▪️میکی ماوس، شخصیت کارتونیِ ساخته و پرداخته ذهن بنیانگذار کمپانی دیزنی، عید نوروز را به عنوان جشن سال نوی ایرانیان به کودکان تبریک گفت و در یک ویدئوی دو دقیقه‌ای خطاب به کودکان تمام دنیا از نوروز به عنوان جشن ملی ایرانی‌ها یاد می‌کند و از چهارشنبه‌ سوری تا سیزده بدر را برای کودکان توضیح می‌دهد.


▫️میکی ماوس یکی از معروف‌ترین شخصیت‌های کارتونی دنیاست که در سال ۱۹۲۸ توسط والت دیزنی، بنیانگذار کمپانی دیزنی در هالیوود، و اوب آی‌وِرکس خلق شد و این نخستین بار است که کمپانی دیزنی تلاش کرده است نوروز را به کودکان دنیا معرفی کند.

#نوروز

@NazariyehAdabi

اراده خوب اراده‌ای است که از طرفی مقاوم باشد و از طرف دیگر با حوادث جبری و ضروری ستیزه بیهوده نکند.

ولی از نظر اخلاقی، این مقدار برای توجیه خوبی اراده کافی نیست. باید مقصدی خوب که خوبی خود را نه از ناحیه اراده، از ناحیه دیگر داشته و به علاوه آن مقصد، خوب فی نفسه باشد نه خوب برای من، و به عبارت دیگر مقصدی که خوب مطلق باشد نه خوب نسبی در میان باشد.

اگر معنی اخلاق، دستورالعمل زندگی باشد به معنی اینکه هر کسی برای اینکه خوشتر و بهتر و نیرومندتر و با شخصیتتر زندگی کند باید آن دستورها را به کار بندد، دستورالعملهای رواقیون را میتوان اخلاق شمرد. و اما اگر اخلاق را به معنی رفتار با فضیلت و قابل تقدیس و متعالی بدانیم، آنچه رواقیون گفته اند کافی نیست. زیرا آنچه رواقیون میگویند خوب نسبی، یعنی خوب برای همان فردی است که به کار میبندند، و حال آنکه خیر و فضیلت، آنگاه خیر و فضیلت است که نسبت به اشخاص متغیر نباشد.

اخلاق رواقی با اخلاق کلبی، در بی اعتنائی و تاثیر ناپذیری از حوادث اشتراک دارند. تفاوت در این است که اخلاق کلبی خوبی را در بی نیازی عملی و ترک همه چیز می‌داند و از همه چیز کناره میگیرد و «سگ زیستی» و «حیوان زیستی» را توصیه می‌نماید، ولی اخلاق رواقی توصیه به کناره‌گیری و ترک عملی نمی‌کند، آنچه توصیه می‌کند، بی‌تفاوت بودن در برابر اقبال‌ها و ادبارهای حوادث است نه گریز از آن‌ها. لهذا رواقی مخالف بهره‌مندی از تمدن و مواهب حیات نیست، آنچه او مخالف آن است گرفتاری و اسارت به وسیله آنها است.

کلبی مانند کسی است که از ترس گرفتاری به یک بیماری از محیط میگریزد، و اما رواقی بجای گریز از محیط بیماری، در خود مصونیت طبی ایجاد می‌کند. اما هیچکدام به مبارزه با بیماری دعوت نمی‌کنند.

بعد از سقراط، علاوه بر مکتب افلاطون و مکتب ارسطو، چهار مکتب دیگر نیز به وجود آمد که هر کدام به نحوی ادامه سقراط به شمار می‌رفتند. هر کدام از این مکتب‌ها در حقیقت، شاخه ای از فلسفه سقراط را تعقیب می‌کردند. آن مکتب‌ها عبارت‌اند از مکتب کلبیان، مکتب شکاکان، مکتب اپیکوریان و مکتب رواقیان.

از نظر تاریخی این مکتب‌ها همه در زمانی به وجود آمده اند که دوره ادبار یونان بوده است، زیرا نظام دولت شهری یونان وسیله اسکندر از بین رفت و با نابودی اسکندر، نوعی بی‌نظمی و اغتشاش و ناراحتی در زندگی مردم پدید آمد.

بسیاری از محققان بر این عقیده‌اند که این مکتب‌ها همه عکس‌العمل‌های مختلفی است که فلاسفه به حکم قانون طبیعی در برابر آن مشکلات ابراز داشته‌اند، و در واقع همه این فلسفه‌ها فلسفه دلداری و تسلی است.

می‌گویند: مردم می‌توانند به طرق گوناگون با بدبختی و ادبار سروکار داشته باشند. می‌توانند تسلیم آن شوند، یا با آن بجنگند، یا از آن بگریزند، یا آن را بپذیرند. مطابق هر یک از این رفتارها یک نظریه اخلاقی وجود دارد که آن را توجیه می‌کند.

