tgoop.com/MorphoSyntax/180
Last Update:
☰
🗝 پاسخ مسئله (۱۱):
🔵 كَانَ عَلِيٌّ قَدْ ذَهَبَ مِنْ هُنَا.
🔹 بسیاری از زبان‌های هندواروپایی، از جمله فارسی و انگلیسی، فعل گذشته را برپایهٔ فعل حال می‌سازند (خور ◄ خورد). در عربی فعل حال برمبنای صورت گذشته ساخته می‌شود (فَعَلَ ◄ یَفعَلُ) و در افعال گذشتهٔ این زبان، وند زمان حضور ندارد.
🔹 فعل‌های عربی، در بسیاری از صیغه‌ها، حامل شناسه یا همان وند مطابقه (شخص و شمار و جنس) هستند. بااین‌همه، در فعل گذشتهٔ مفرد مذکر غایب (سوم شخص)، شناسهٔ آشکار حضور ندارد و آن را باید صفر تلقی کرد (فَعَلَ در برابر: فَعَلا، فَعَلوا، . . . ).
🔹 تقطیع تکواژی جملهٔ بالا این‌گونه است؛ نشانگر آشکار حالت بر روی فاعل را هم تکواژ در نظر گرفته‌ایم:
كَانَ + ۰ + عَلِي + ــُّ + قَدْ + ذَهَبَ + ۰ + مِنْ + هُنَا.
🟠 Ali had gone from here.
🔸 فعل کمکی «had» در انگلیسی که حامل زمان گذشته است، برپایهٔ صورت «have» ساخته شده و متشکل از دو تکواژ است. فعل «had» برخلاف صورت‌های حال این فعل، نشانگر مطابقه ندارد.
🔸 صورت صفت مفعولی «gone» از دو جزء تشکیل شده است: یکی پایهٔ واژگانی «go» و دیگری وند نمود کامل که اصطلاحاً وند «en-» خوانده می‌شود.
🔸 تقطیع تکواژی جملهٔ بالا این‌گونه است:
Ali + have + ed + go + en + from + here.
@MorphoSyntax
BY MorphoSyntax
Share with your friend now:
tgoop.com/MorphoSyntax/180