هفت اقلیم (سعید معدنی)

بازنشستگان بدون مسکن

✍سعید معدنی

در سال‌های اخیر با پدیده‌ای جدید روبرو هستیم که قبلا سابقه نداشت. اینکه با افرادی مواجه‌ایم که بازنشسته، و یا در آستانه بازنشستگی بوده ولی فاقد مسکن دائم و یا مسکن شخصی هستند واین بسیار غم‌انگیز است. زیرا دوران بازنشستگی، دوره‌ی کاهش توان جسمی و بروز پیری و بیماری هاست. این افراد از پرداخت کرایه‌های سرسام‌آور در این اوضاع وانفسا رنج می‌کشند و تقریبا همگی پس از فراغت از شغل نخست به شغل دوم مشغول‌اند، اما باز این همه کفاف هزینه زندگی امروز را نمی‌دهد.

به عبارتی با ملاحظه افراد دور و بر خودمان و گپ و گفت با ایشان به کسانی برمی‌خوریم که در دوران پیرانه سری، سپیدمویی و بازنشستگی هستند، اما مستاجراند و همه ساله بر آمار اینگونه افراد افزوده می‌شود. قبلا اگر نگران جوانان و آینده‌شان بودیم، امروز فراتر رفته و باید نگران پیران‌مان نیز باشیم. آنها که اکثرا از قشر کارگر و کارمند هستند و از نوجوانی و جوانی کار کرده اند اما بدلیل گرانی و تورم دو رقمی چهل‌ساله اغلب در طول زندگی شغل دوم و یا اضافه کاری هم داشته‌اند اما هیچوقت آسایش نداشته اند. این افراد درامد ناچیز کارگری و کارمندی را خرج اجاره خانه سرسام آور و زندگی روزمره سی- چهل ساله اخیر کرده، و اکنون از مسکن- این حق اولیه - محروم هستند.

سال ۱۴۰۱ بود که سازمان بازنشستگی کشوری اعلام کرد که برای بازنشستگان فاقد مسکن خانه می سازد! در آن زمان تا‌حدودی امیدوار شدیم، چون فکر می‌کردیم تعداد محدودی از بازنشستگان فاقد مسکن هستند! اما امروزه با بازنشستگان مستاجر فراوانیمواجه می شویم و همانطور که گفته شد هر سال بر تعدادشان افزوده می شود.

امروز پای صحبت یکی از ایشان نشستم. بازنشسته‌ی یک شرکت صنعتی بوده و الان نگهبان یک مجتمع مسکونی است. با دریافت هر دو حقوق نمی‌تواند یک زندگی عادی داشته باشد. در کنارش می‌نشینم و به درد دل‌هایش گوش می‌کنم. در یکی از شهرک‌های اطراف تهران مستاجر است. قبلا در تهران مستاجر بوده اما کم کم به شهرک‌های حاشیه ای رفته و می گوید اگر نتواند کرایه مسکن فعلی را هم جور کند شاید جایی دورتر مثل شهر جدید هشتگرد برود. اما هم خانواده مخالف هستند و هم به خاطر دوری راه این شغل دوم را از دست می دهد. دو فرزند دختر بزرگ دارد. می‌گوید دختر بزرگش خواستگاران زیادی داشته، اما به خاطر گرانی جهیزیه و مراسم عروسی، به آنها جواب رد می‌دادند. اکنون به ناچار به یکی جواب مثبت داده و در حال تهیه جهیزیه است و سخت نگران آینده خود و فرزندانش است. می‌گوید قبلا بسیاری از کارمندان و کارگران که بازنشسته می شدند با پول دریافت حق سنوات بازنشستگی یک آپارتمان حداقل در اطراف تهران می خریدند. اما الان با این حق سنوات و گرانی مسکن و کالا نمی تواند یک پراید نو هم بخرد، پراید کهنه‌ی دست دوم شاید. هزینه کرایه منزل و افزایش سرسام آور سالیانه آن تمام حقوق و حق سنوات دریافتی را می بلعد و نفس‌ زندگی را گرفته است.

این یک نمونه از انسان های شریف دور و بر خودمان است. دیپلمه قدیم است، اهل هیچ فرقه و تفریح جوانی نبوده. اندام متناسب دارد که حکایت از سلامت و ورزشکار بودن در جوانی است و اهل دود و دم و سیگار هم نیست. در جوانی دوست داشت تهران خانه داشته باشد اما طبعا به رویای دست نیافتنی تبدیل شد. امروز نه تنها در تهران نمی‌تواند مسکن اجاره کند حتی در شهرک های اطراف تهران و کرج هم برای کرایه اپارتمان مشکل دارد. گرانی و تورم کمرشکن چند دهه‌ای، بسیاری را فقیر و فقیرتر کرده و به خاک سیاه نشانده است. از او جدا می شوم و با نگرانی‌هایش تنهایش می‌گذارم. وقتی به دور و بر خود نگاه می کنیم خودمان هم کم و بیش برای آینده نسل میانسال و نسل جوان و حتی خودمان نگران هستیم. امیدوارم تصمیم گیران مملکتی از آرمانگرایی متوهمانه دست برداشته و به خود بیایند و به فکر جامعه ۸۰ میلیونی باشند که با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنند و بشدت نگران امروز و فردای خود هستند.

