شرح روان ابیات مثنوی معنوی دفتر اول_ دفتر دوم_ دفترسوم_ دفتر چهارم(مولانا)

شرح روان ابیات مثنوی معنوی_ دفتر چهارم
تفسیر یا ایها‌المزمل


(۱۴۶۴) بَدر*، بر صدرِ فلك شد شب، روان
           سَیر  را  نگذارد  از  بانگِ  سگان

  ماه در تاریکی شب در آسمان حرکت می‌کند واین گردش را بخاطر عوعو سگان ترک نمی‌کند.


(۱۶۴۵) طاعنان همچون سگان بر بَدرِ تو
          بانگ می‌دارند سویِ صدرِ تو

طعنه زنندگان بر وجود تو مانند آن سگانی هستند که به مقام والای تو پارس می‌کنند.


(۱۴۶۶) این سگان کَراند ز امرِ أَنْصِتُوا
      از سَفَه، وَعُ وَع كُنان* بر بَدرِ تو

این سگ صفتان   در برابر دستور خاموش باش ناشنوا هستند، و از روی نادانی علیه ماه وجود تو عوعو راه می اندازند
*وع وع: عوعو سگ


(۱۴۶۷) هين بمگذار ای شفا رنجور را
           تو ز خشم کَر، عصای کور را

ای شفابخشِ بیماران و رنجوران ،آن‌ها را ترک نکن، وقتی خشمگین شدی، از روی خشم عصای کوران را نگیر  .


(۱۴۶۸) نه تو گفتی: قاید اَعمی به راه
       صد ثواب و اجر یابد از اله؟
مگر تو نگفتی که هر کس نابینایی را راهنمایی کند و او را پاداش و اجر فراوانی از خداوند دریافت می‌کند؟


(۱۴۶۹) هر که او چِل گام کوری را کَشَد
           گشت  آمرزیده و  یابد  رَشَد

هر کس چهل قدم، نابینایی را راه ببرد آمرزیده و رستگار خواهد شد.


(۱۴۷۰)پس بکَش تو زین جهانِ بی‌قرار
       جَوقِ* کوران را قطار اندر قطار

پس تو از این جهان در حال تغییر گروه کوران را  پی در پی هدایت کن.
جوق: گروه


(۱۴۷۱) کار هادی این بُوَد، تو هادیی
           ماتم آخِرزمان را شادیی

کار راهنما اینست و تویی راهنما و شادی مردم گمراه در آخر الزمان هستی.


(۱۴۷۲) هین روان کن اى امامُ‌المُتقين
       این خیال اندیشگان را تا یقین

ای پیشوای پرهیزگاران، این خیالبافان را به مرتبه یقین برسان.


(۱۴۷۳) هر که در مکرِ تو دارد دل گرو
         گردنش را من زنم، تو شاد رو

هر کس که در اندیشه فریب دادن تو باشد، من گردن او را می‌زنم و هلاکش می‌کنم، تو شاد به وظیفه‌الهی خود عمل کن.


(۱۴۷۴) بر سر کوریش، کوری ها نَهَم
         او شِکر پندارد و، زهرش دهم

کوری او را می‌افزایم و به او زهر می‌دهم و او خیال می‌کند آن زهر شِکَر است.


(۱۴۷۵) عقل ها از نورِ من افروختند
            مکرها از مکرِ من آموختند

عقول از نور من فروزان شدند و حیله گران حیله گری از من آموختند.

.
(۱۴۷۶) چیست خود آلاجُقِ آن تُرکمان
پیشِ پایِ نَرّه پیلان ِجهان؟

مقاومت خیمه ترکمن  در برابر قدرت فیل‌های نَرِ جهان چه تحملی می‌تواند داشته باشد.