مکتب کلبی مکتب فرار از زندگی است، مکتب رواقی مکتب مقاومت است، اما مقاومت درونی. مکتب اپیکوریسم مکتب فرار از رنجها و پناه بردن به لذت‌ها است، و مکتب شک، مکتب تزلزل معیارها است که معمولا به دنبال سختی‌ها پدید می‌آید.

▪️کلیات فلسفه، فصل فلسفه اخلاق/ ریچارد پاپکین، آوروم استرول/ مترجم: جلال‌الدین مجتبوی


@NazariyehAdabi

آلفرد هیچکاک: از نظر من یکی از ضروری‌ترین چیزها در فیلم شفافیتِ بصریه، به نظرم تمامی فکت‌های لازم رو به مخاطب ارائه کنیم ...

آلفرد هیچکاک می‌گوید که در فیلم‌هایش بیشتر از آنکه دنبال عنصر رمز و راز باشد تا هوش مخاطب را محک بزند، مایل است احساسی عمیق و پایدار در او ایجاد کند. او معتقد است که باید تا جای ممکن به مخاطب اطلاعات داد تا تعلیق واقع شود.

صفحه‌ی سینمایی "Cinematheory2024" را می‌توانید در اینستاگرام دنبال کنید.

https://www.instagram.com/cinematheory2024?igsh=bGdhNGF4YjdscGlv

#آلفرد_هیچکاک


@NazariyehAdabi

درود و عرض ادب

موسسه علمی و تاریخی آتوسا در شش ماه گذشته، هفده نشست علمی و تخصصی با عنوان «ایران کجاست؟» و در چارچوب «ایده ایران» برگزار کرده است. از حمایت اساتید، دانشجویان، پژوهشگران و علاقه‌مندان تاریخ و اندیشه سیاسی سپاسگزاریم.

استقبال شما انگیزه ما را برای تداوم و گسترش سلسله نشست‌های «ایران کجاست؟» و «ایده ایران» در سال 1404 دوچندان کرده است.

لیست هفده نشست برگزار شده به شرح زیر است. برای مشاهده جزئیات هر برنامه، روی لینک مربوطه کلیک کنید:

۱. مفهوم ایران: تداوم در گسست، گفتگو با دکتر امید غیاثی

۲. حزب کمونیست ایران و برساختِ ایران کثیرالمله، گفتگو با محسن نورمحمد

۳. ایران و فدرالیسم: گفتگو با دکتر محمد جلالی

۴. ایده ایران در دوره ایلخانان مغول: گفتگو با دکتر ابوالفضل رضوی

۵.ضرورت پرداختن به مفهوم ایران کجاست: گفتگو با مهندس سید محمد بهشتی

۶: نظریه هویت و ناسیونالیسم به روایت آنتونی دی‌اسمیت: گفتگو با رامین البرزی

۷.ایران‌راه: روایتی از ایده ایران: گفتگو با علی هادوی

۸. ایرانشهر، ایدئولوژی و تخیل: گفتگو با دکتر نوید کلهرودی

۹. عرب‌های خوزستان و رابطه با دولت مرکزی: گفتگو با محمد آلبوعلی

۱۰. تنوع قومی و مذهبی در ایران و مسئله قوم‌گرایی: گفتگو با استاد احسان هوشمند

۱۱. تکوین ایده ایران در دوره شاهنشاهی اشکانیان: گفتگو با دکتر رضا اردو

۱۲. پاسداری از میراث فرهنگی و ایده ایران: گفتگو با دکتر مصطفی ده پهلوان

۱۳. ایده ایران در دوره صفویه، گفتگو با دکتر صادقی گندمانی

۱۴. ابراهیم پورداوود: از مشروطه‌خواهی تا ترجمه اوستا، گفتگو با دکتر ابوالقاسم اسماعیل‌پور

۱۵. سنجش مفهوم ایران در اندیشه سید جواد طباطبایی: مناظره دکتر امید غیاثی و دکتر اسماعیل مطلوب‌کاری

۱۶. ناسیونالیسم چیست؟ گفتگو با فرهاد سلیمان‌نژاد

۱۷. اسکندر مقدونی زیر سایه کورش بزرگ: گفتگو با عادل الله‌یاری

موسسه علمی و تاریخی آتوسا را به دوستان خود معرفی کنید و با اشتراک‌گذاری این پست، دسترسی به هفده نشست «ایران کجاست؟» را برای علاقه‌مندان فراهم آورید.

