tgoop.com/agarpub/235
Last Update:
نحوه‌ی برخورد با اجساد در اوستا و متون پهلوی به‌طرز کاملاً مشهودی مشابه است: اجساد را باید به مکانی بایر برد تا خوراک کرکس‌ها یا سگ‌ها شوند. نقطه‌ی مقابل این رأی مشترک منابع، شواهد بسیار متنوع باستان‌شناختی است که نشان می‌دهند بسیاری از ایرانیان مردگان خود را به شیوه‌های مختلف اما بیشتر در تابوت‌های ساخته شده از خاک رس، که ماده‌ی نفوذپذیری است و در منطق متون دینی مانع از آلوده‌شدن زمین نمی‌شود، مستقیماً در خاک یا در مقبره‌هایی بالای سطح زمین دفن می‌کردند. جالب‌تر از همه این که به نظر می‌رسد اعضای همه‌ی سلسله‌های پیش از اسلام به‌جای پیروی از دستورات منابع دینی از این نوع ترتیبات برای خاکسپاری مردگان خود استفاده می‌کردند. در مورد هخامنشیان که مقبره‌هایشان خواه به‌عنوان آرامگاه‌هایی مجزا و خواه به‌عنوان شکافی در دل صخره‌ها شناخته‌شده هستند، این واقعیت چندین بار به عنوان شاهدی قاطع دال بر این که پادشاهان هخامنشی زردشتی نبوده‌اند استفاده شده است.
شاهنشاهی‌های جهان‌روا | به‌کوشش و ترجمه‌ی فرهاد سلیمان‌نژاد | چاپ اول ۱۴۰۳، رقعی، شمیز، ۲۱۶ صفحه، ۲۵۰.۰۰۰ تومان، #باکتاب.
@agarpub
BY نشر اگر
Share with your friend now:
tgoop.com/agarpub/235