Ketabilm

‌
هرچه آدمی به علتِ شرایطِ ذهنی یا عینی کمتر مجبور به تماس با دیگران باشد، در وضعِ بهتری است. مضراتِ تنهایی و عزلت را اگر نمی‌شود یکجا احساس کرد، لااقل می‌توان حدودِ آن را تشخیص داد. اما "جمع" موذی است؛ زیرا در پسِ ظاهرِ تفریح، مراوده و لذتِ معاشرت و جز اینها، زیان‌های جبران‌ناپذیری را پنهان می‌کند. از چیزهایِ اساسی که جوانان باید بیاموزند یکی این است که تنهایی را تحمل کنند، زیرا سرچشمه‌ی سعادت و آرامشِ روح است.

از همه‌ی اینها نتیجه می‌شود که هرکس که به خود متکی و در همه‌ی امور خود-بسا باشد، در وضعیتِ بسیار خوبی به‌ سر می‌برد. حتی سیسرون می‌گوید: «هرکس که فقط به خود وابسته است و می‌تواند به خود قناعت کند، باید انسان خوشبختی باشد.» بعلاوه، هرچه آدمی کیفیت‌های بیشتری در خود داشته باشد، از دیگران بی‌نیازتر است. احساسِ خودبساییِ کامل در انسانهایِ صاحبِ ارزش، و غنایِ درونی، مانع از آن می‌شود که در همنشینی با دیگران، آنطور که جمع از آنان انتظار دارد، ارزش و غنایِ خود را فدا کنند‌، چه رسد به اینکه با انکار کردنِ خود، در پیِ معاشرت با دیگران باشند. عکسِ این خصوصیات، مردمِ عادی را بسیار معاشرتی و قابلِ انطباق می‌کند، زیرا دیگران را راحت‌تر می‌توانند تحمل کنند تا خود را؛ علاوه بر این، در جهان به ارزش‌هایِ واقعی اعتنایی نمی‌کنند و به آنچه اعتنا می کنند ارزشی ندارد. انزوایِ انسان‌هایِ شایسته و ممتاز، هم علتِ این امر است و هم نتیجه‌ی آن. بنابر آنچه گفته شد، روشِ خردمندانه‌ی زندگی برای هر کسی که ارزشی در درونِ خود دارد این است که در صورتِ لزوم نیازهایِ خویش را محدود کند تا بتواند آزادی‌اش را نگاه دارد یا گسترش دهد، و از آنجا که آدمی ناگزیر با همنوعانِ خود سروکار دارد، بهتر است تا آنجا که ممکن می‌باشد آنان را به زندگیِ خصوصیِ خود راه ندهد.


آرتور شوپنهاور / در باب حکمت زندگی : درباره‌ی انزوا و اجتماع
.
_❌______
.
Follow ➡️ @ketabilm
Follow ➡️ @ketabilm ( پیج کتاب )
Follow ➡️ @ketabilm
.
_❌______

www.tgoop.com/Ketabilm/3876

653 viewsSep 24, 2024 at 17:46

‌
هرچه آدمی به علتِ شرایطِ ذهنی یا عینی کمتر مجبور به تماس با دیگران باشد، در وضعِ بهتری است. مضراتِ تنهایی و عزلت را اگر نمی‌شود یکجا احساس کرد، لااقل می‌توان حدودِ آن را تشخیص داد. اما "جمع" موذی است؛ زیرا در پسِ ظاهرِ تفریح، مراوده و لذتِ معاشرت و جز اینها، زیان‌های جبران‌ناپذیری را پنهان می‌کند. از چیزهایِ اساسی که جوانان باید بیاموزند یکی این است که تنهایی را تحمل کنند، زیرا سرچشمه‌ی سعادت و آرامشِ روح است.

از همه‌ی اینها نتیجه می‌شود که هرکس که به خود متکی و در همه‌ی امور خود-بسا باشد، در وضعیتِ بسیار خوبی به‌ سر می‌برد. حتی سیسرون می‌گوید: «هرکس که فقط به خود وابسته است و می‌تواند به خود قناعت کند، باید انسان خوشبختی باشد.» بعلاوه، هرچه آدمی کیفیت‌های بیشتری در خود داشته باشد، از دیگران بی‌نیازتر است. احساسِ خودبساییِ کامل در انسانهایِ صاحبِ ارزش، و غنایِ درونی، مانع از آن می‌شود که در همنشینی با دیگران، آنطور که جمع از آنان انتظار دارد، ارزش و غنایِ خود را فدا کنند‌، چه رسد به اینکه با انکار کردنِ خود، در پیِ معاشرت با دیگران باشند. عکسِ این خصوصیات، مردمِ عادی را بسیار معاشرتی و قابلِ انطباق می‌کند، زیرا دیگران را راحت‌تر می‌توانند تحمل کنند تا خود را؛ علاوه بر این، در جهان به ارزش‌هایِ واقعی اعتنایی نمی‌کنند و به آنچه اعتنا می کنند ارزشی ندارد. انزوایِ انسان‌هایِ شایسته و ممتاز، هم علتِ این امر است و هم نتیجه‌ی آن. بنابر آنچه گفته شد، روشِ خردمندانه‌ی زندگی برای هر کسی که ارزشی در درونِ خود دارد این است که در صورتِ لزوم نیازهایِ خویش را محدود کند تا بتواند آزادی‌اش را نگاه دارد یا گسترش دهد، و از آنجا که آدمی ناگزیر با همنوعانِ خود سروکار دارد، بهتر است تا آنجا که ممکن می‌باشد آنان را به زندگیِ خصوصیِ خود راه ندهد.


آرتور شوپنهاور / در باب حکمت زندگی : درباره‌ی انزوا و اجتماع
.
_❌______
.
Follow ➡️ @ketabilm
Follow ➡️ @ketabilm ( پیج کتاب )
Follow ➡️ @ketabilm
.
_❌______

BY Ketabilm