آتوسا: نهاد ترویجی اندیشه سیاسی و دانش تاریخی در ایران

🆔 @atusa_sbu

هنر خیابانی هنری است که در خیابان‌های شهر خلق می‌شود، نه سفارشی است و نه نیازی به اخذ مجوز دارد. این هنر از خلق آثار گرافیتیِ دستِ آزاد فراتر رفته و طیف وسیعی از مدیوم‌ها و شیوه‌ها را در بر گرفته است. هنر خیابانی به جریان اصلی هنرِ سده‌ی بیست‌ویکم راه یافته، زیرا آثار هنرمندان آن ارزشی فراوان به دست آورده است.

هنر خیابانی (یا هنر شهری) در سده‌ی بیست‌ویکم از دل گرافیتی نیویورکِ دهه‌ی ۱۹۷۰ زاده شد. رسم《تگ کردن》، که طی آن هنرمندان نام‌های مستعارشان را روی دیوار اسپری می‌کردند، به حدی گسترش یافت که تمام فضای بیرونی قطارهای مترو پُر شد از حروف کارتون‌مانند درخشان.

بنکسی به‌واسطه‌ی شابلون‌های رسم‌ستیز خود، که در آنها به هجو جامعه می‌پرداخت، به شهرتی گسترده دست یافت. نمایشگاه وی در سال ۲۰۰۶ در لس‌آنجلس، که با اقبال عمومی به شدت گسترده‌ای مواجه شد، لحظه‌ی ورود هنر خیابانی به جریان اصلی هنر را ثبت می‌کرد.

▪️... ایسم‌ها، گرایش‌های هنر مدرن، سَم فیلیپس، ترجمه‌ی طاهر رضازاده، انتشارات کتاب آبان

#سم_فیلیپس
#بنکسی


@NazariyehAdabi

ای آنکه به آئین عجم خُرده گرفتی
نوروز همان پاسخ دندان شکن ماست

ما زنده برآنیم که آرام نگیریم
این آیه‌ی کوتاه، تمام سخن ماست

حسن قریبی

نوروز خجسته باد.

@NazariyehAdabi

مصاحبه‌گر: آیا دو شخصیت زن [در فیلم پرسونا] قرار بوده دو وجه یک نفر باشند؟

اینگمار برگمان: منو مجبور نکنین فکرهای اولیه‌ام در مورد کار رو ابراز کنم! چون از اهمیت خیلی کمی برخورداره. البته که ما در کار یک تئوری داریم، ولی خیلی احمقانه‌ست که بخوایم اینو به نقطه‌نظر آدم‌ها هم تحمیل کنیم ...

▪️بخشی از مصاحبه با اینگمار برگمان و بازیگرانش در فیلم «پرسونا»؛ بی‌بی اندرشون و لیو اولمان- سال 1966 پس از اکران فیلم پرسونا

#اینگمار_برگمان


@NazariyehAdabi

من چه سبزم امروز
و چه اندازه تنم هوشیار است
نكند اندوهی‚ سر رسد از پس كوه

چه كسی پشت درختان است؟
هیچ....
می چرد گاوی در كرد
ظهر تابستان است
سایه ها می دانند كه چه تابستانی است
سایه هایی بی لك
گوشه ای روشن و پاك
كودكان احساس! جای بازی اینجاست

زندگی خالی نیست
مهربانی هست سیب هست ایمان هست
آری تا شقایق هست زندگی باید كرد

در دل من چیزی است مثل یك بیشه نور مثل خواب دم صبح
و چنان بی تابم كه دلم می خواهد
بدوم تا ته دشت
بروم تا سر كوه...

دورها آوایی است كه مرا می‌خواند...

#سهراب_سپهری


@NazariyehAdabi

▪️فرانسیس فورد کاپولا در جشنواره فیلم کن 1979: فیلم من (اینک آخرالزمان) یک فیلم معمولی سرگرم کننده نیست. فیلم من درباره‌ی ویتنام نیست، فیلم من خودِ ویتنامه و نمایشی از اینکه اونجا واقعا چطوری بود. و اونجا دیوانه کننده بود ...

-Apocalypse Now 1979
-Dir: Francis Ford Coppola

#فرانسیس_فورد_کاپولا


@NazariyehAdabi

شواهد تاریخی رابطه آزادی سیاسی و بازار آزاد را تایید می‌کنند. در هیچ زمان و مکانی جامعه‌ای را سراغ ندارم که بدون اینکه برای سازماندهی بخش اعظم فعالیت‌های اقتصادی خود از بازار آزاد استفاده کند، از آزادی سیاسی قابل ملاحظه‌ای برخوردار بوده باشد. از آنجا که ما در جامعه‌ای عموماً آزاد [آمریکا] زندگی می‌کنیم، از یاد می‌بریم که آزادی سیاسی در سطح جهان در چه گستره زمانی و مکانی محدودی وجود داشته است.

