tgoop.com/Daoismir/663
Last Update:
در پیِ هلاکِ خویشتن
می‌پرسند که آنچه عواطفِ بشری به آنها میل می‌کند، درست همان چیز‌هایی است که طریقت دائویی از آنها بیزاری می‌جوید، چرا؟
این حقیر گوید که نیک‌بختی و زندگانیِ دراز است آنچه مردمانش البتّه می‌پسندند. نگون‌بختی و مرگِ عاجل ولی ناپسندِ آنان است. امّا افسوس، این را درنمی‌یابند که آنچه بدان مأنوسند، جاذبِ نگون‌بختی است و به مرگِ زودرس می‌انجامد و آنچه بدان هرگز میل نمی‌کنند، راهی است به نیک‌بختی و حیاتِ جاوِدان در پی دارد. آیا چنین به‌افراط در تعقیبِ هلاکِ خویشتن دویدن، غایتِ آشفته‌دماغی نیست؟
جمالِ زیبارویانِ نامستورۀ شهرهای یِن و جائو، نیست مگر خاری نشسته در میانِ چشمِ روح. خُنیاهای فسونگرانه در شهرهای جِنگ و وِی، نیست مگر هنگامه‌ای گوشخراش خروشیده در گوشِ روان. خوراک‌های کم‌یابِ پُربها و باده‌های شاهانه، نیست مگر تلخِ هلاهل، ریخته در کامِ دلِ ناکام. میان‌بندِ یشمیِ صاحب‌منصبان و دستارِ ثمین و تاجِ زرّین، نیست مگر بار گران، مانده بر دوش تن و جان.
مقامِ شامخِ «سکون» موقوف است بر ترکِ این چهار خصمِ جان.(1) با این چهار چون انباز گردی، به زانویت درآورند بی‌گمان. اگر آنها را ترک گفتی، حیاتِ جاودان یافتی و اگر بدین چهار درآمیختی، حقّا که مرگِ عاجل(2) را بر جان خویش درآویختی. از این سبب است که طریقت دائویی از اینها همه سخت بیزار است.
- وُو یِوین (م‍‌توفی 778 م.)، گفتار در اصولِ اسرار (شِوئِن‌گانگ لُوئِن 玄綱論)، بند 38.
1- چهار خصم جان شهوت است و غفلت و حبّ مال و حبّ جاه.
2- مرگ زودرس اشاره است به مرگ دل با وجود حیات عاریتی تن.
或問曰：人情之所至愛者，皆道家之所至忌，何也？愚應之曰：夫福與壽，人之所好，禍與夭，人之所惡。不知至愛者招禍致夭，無欲者介福永壽，若斯而過求自害，何迷之甚乎？且燕趙艷色，性之冤也。鄭衛淫聲，神之諠也。珍饌旨酒，心之昏也。捂紳紱冕，體之煩也。此四者捨之則靜，取之則擾，忘之則壽，耽之則夭，故為道家之至忌也。
━━━━━━━━━━━
TLG / IG مشارق
━━━━━━━━━━━
BY مشارق
Share with your friend now:
tgoop.com/Daoismir/663