tgoop.com/agarpub/195
Last Update:
توالت‌نوشته‌ها تنها مربوط به امروز نیستند و تاریخی به قدمت احداث توالت‌های عمومی دارند؛ چنان که جعفر شهری در کتاب خود نوشته است توالت‌های عمومی آن دوران به مکانی برای شعارنویسی و ناسزاگویی به زمین و زمان تبدیل شده بودند؛ بدین صورت که انگشت خود را در مدفوع خود زده شکل شخصی را بر دیوار مستراح می‌کشیدند و نام او را روی پیشانی‌اش می‌نوشتند، یا با ذغال و گچ و مداد فحش‌های ناموسی و ناسزاهای دیگر می‌نگاشتند که عموم این ناسزاها مربوط به دولت‌مردان بوده. روح‌الله نصرتی پژوهشی کیفی روی دیوار نوشته‌ها انجام داده است که در کتاب مطالعات فرهنگی، مصرف فرهنگی و زندگی روزمره در ایران به چاپ رسیده است. او آنها را در بخش دیوارنوشته‌های دستشویی‌ها و دیوارنوشته‌های اماکن عمومی تقسیم‌بندی کرده و سپس به تحلیل آنها پرداخته است. نصرتی نوشتارهای دستشویی را بر اساس مکان به سه دسته‌ی مکان‌های مذهبی، مکان‌های تفریحی و مکان‌های علمی و براساس محتوا به سه شاخه‌ی اصلی جنسی (معطوف به مردان، معطوف به زنان)، سیاسی (نظام سیاسی داخلی، نظام سیاسی خارجی) و تلفیقی (جنسی-مذهبی، جنسی-سیاسی، مذهبی-سیاسی) تقسیم کرده است. بر اساس این پژوهش، نوشتارهای دستشویی‌ها در اماکن مذهبی غالباً به صورت دیالوگ با تقابل محتوای جنسی و ارشاد به وجود آمده‌اند، به این معنا که اول نوشتارهایی با محتوای جنسی نگاشته شده و بعد در جواب آنها افراد دیگری در غالب پیامی ارشادی آنها را متوجه عقوبت اخروی‌شان کرده‌اند. این گفت‌وگو تا جایی پیش می‌رود که افراد به کسانی که نمی‌شناسند بد و بیراه می‌گویند.
سرگذشت اجتماعی توالت در ایران | حانيه‌سادات ميرمحمد | چاپ اول ۱۴۰۲، شمیز، رقعی، ۱۳۹ صفحه، ۱۵۰۰۰۰ تومان، #باکتاب.
@agarpub
BY نشر اگر
Share with your friend now:
tgoop.com/agarpub/195