هفت اقلیم (سعید معدنی)

آنها لای بوته‌ها و درختان شب را سر می‌گنند

✍سعید معدنی

در شهر تهران آنان که صبح زود از بزرگراه‌هایی مثل همت، حکیم، صدر و غیره با ماشین تردد می‌کنند. شاهد صحنه‌های زشت و غم‌انگیز خروج  جوانان معتاد از لا‌به‌لای درختان و بوته‌ها هستند. رهگذران بی‌هیچ توجهی به این انسان‌های در هم شکسته و مفلوک گذری می‌نگرند و می‌گذرند. و هیچکس فکر نمی کند که اینان هم مردم این سرزمین هستند و حق زندگی دارند.

انسان‌هایی که بی هیچ وسیله گرمایشی شب سرد استخوان سوز را به صبح رسانده اند و با شروع گرمای خورشید آهسته آهسته از مغاک خود بیرون خزیده و تلاش میکنند با همه خطرهایش عرض اتوبان طی کنند تا شاید در طول روزهای کوتاه سرد زمستان موادی برای کشیدن و دوری از خمار و رسیدن به نشئگی پیدا کنند.
آنان با چهره های تکیده، چشم های از حدقه بیرون زده، موهای ژولیده و لاغراندام و با چشمان ناامید که از شدت سوزش سرما اشک شان جاریست به شهر و مردمانش می‌نگرند.

تقریبا همه جای شهر تهران همین است، و احتمالا ساکنان همه شهرهای ایران شاهد اینچنین افراد آواره در خیابان‌ها و کوی و برزن خود هستند.
هیچ کس به فکر اینها نیست. هر روز نیز بر تعدادشان افزوده می‌شود، نه شغلی دارند نه امید و هدفی، مگر مرگ که آخرین ایستگاه شان است؛ و خیلی زود به این ایستگاه می رسند اما به علت بیکاری و فقر و تورم از تعدادشان کاسته نمی شود.

"کسی به فکر گل ها نیست
و...
باور کنید باغچه دارد می‌میرد"

در دوره ای که اشتغال زایی تقریبا به صفر رسیده و بیکاری رو به افزایش است و تمام همت دولتمردان این است که از این مرحله و مرحله های بعدی تحریم ها چگونه عبور کنند، تا ببینند چه می شود. هیچ برنامه مدون و تضمین شده‌ای برای آبادانی کشور ندارند. این چهره‌‌ی این انسان های مفلوک واقعیت جامعه ایران است.

در این جامعه ی با جمعیت جوان، با عدم سرمایه گذاری و ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی، هر روز با بیکاری روزافزون مواجه می شویم. در نتیجه اعتیاد،طلاق، دزدی، شرارت، خفت گیری،  باجگیری و قتل و دیگر جرایم افزایش می‌یابد و  روز به روز از میزان فضاهای امن عمومی برای زندگی شهدوندان کاسته می شود. به همین دلیل طی سالهای اخیر از حضور خانواده ها در پارک ها و مراکز عمومی بویژه شبانگاهان برای گذران وقت و تفریح کاسته شده و با آغاز تاریکی و شروع شب، نگران دیر آمدن فرزندانشان هستند.

اگر دیر بجنبیم شاید این مقدار امنیت هم از بین برود. باید فکری به حال جامعه کرد. فردا شاید دیر باشد و شاید هم دیر شده است.

به قول فروغ فرخزاد:
"کسی به فکر گلها نیست
کسی به فکر ماهیها نیست
کسی نمیخواهد
باور کنید که باغچه دارد میمیرد
که ذهن باغچه دارد آرام آرام
از خاطرات سبز تهی می شود...."

#سعید_معدنی
#بیکاری
#فقر
#اعتیاد
#ناامنی

@Saeed_Maadani

www.tgoop.com/Saeed_Maadani/4990

1.2K viewsedited  Dec 12 at 06:08

آنها لای بوته‌ها و درختان شب را سر می‌گنند

✍سعید معدنی

در شهر تهران آنان که صبح زود از بزرگراه‌هایی مثل همت، حکیم، صدر و غیره با ماشین تردد می‌کنند. شاهد صحنه‌های زشت و غم‌انگیز خروج  جوانان معتاد از لا‌به‌لای درختان و بوته‌ها هستند. رهگذران بی‌هیچ توجهی به این انسان‌های در هم شکسته و مفلوک گذری می‌نگرند و می‌گذرند. و هیچکس فکر نمی کند که اینان هم مردم این سرزمین هستند و حق زندگی دارند.

انسان‌هایی که بی هیچ وسیله گرمایشی شب سرد استخوان سوز را به صبح رسانده اند و با شروع گرمای خورشید آهسته آهسته از مغاک خود بیرون خزیده و تلاش میکنند با همه خطرهایش عرض اتوبان طی کنند تا شاید در طول روزهای کوتاه سرد زمستان موادی برای کشیدن و دوری از خمار و رسیدن به نشئگی پیدا کنند.
آنان با چهره های تکیده، چشم های از حدقه بیرون زده، موهای ژولیده و لاغراندام و با چشمان ناامید که از شدت سوزش سرما اشک شان جاریست به شهر و مردمانش می‌نگرند.

تقریبا همه جای شهر تهران همین است، و احتمالا ساکنان همه شهرهای ایران شاهد اینچنین افراد آواره در خیابان‌ها و کوی و برزن خود هستند.
هیچ کس به فکر اینها نیست. هر روز نیز بر تعدادشان افزوده می‌شود، نه شغلی دارند نه امید و هدفی، مگر مرگ که آخرین ایستگاه شان است؛ و خیلی زود به این ایستگاه می رسند اما به علت بیکاری و فقر و تورم از تعدادشان کاسته نمی شود.

"کسی به فکر گل ها نیست
و...
باور کنید باغچه دارد می‌میرد"

در دوره ای که اشتغال زایی تقریبا به صفر رسیده و بیکاری رو به افزایش است و تمام همت دولتمردان این است که از این مرحله و مرحله های بعدی تحریم ها چگونه عبور کنند، تا ببینند چه می شود. هیچ برنامه مدون و تضمین شده‌ای برای آبادانی کشور ندارند. این چهره‌‌ی این انسان های مفلوک واقعیت جامعه ایران است.

در این جامعه ی با جمعیت جوان، با عدم سرمایه گذاری و ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی، هر روز با بیکاری روزافزون مواجه می شویم. در نتیجه اعتیاد،طلاق، دزدی، شرارت، خفت گیری،  باجگیری و قتل و دیگر جرایم افزایش می‌یابد و  روز به روز از میزان فضاهای امن عمومی برای زندگی شهدوندان کاسته می شود. به همین دلیل طی سالهای اخیر از حضور خانواده ها در پارک ها و مراکز عمومی بویژه شبانگاهان برای گذران وقت و تفریح کاسته شده و با آغاز تاریکی و شروع شب، نگران دیر آمدن فرزندانشان هستند.

اگر دیر بجنبیم شاید این مقدار امنیت هم از بین برود. باید فکری به حال جامعه کرد. فردا شاید دیر باشد و شاید هم دیر شده است.

به قول فروغ فرخزاد:
"کسی به فکر گلها نیست
کسی به فکر ماهیها نیست
کسی نمیخواهد
باور کنید که باغچه دارد میمیرد
که ذهن باغچه دارد آرام آرام
از خاطرات سبز تهی می شود...."

#سعید_معدنی
#بیکاری
#فقر
#اعتیاد
#ناامنی

@Saeed_Maadani

BY هفت اقلیم (سعید معدنی)