وضعیت بیشتر افراد بشر اجبار، عبودیت و بدبختی است. قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در جهان غرب از جمله استثنائات چشمگیر روند کلی تحولات تاریخی است. آزادی سیاسی همراه با بازار آزاد و تکامل نهادهای سرمایه‌داری ظهور کرد.

تاریخ فقط بیانگر آن است که سرمایه‌داری شرط لازم برای آزادی سیاسی است، اما آشکارا شرط کافی برای تحقق آن نیست.

▪️سرمایه‌داری و آزادی- #میلتون_فریدمن/ مترجم: غلامرضا رشیدی


@NazariyehAdabi

▪️کورت ونه‌گات، نویسندۀ پرطرفدار آمریکایی، در پایان‌نامه‌اش الگویی برای بررسی داستان‌ها به دست داد، اما این پایان‌نامه دو بار از طرف دانشگاه رد شد. اینجا او با همان طنز همیشگی‌اش این الگو را توضیح می‌دهد ... (ادامه در ویدئوی بعدی)

▫️ترجمه و زیرنویس از ماهنامه شبکه آفتاب


@NazariyehAdabi

▪️اینجا ادامۀ همان سخنرانی را می‌بینیم که کورت ونه‌گات، سال‌ها بعد، به بررسی الگوی داستان‌های «مسخ» کافکا و «هملت» شکسپیر پرداخته و به این سوال رسیده که خبر خوب چیست؟ خبر بد کدام؟... (ادامه در ویدیو بعدی)

▫️ترجمه و زیرنویس از ماهنامه شبکه آفتاب

@NazariyehAdabi

▪️ ... خبر خوب چیست؟ خبر بد کدام؟ پاسخ به این سوال، درسی است که کورت ونه‌گات از بررسی داستان‌ها برای استفاده در زندگی می‌گیرد. (نسخه کامل‌تر این سخنرانی را می‌توانید در کتاب «مردی بدون وطن» ونه‌گات با ترجمۀ علی‌اصغر بهرامی بخوانید)

▫️ترجمه و زیرنویس از ماهنامه شبکه آفتاب

@NazariyehAdabi

مصاحبه‌گر: برخی از تصاویری که در طول فیلم (پرسونا) می‌بینیم به طرز خیره‌کننده‌ای زیبا هستند، با کاری که می‌کنند چارچوب درونی فیلم را به نحوی از هم می‌پاشند. این نقض چهارچوب فیلم آگاهانه بود؟

اینگمار برگمان: دیدگاه من اینه که هر کاری که مربوط به ساخت فیلم میشه به صورت آگاهانه انجام میشه. منظورم در سطح تکنیکی و حرفه‌ای کاره ...

▪️بخشی از مصاحبه با اینگمار برگمان و بازیگرانش در فیلم «پرسونا»؛ بی‌بی اندرشون و لیو اولمان- سال 1966 پس از اکران فیلم پرسونا

#اینگمار_برگمان


@NazariyehAdabi

چپ نو و مارکسیست فرهنگی این بار از در فرهنگی وارد شده و پشت کلمات زیبایی مانند انسان، برابری، جنسیت، قومیت و ... پنهان می‌شود. هدف چیست؟
هدف ساختِ انسانی جهانی است با ارزش‌های مارکسیستی که خود او هم شاید نداند گرایشات مارکسیستی دارد. البته گرایشات مارکسیست فرهنگی که از آن برای تسخیر سپهر سیاسی استفاده می‌شود.
این بار سربازان پرولتاریای جهانی با طبقه «کارگر» ساخته و پرداخته نمی‌شوند، بلکه از دو مجرای احساسی برساخته می‌شوند.
مارکسیست فرهنگی از طریق ملی‌زدایی و ملیت‌زدایی، تلاش می‌کند از یک سو انسان بی‌وطنِ جهانی بسازد و از طرف دیگر با تأکید بر قومیت در برابر ملی‌گرایی، برنهاد دیگری به نام قومیت قرار دهد تا از طریق این دو مجرا، تاریخ ملت‌ها، فرهنگ و ارزش‌های آن را، تاریخِ ستم بنامد، که نیاز است بازتعریف شود.
از آن‌جایی که مارکسیست فرهنگی، لیبرالیسم و سرمایه‌داری را سد راه خود می‌بیند تلاش می‌کند با تأکید بر جنسیت و اصالت بخشیدن به جنسیت و قومیت، جامعه را از همبستگی و درکِ ملی تهی کند. تأکید بر جنسیت و قومیت، ساختن برنهادی است در برابر ارزش‌های مهم ملی که نقطه‌ی اتصال و پیوستگی ملت‌ها هستند.

«بهرنگ مجیدیان»