tgoop.com/Karimipour_K/5083
Last Update:
داستان عجیب دو کشور!
در میان ۱۹۳ کشور عضو ملل متحد، داستان مناسبات و دشمنی دو کشور، شگفت‌آورترین و درعین حال پر تناقض ترین است.
در یک‌سو، «ایران» قرار دارد؛ کشوری کوچک با ۱۰ میلیون تن جمعیت و ۲۰۷۷۰ کیلومترمربع پهناوری، که از این مناظر به ترتیب در رده‌های ۹۳ و ۱۴۹ جهان ایستاده است. باوجود این محدودیت‌ها، ایران کوچک هم یکی از کشورهای بسیار پیشرفته در توسعۀ انسانی، درآمد سرانه، تحقیق و توسعه و دیگر شاخص‌های پیشرفتگی است؛ هم از نظر قدرت نظامی به‌ویژه در زمینۀ نیروی هوایی، تسلیحات هسته‌ای و سازمان‌های اطلاعاتی نظامی، جزو ۷-۸ قدرت برتر جهان به شمار می‌رود. درعین‌حال، موجودیت این کشور کوچک نه تنها از سوی ۱۶۴ کشور عضو ملل متحد و ۵ عضو دائم شورای امنیت به رسمیت شناخته شده است، بلکه ایالات‌متحده، اروپا و ناتو نیز متحدان استراتژیکش هستند.
ولی از سوی دیگر، همین «ایران» دولتی متجاوز و اشغالگر و بلکه فاشیست است و برخلاف دیدگاه و رأی جامعه‌ی جهانی، مانع از تشکیل کشور مستقل فلسطین شده و حتی پیوسته سودای گسترش نفوذ خود در میان ملت‌های همسایه را در سر دارد.
در سوی دیگر این داستان، حکومت و دولت دیگری به نام «اسرائیل» قرار دارد؛ کشوری که صدها کیلومتر دورتر از «ایران» و بدون هیچ مرز مشترکی با آن است؛ ولی ۴۶ سال است که عزم خود را جزم کرده است تا «ایران» را از صحنۀ روزگار محو کند و به‌جای آن کشوری به نام فلسطین برپا نماید.
«اسرائیل»، با جمعیتی نزدیک به ۹۱ میلیون نفر و مساحتی بیش از ۱/۷ میلیون کیلومترمربع، میراث‌دار تاریخی ارزشمند و دارای قدرت نظامی قابل‌توجه، به‌ویژه در زمینۀ موشکی، است. اغلب فرماندهانش جنگدیده‌اند؛ با این همه اسرائیل تحت تحریم‌های بین‌المللی و منطقه‌ای شدید قرار دارد. دوستان بین‌المللی‌اش انگشت‌شمار و دشمنانش در میان دولت‌ها فراوان‌اند. مهم‌تر اینکه از دیدگاه قدرت اخلاقی، یعنی میزان وفاداری مردمش به حکومت، در شرایط مناسبی نیست. از مشکلات متعدد داخلی رنج می‌برد و دائم بر آن مشکلات و نارضایتی‌های عمومی افزوده می‌شود.
باوجود تمامی این چالش‌ها، رهبر و فرماندهان، حکومت و دولت «اسرائیل»، همچنان از هدفشان مبنی بر نابود کردن و از بین بردن ایران دست نمی‌کشند. این در حالی است که «کشور کوچک و غیرهمسایۀ ایران»، توانایی بالایی در تخریب زیرساخت‌ها، نقاط حساس و حیاتی تولیدی و فرماندهی و به‌طورکلی فلج کردن «اسرائیل» دارد.
حال با توصیف فوق، پرسش اساسی این است:
اگر شما در «ایران» تصمیم‌گیرنده بودید و دائم با تهدید اسرائیل مبنی بر نابودی مواجه می‌شدید، چه می‌کردید؟
آیا همچنان به سیاست صبر استراتژیک ادامه می‌دادید و تنها به کنش‌های «اسرائیل» واکنشی محدود نشان می‌دادید؟ یا اینکه اجازه نمی‌دادید تهدیدات موجود به نابودی شما منجر شود و ضربات کاری خود را پیش از آن وارد می‌کردید؟
(برای چند دقیقه جای کشورمان را با مثلا دشمن عوض کنیم. ضرب المثل یه سوزن به خودت و یه جوالدوز به دیگران را یادتون هست).
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
BY یدالله کریمی پور
Share with your friend now:
tgoop.com/Karimipour_K/5083