهِ...

🔸از ابی صلت هروی روایت شده است: هنگامی که مأمون دانشمندان (سخنوران) اهل اسلام و دیگر ادیان از یهود و نصاری و مجوس و صابئین و دیگر سخنوران را برای (بحث با) امام رضا (صلوات الله علیه) جمع کرد؛ احدی برنخاست مگر آنکه حضرت او را الزام نموده و ساکتش مینمود و حجت او را رد میفرمود (و به طوری او را ساکت میکرد) چنان که گویا لقمۀ سنگی در دهان او بود (که قادر بر تکلم نبود)
علی بن محمد بن جهم به سمت حضرت برخاست و به امام گفت: ای فرزند رسول خدا آیا تو به عصمت انبیاء معتقدی؟ فرمود: بله. گفت: پس این کلام خداوند عز و جل را چه می کنی؟
«آدم پروردگارش را عصیان کرد و گمراه شد» (طه 121)
و درباره کلام خداوند عز و جل: «و ذوالنون را [یاد کن] آنگاه که خشمگین رفت و پنداشت که ما هرگز بر او قدرتی نداریم» (انبیاء 87)
و درباره کلام خداوند عز و جل درباره یوسف: «[آن زن] آهنگ وی کرد و [یوسف نیز] آهنگ او کرد» (یوسف 24)
و درباره کلام خداوند عز و جل درباره داود: «داوود دانست که ما او را آزمایش کرده ایم» (ص 24)
و کلام خداوند متعال درباره پیامبرش محمد (صلی الله علیه و آله) «و آنچه را که خدا آشکار کننده آن بود، در دل خود نهان می‌کردی» (احزاب 37)
امام رضا (صلوات الله علیه) فرمود: وای بر تو ای علی! تقوای خدا پیشه کن و این زشتکاری ها را به پیامبران الهی نسبت نده و کتاب خدا را طبق نظر خود #تفسیر نکن، زیرا خداوند عز و جل فرمود: «و تفسیر آن را جز خدا و راسخان در علم نمی دانند» (آل عمران 7)
و اما درباره کلام خداوند عز و جل در مورد آدم: «آدم پروردگارش را عصیان کرد و گمراه شد» (طه 121)
خداوند عز و جل، آدم را به عنوان حجت در زمینش و خلیفه در سرزمین هایش خلق کرد، او را برای بهشت خلق نکرد. و معصیت آدم در بهشت اتفاق افتاد نه در زمین. و عصمت او باید در زمین باشد تا تقدیرات امر الهی را به اتمام رساند...

عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏1، ص: 191 - باب ذكر مجلس آخر للرضا (صلوات الله علیه) عند المأمون مع أهل الملل و المقالات و ما أجاب به علي بن محمد بن الجهم في عصمة الأنبياء سلام الله عليهم أجمعين‏
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏11، ص: 72 - باب 4 عصمة الأنبياء عليهم السلام و تأويل ما يوهم خطأهم و سهوهم‏ ح1

#جزء3 #جزء12 #جزء16 #جزء17 #جزء22 #جزء23

BY وَلَايَةُ عَلِيِّ‌ بْنِ‌ أَبِي‌ طَالِبٍ وَلَايَةُ اللَّهِ