tgoop.com/Eternal_rainbow/34536
Last Update:
بعد از ۲۷ سال تلاش مداوم برای نگهداشتن کاپ دختر قوی و مستقل ، ۲۸ سالگی بهم یاد داد چطور قوی نباشم، از درد فرار نکنم، کولهی سنگین قوی بودن رو بذارم زمین و به پاهای خستهم فرصت التیامبدم. که عیبی نداره یه وقتهایی بشکنم، به بنبست بخورم و باز کردن درهای بسته سنگین تر از توانم باشه، راه تاریک باشه و دستم خالی از نور باشه، دستم رو بذارم روی زانوهام ولی تنهایی بلند شدن غیرممکن باشه؛ میتونم روی عشق و کمک ادم های عزیز زندگیم حساب کنم و قوی نباشم و پرچم سفید به دست، خستگیم رو درکنم و آماده باشم واسه روزهایی که قوی بودن تنها راهیه که خوب بلدمش.
بیست و هشت سالگی شد نقطهای که بالاخره با ورژن ضعیف و شکنندهی خودم -کمی- آشتی کردم و یادگرفتم جای همهی اونهایی که کمتر از حقش دوستش داشتن، عاشقش باشم و نوازشش کنم. بیست و هشت سالگی همون سالیه که عشق تونست مرحم زخمهای نادیدنیم بشه و تا پای جون برای حفظش دویدم و تلاش کردم.
به افتخار سالی که میتونست مسیر زندگیم رو عوض کنه و قشنگی های زندگیم رو در کسری از ثانیه از هم بپاشونه ولی عشق، طناب محکمی شد برای حفظ همهی اونچه که با چنگ و دندون بدست آورده بودم.✨
BY من یکـ دلنویسـ هستمـ
Share with your friend now:
tgoop.com/Eternal_rainbow/34536