(۱۴۷۷) آن چراغِ او به پیشِ صَرْصَرم*
             خود چه باشد؟ ای مِهین*

چراغ مَکرِ مکاران، در برابر تندباد قدرت و مشیت تو پیامر خدا چه مقاومتی دارد؟
*صَرصَر: باد سرد و سرکش
*مِهین: بزرگترین


@MolaviPoett

www.tgoop.com/MolaviPoett/5300

1.1K viewsFeb 10 at 20:57

شرح روان ابیات مثنوی معنوی_ دفتر چهارم
تفسیر یا ایها‌المزمل


(۱۴۶۴) بَدر*، بر صدرِ فلك شد شب، روان
           سَیر  را  نگذارد  از  بانگِ  سگان

  ماه در تاریکی شب در آسمان حرکت می‌کند واین گردش را بخاطر عوعو سگان ترک نمی‌کند.


(۱۶۴۵) طاعنان همچون سگان بر بَدرِ تو
          بانگ می‌دارند سویِ صدرِ تو

طعنه زنندگان بر وجود تو مانند آن سگانی هستند که به مقام والای تو پارس می‌کنند.


(۱۴۶۶) این سگان کَراند ز امرِ أَنْصِتُوا
      از سَفَه، وَعُ وَع كُنان* بر بَدرِ تو

این سگ صفتان   در برابر دستور خاموش باش ناشنوا هستند، و از روی نادانی علیه ماه وجود تو عوعو راه می اندازند
*وع وع: عوعو سگ


(۱۴۶۷) هين بمگذار ای شفا رنجور را
           تو ز خشم کَر، عصای کور را

ای شفابخشِ بیماران و رنجوران ،آن‌ها را ترک نکن، وقتی خشمگین شدی، از روی خشم عصای کوران را نگیر  .


(۱۴۶۸) نه تو گفتی: قاید اَعمی به راه
       صد ثواب و اجر یابد از اله؟
مگر تو نگفتی که هر کس نابینایی را راهنمایی کند و او را پاداش و اجر فراوانی از خداوند دریافت می‌کند؟


(۱۴۶۹) هر که او چِل گام کوری را کَشَد
           گشت  آمرزیده و  یابد  رَشَد

هر کس چهل قدم، نابینایی را راه ببرد آمرزیده و رستگار خواهد شد.


(۱۴۷۰)پس بکَش تو زین جهانِ بی‌قرار
       جَوقِ* کوران را قطار اندر قطار

پس تو از این جهان در حال تغییر گروه کوران را  پی در پی هدایت کن.
جوق: گروه


(۱۴۷۱) کار هادی این بُوَد، تو هادیی
           ماتم آخِرزمان را شادیی

کار راهنما اینست و تویی راهنما و شادی مردم گمراه در آخر الزمان هستی.


(۱۴۷۲) هین روان کن اى امامُ‌المُتقين
       این خیال اندیشگان را تا یقین

ای پیشوای پرهیزگاران، این خیالبافان را به مرتبه یقین برسان.


(۱۴۷۳) هر که در مکرِ تو دارد دل گرو
         گردنش را من زنم، تو شاد رو

هر کس که در اندیشه فریب دادن تو باشد، من گردن او را می‌زنم و هلاکش می‌کنم، تو شاد به وظیفه‌الهی خود عمل کن.


(۱۴۷۴) بر سر کوریش، کوری ها نَهَم
         او شِکر پندارد و، زهرش دهم

کوری او را می‌افزایم و به او زهر می‌دهم و او خیال می‌کند آن زهر شِکَر است.


(۱۴۷۵) عقل ها از نورِ من افروختند
            مکرها از مکرِ من آموختند

عقول از نور من فروزان شدند و حیله گران حیله گری از من آموختند.

.
(۱۴۷۶) چیست خود آلاجُقِ آن تُرکمان
پیشِ پایِ نَرّه پیلان ِجهان؟

مقاومت خیمه ترکمن  در برابر قدرت فیل‌های نَرِ جهان چه تحملی می‌تواند داشته باشد.


(۱۴۷۷) آن چراغِ او به پیشِ صَرْصَرم*
             خود چه باشد؟ ای مِهین*

چراغ مَکرِ مکاران، در برابر تندباد قدرت و مشیت تو پیامر خدا چه مقاومتی دارد؟
*صَرصَر: باد سرد و سرکش
*مِهین: بزرگترین


@MolaviPoett

BY شرح روان ابیات مثنوی معنوی دفتر اول_ دفتر دوم_ دفترسوم_ دفتر چهارم(مولانا)