tgoop.com/EthnoAnthro/729
Last Update:
ما هیچ‌وقت نمی‌توانیم آن معصومیتی را که قبل از هر نظریه‌ای وجود داشته دوباره به‌دست بیاوریم، وقتی هنر نیازی برای توجیه خودش نمی‌دید، وقتی آدم‌ها نمی‌پرسیدند اثر هنری چه می‌گوید چون خودشان آن را می‌دانستند (یا گمان می‌کردند می‌دانند). از حالا تا پایانِ آگاهیِ بشری دیگر از این وظیفه دفاع از هنر رهایی نداریم. فقط می‌توانیم درباره ابزار دفاعی‌مان مناقشه کنیم، و البته که الزام دیگرمان ساقط‌کردن هر نوع
ابزار در دفاع و توجیه هنر است که برای نیازها و فعالیت‌های امروزی‌مان منفعل یا مشکل‌ساز یا عاری از حساسیت باشد.
ایده محتوا هم خودش امروز دچار چنین وضعیتی شده است. محتوا در گذشته هر چه که بوده، امروز عموماً بازدارنده است، مزاحمت ایجاد می‌کند و مایهٔ هنرستیزی نامشهود یا نه‌چندان نامشهودی است.
گرچه شاید به‌نظر برسد تحولات کنونی در خیلی از حوزه‌های هنر از این باور دوران می‌کند که اثر هنری در درجه اول عبارت است از محتوا، سیطرهٔ این انگاره هنوز به‌شکل خارق‌العاده‌ای ادامه دارد.
علیه تفسیر
سوزان سانتاگ
ترجمهٔ احسان کیانی‌خواه
نشر حرفه نویسنده
| اِتــنـو |
BY Ethno.Anthro
Share with your friend now:
tgoop.com/EthnoAnthro/729