tgoop.com/Jontemir/645
Last Update:
ҚУЮН
Катта (Шаҳрисабзда момони катта дейдилар), меҳрибоним, бобомдан мерос – пойига бош уриб боргувчи Каъбам менинг.
Ҳар гал ёнингиздан кетаётганимда худди сўнгги хайрлашувдек ичкин тикилиб қоласиз ортимдан. Биласизки, ўғлингиз – далли. Биласизки, ўғлингиз – дайди. Биласизки, ўғлингиз – шоир.
Лекин у бемеҳр эмас!
Қочоқ эмас!
Томорқа ишларидан безгани, қишлоқ шароитига чидай олмагани учунгина шаҳарга жўнамайди.
Ўйлайсизки, қўлини совуқ сувга урмас ялқов у. Ўйлайсизки, енгил ҳаёт қурбони у.
– Қариганингда ҳамма сени ташлаб кетар экан.
Сўзларингиз қиррали тошдек, яраламай қўймайди теккан юракни. Ўпириб юборади, ўпириб.
Бугун тўсатдан Тошкентга кетиб қолганимни эшитган катта тоғам қўнғироқ қилиб кинояли кулар экан шундай деди:
– Тошкентга қара, жиян, Тошкентга қара!
Ҳозир нега бу қадар беқўним, беқарорлигимни тушунтириб, ўзимни оқлаш ниятим йўқ. Шуни айта оламанки, ичимда бошқариб бўлмас қуюн бор. Ўша мени истаган кўйига – ўтдан олиб ўтга солади.
–Тошкентда муқим турар жойинг, тайинли ишинг бўлмаса. Ўқишни ҳам кетингга ургансан. Тағин карантин! Нима қиласан бориб?
Кенжа тоғамнинг саволига минг уринай жавоб тополмайман. Жииим эшитаман, холос. Тоғам эса бадтар тутоқади...
Негадир сиз мени исканжага олмайсиз. Кетаман, десам йўлимни тўсмайсиз. Фақат кўзларингизга дош берсам бас.
Маъюс, маҳзун, мазлум кўзларингизга...
Катта, мен етиб бора оладиган дунё чеккаси – Тошкент. Агар ундан чиқиб кетолганимда эди...
Йўқ, ўзимни ёриб чиқиб кетолганимда эди...
Ёнинизда безбетларча чекишим, соч-соқолимни сиз айтмоқчи маймундек ўстириб юришим мумкин.
Аммо...
Йўл тортаверади. Йўл.
Бир жойда узоқроқ қолсам қуюн сўнади. Қуюн сўнса ўғлингиз ўлади, Катта!
Худбинман-а, худбинман! Ўзимни ўйлайман. Демак кенжа тоғам ҳақ. Сен доим ўзингни ўйлайсан, деганда у мутлақо ҳақ бўлган!
Катта, сизнинг мендаги ҳақингизни минглаб илтижоли шеърларим билан узолмаслигимни биламан.
Шунга қарамай ёзавераман, ёзавераман...
Катта, меҳрибоним, қўлимдан шеър ёзишдан бошқа иш келмаслигини тан олиш қанчалик оғир бўлмасин, бу ҳақиқатдан юз буролмайман. Шеърларим эса сизга наф келтирмаслиги кундай аён.
Катта, меҳрибоним, Каъбам менинг.
Ўғлингиздан кўнглингиз қолмасин.
Сиздан олисда ҳар тун сизни бир умрга йўқотиб қўйиш ваҳми билан уйқуга кетаман.
Бу хаёл ҳаддан ташқари даҳшатли.
Катта, меҳрибоним, сиздан айрилишни истамайман, лекин ёнингизда ҳам узоқ қололмайман. Нега?!
Катта, меҳрибоним, Каъбам менинг.
Бир куни иймоним қўққис уйғониб, сизни бир умр тавоф қилиб яшамоқ учун ёнинггизга йиғлаб қайтишимга ишонинг.
Ўйлайсизки, ўғлингиз бемеҳр.
Ўйлайсизки, ўғлингиз сизни севмас.
Ўйлайсизки, у қочоқ, дайди.
Йўқ, у ўзини бошқара олмас.
Ўзини кўтара олмас.
Ичида бир қуюн бор. Қудратли қуюн.
Бир жойда тўниб қолса, қуюн сўнар.
Қуюн сўнса, ўғлинг тўкилиб тушар,
тўкилиб.
Катта, меҳрибоним, Каъбам менинг...
Жонтемир
BY Darvesh qo‘shiqlari (Jontemir)
Share with your friend now:
tgoop.com/Jontemir/645