۲۳ آذر ۱۴۰۳

#سعید_معدنی
#بازنشستگی
#اجاره‌نشینی
#فقر
#تورم
#توهم

@Saeed_Maadani

www.tgoop.com/Saeed_Maadani/4992

1.2K viewsedited  Dec 13 at 13:07

بازنشستگان بدون مسکن

✍سعید معدنی

در سال‌های اخیر با پدیده‌ای جدید روبرو هستیم که قبلا سابقه نداشت. اینکه با افرادی مواجه‌ایم که بازنشسته، و یا در آستانه بازنشستگی بوده ولی فاقد مسکن دائم و یا مسکن شخصی هستند واین بسیار غم‌انگیز است. زیرا دوران بازنشستگی، دوره‌ی کاهش توان جسمی و بروز پیری و بیماری هاست. این افراد از پرداخت کرایه‌های سرسام‌آور در این اوضاع وانفسا رنج می‌کشند و تقریبا همگی پس از فراغت از شغل نخست به شغل دوم مشغول‌اند، اما باز این همه کفاف هزینه زندگی امروز را نمی‌دهد.

به عبارتی با ملاحظه افراد دور و بر خودمان و گپ و گفت با ایشان به کسانی برمی‌خوریم که در دوران پیرانه سری، سپیدمویی و بازنشستگی هستند، اما مستاجراند و همه ساله بر آمار اینگونه افراد افزوده می‌شود. قبلا اگر نگران جوانان و آینده‌شان بودیم، امروز فراتر رفته و باید نگران پیران‌مان نیز باشیم. آنها که اکثرا از قشر کارگر و کارمند هستند و از نوجوانی و جوانی کار کرده اند اما بدلیل گرانی و تورم دو رقمی چهل‌ساله اغلب در طول زندگی شغل دوم و یا اضافه کاری هم داشته‌اند اما هیچوقت آسایش نداشته اند. این افراد درامد ناچیز کارگری و کارمندی را خرج اجاره خانه سرسام آور و زندگی روزمره سی- چهل ساله اخیر کرده، و اکنون از مسکن- این حق اولیه - محروم هستند.

سال ۱۴۰۱ بود که سازمان بازنشستگی کشوری اعلام کرد که برای بازنشستگان فاقد مسکن خانه می سازد! در آن زمان تا‌حدودی امیدوار شدیم، چون فکر می‌کردیم تعداد محدودی از بازنشستگان فاقد مسکن هستند! اما امروزه با بازنشستگان مستاجر فراوانیمواجه می شویم و همانطور که گفته شد هر سال بر تعدادشان افزوده می شود.

امروز پای صحبت یکی از ایشان نشستم. بازنشسته‌ی یک شرکت صنعتی بوده و الان نگهبان یک مجتمع مسکونی است. با دریافت هر دو حقوق نمی‌تواند یک زندگی عادی داشته باشد. در کنارش می‌نشینم و به درد دل‌هایش گوش می‌کنم. در یکی از شهرک‌های اطراف تهران مستاجر است. قبلا در تهران مستاجر بوده اما کم کم به شهرک‌های حاشیه ای رفته و می گوید اگر نتواند کرایه مسکن فعلی را هم جور کند شاید جایی دورتر مثل شهر جدید هشتگرد برود. اما هم خانواده مخالف هستند و هم به خاطر دوری راه این شغل دوم را از دست می دهد. دو فرزند دختر بزرگ دارد. می‌گوید دختر بزرگش خواستگاران زیادی داشته، اما به خاطر گرانی جهیزیه و مراسم عروسی، به آنها جواب رد می‌دادند. اکنون به ناچار به یکی جواب مثبت داده و در حال تهیه جهیزیه است و سخت نگران آینده خود و فرزندانش است. می‌گوید قبلا بسیاری از کارمندان و کارگران که بازنشسته می شدند با پول دریافت حق سنوات بازنشستگی یک آپارتمان حداقل در اطراف تهران می خریدند. اما الان با این حق سنوات و گرانی مسکن و کالا نمی تواند یک پراید نو هم بخرد، پراید کهنه‌ی دست دوم شاید. هزینه کرایه منزل و افزایش سرسام آور سالیانه آن تمام حقوق و حق سنوات دریافتی را می بلعد و نفس‌ زندگی را گرفته است.

این یک نمونه از انسان های شریف دور و بر خودمان است. دیپلمه قدیم است، اهل هیچ فرقه و تفریح جوانی نبوده. اندام متناسب دارد که حکایت از سلامت و ورزشکار بودن در جوانی است و اهل دود و دم و سیگار هم نیست. در جوانی دوست داشت تهران خانه داشته باشد اما طبعا به رویای دست نیافتنی تبدیل شد. امروز نه تنها در تهران نمی‌تواند مسکن اجاره کند حتی در شهرک های اطراف تهران و کرج هم برای کرایه اپارتمان مشکل دارد. گرانی و تورم کمرشکن چند دهه‌ای، بسیاری را فقیر و فقیرتر کرده و به خاک سیاه نشانده است. از او جدا می شوم و با نگرانی‌هایش تنهایش می‌گذارم. وقتی به دور و بر خود نگاه می کنیم خودمان هم کم و بیش برای آینده نسل میانسال و نسل جوان و حتی خودمان نگران هستیم. امیدوارم تصمیم گیران مملکتی از آرمانگرایی متوهمانه دست برداشته و به خود بیایند و به فکر جامعه ۸۰ میلیونی باشند که با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنند و بشدت نگران امروز و فردای خود هستند.

۲۳ آذر ۱۴۰۳

#سعید_معدنی
#بازنشستگی
#اجاره‌نشینی
#فقر
#تورم
#توهم

@Saeed_Maadani

BY هفت اقلیم (سعید معدنی)