کانال خاطرات، فرهنگ و هنر نهاوند

Forwarded from عکس نگار

‍ ‍ قصه های خونه #مامان_ملوک

این قصه: #عمو_جعفر

در چوبی بزرگ خونه رو که رد می کردی دالون بود
فلسفه دالون ها این بود که اگه غریبه ای وارد خونه شد فاصله بین در زدنش تا رسیدنش به حیاط اونقدری باشه که اهل خونه بتونن مهیای مهمون بشن و یهو کسی وارد اندرونی نشه!
انتهای دالون یه پله بود که به حیاط وصل میشد سمت چپش هم یه پله دیگه که میرسید به اتاق #عمو_جعفر که یه در چوبی سبز رنگ داشت..
از وقتی بچه بودیم عمو جعفر ساکن این اتاق بود، مامان ملوک میگفت قبلا با همسرش اینجا زندگی میکردند که بعد از فوت همسرش تنهایی اینجا موندگار شد.
پیرمرد ساکت و آرومی بود و خونه زندگی جمع و جور و مرتبی داشت..صبح که میشد آبگوشت نهارش رو روی چراغ خوراک پزی میذاشت و کت و شلوار و جلیقه شو میپوشید یه کلاه شاپو سرش میذاشت و قوطی سیگارش رو توی جیبش و میرفت سرکار...
ظهر که برمیگشت بوی آبگوشتش حیاط رو برداشته بود...

شبهای تابستون جلوی اتاقش روی تخت زیر پشه بندش میخوابید. اون وقتها یکی از جذابیتهای تابستون برای ما خوابیدن روی پشت بوم یا تخت توی حیاط بود که میشد آسمون رو بی واسطه دید و ستاره شمرد....

عمو جعفر چند تا نوه داشت که دوسه تاشون همسن و سال ما بودند و گاهی برای دیدن پدربزرگشون به خونه مامان ملوک میومدند و شبی رو هم پیشش میموندن اون شبا بره کشون ما بود که کنار نوه های عمو جعفر کلی بازی کنیم و خوش بگذرونیم...
دوستی های بچگی اونقدر خالص و بی ریا بود که با وجود اینکه سالها از فوت عمو جعفر صاف و با صفا میگذره هنوزم نوه هاش دوستای خوب منند و مرور خاطره های اون سالها برامون حال خوب همراه میاره...

روحت شاد عمو جعفر،
مرد صاف و باصفا و ساکت.

#سمیرا_قیاسی
۱۴۰۳/۰۴/۲۲

@Nahavand_farhangohonar
۱۴۵۷۵

www.tgoop.com/Nahavand_farhangohonar/25785

695 viewsSoroush hajian, Jul 12 at 08:12

‍ ‍ قصه های خونه #مامان_ملوک

این قصه: #عمو_جعفر

در چوبی بزرگ خونه رو که رد می کردی دالون بود
فلسفه دالون ها این بود که اگه غریبه ای وارد خونه شد فاصله بین در زدنش تا رسیدنش به حیاط اونقدری باشه که اهل خونه بتونن مهیای مهمون بشن و یهو کسی وارد اندرونی نشه!
انتهای دالون یه پله بود که به حیاط وصل میشد سمت چپش هم یه پله دیگه که میرسید به اتاق #عمو_جعفر که یه در چوبی سبز رنگ داشت..
از وقتی بچه بودیم عمو جعفر ساکن این اتاق بود، مامان ملوک میگفت قبلا با همسرش اینجا زندگی میکردند که بعد از فوت همسرش تنهایی اینجا موندگار شد.
پیرمرد ساکت و آرومی بود و خونه زندگی جمع و جور و مرتبی داشت..صبح که میشد آبگوشت نهارش رو روی چراغ خوراک پزی میذاشت و کت و شلوار و جلیقه شو میپوشید یه کلاه شاپو سرش میذاشت و قوطی سیگارش رو توی جیبش و میرفت سرکار...
ظهر که برمیگشت بوی آبگوشتش حیاط رو برداشته بود...

شبهای تابستون جلوی اتاقش روی تخت زیر پشه بندش میخوابید. اون وقتها یکی از جذابیتهای تابستون برای ما خوابیدن روی پشت بوم یا تخت توی حیاط بود که میشد آسمون رو بی واسطه دید و ستاره شمرد....

عمو جعفر چند تا نوه داشت که دوسه تاشون همسن و سال ما بودند و گاهی برای دیدن پدربزرگشون به خونه مامان ملوک میومدند و شبی رو هم پیشش میموندن اون شبا بره کشون ما بود که کنار نوه های عمو جعفر کلی بازی کنیم و خوش بگذرونیم...
دوستی های بچگی اونقدر خالص و بی ریا بود که با وجود اینکه سالها از فوت عمو جعفر صاف و با صفا میگذره هنوزم نوه هاش دوستای خوب منند و مرور خاطره های اون سالها برامون حال خوب همراه میاره...

روحت شاد عمو جعفر،
مرد صاف و باصفا و ساکت.

#سمیرا_قیاسی
۱۴۰۳/۰۴/۲۲

@Nahavand_farhangohonar
۱۴۵۷۵

BY کانال خاطرات، فرهنگ و هنر نهاوند