کتابخانه مجازی الفبا

#پرونده_موضوعی


📂 پدیدارشناسی دین


«پدیده» (نومن= واقع) که اصطلاح لاتینی آن «Noumen» می‌باشد در لغت بدین صورت معنی شده است: «آنچه که فقط با شهود و یا علم حضوری، می تواند. مدرک واقع شود.» و اصطلاح «پدیدار» (فنومن = نمود) هم که معادل لاتینی‌اش «Phenomenon» است و از کلمه یونانی «Phainomenon» مشتق شده در لغت به معنی «چیزی که خود را می نمایاند یا پدیدار است» استعمال شده است.

معنی اصطلاحی «پدیدارشناسی» (فنومنولوژی) که معادل آن در لاتین «Phenomenology» می‌باشد بدین صورت است: «پژوهش و آگاهی مستقیم نسبت به مشاهدات و توصیف پدیدارهائی است که بی‌واسطه در تجربه ما ظاهر می‌شوند.» و در صورتی که این معنی در مورد «دین» به کار رود از آن تعبیر به «پدیدارشناسی دین» می‌شود. اگر منظور از دین «شناخت و تجربه امر قدسی» باشد در این صورت می‌توان در تعریف «پدیدارشناسی دین» گفت: «شناخت امر قدسی و تجلیات و نمادها و مناسک آن، آن گونه که برای ما ظاهر و نمایان می‌باشند.» که در این حالت همواره «دین» شامل تلاش «انسان دین ورز» برای رفتن از جهان غیرقدسی یا دنیوی به کمک تجربه جهان فرا انسانی ارزش‌های متعالی است.

اما در یک تعریف ساده‌تر می‌توان گفت: «پدیدارشناسی دین» یعنی توصیف دین از دریچه چشم دینداران، این که خود پدیده‌های دینی باید سخن بگویند و پدیدارشناس نباید به صدق و کذب دعاوی ادیان کاری داشته و ارزش‌گذاری‌ها و پیش داوری‌های خود را در توصیف پدیده‌ها، دخالت بدهد؛ چرا که اثبات صدق و کذب، امری است عقلانی و در بخش بعدی خواهد آمد که پدیدارشناس با مباحث و روشهای کلامی و فلسفی، هیچ سروکاری ندارد. به عنوان مثال اگر یک مسیحی بخواهد مراسم عاشورا و احساسات مذهبی یک مسلمان را درک کند نباید پیش‌فرضها و معتقدات و پیش‌داوری‌های خود را در این پدیده دینی دخالت بدهد بلکه باید خودش را در فضای فکری و روحی یک مسلمان وارد کند.
بنابراین پدیدارشناس دین، می‌خواهد تا ماهیت دین، آنچنان که واقعاً توسط پیروان خود آن دین تجربه می‌شود، آشکار یا عریان گردد. پس باید ایمان مؤمنان را به عنوان تنها «واقعیت دینی» بپذیرد چرا که تمرکز اصلی و اولی در پدیدارشناسی دین، توصیف این امر است که مؤمنان ایمانشان را چگونه فهمیده‌اند و پس از توصیف «اعتقاد معتقدان» ممکن است پژوهشگر، ارزیابی‌های تطبیقی را انجام داده و پدیده‌ها را بر طبق انواع ماهوی رده بندی کند.

ادامه مطلب 👇🏻
(برای این مطالعه به صورت کامل، روی instant view کلیک کنید.)



#فلسفه_دین__کلام_جدید
#پدیدارشناسی_دین

🔰کتابخانه مجازی الفبا
🔰کانال تلگرام الفبا

Telegraph

پرونده موضوعی

پدیدار شناسی دین «پدیده» (نومن= واقع) که اصطلاح لاتینی آن «Noumen» می‌باشد در لغت بدین صورت معنی شده است: «آنچه که فقط با شهود و یا علم حضوری، می تواند. مدرک واقع شود.»[1] و اصطلاح «پدیدار» (فنومن = نمود) هم که معادل لاتینی‌اش «Phenomenon» است و از کلمه یونانی…

www.tgoop.com/alefbalib/5496

377 viewsedited  Apr 5, 2020 at 09:04

#پرونده_موضوعی


📂 پدیدارشناسی دین


«پدیده» (نومن= واقع) که اصطلاح لاتینی آن «Noumen» می‌باشد در لغت بدین صورت معنی شده است: «آنچه که فقط با شهود و یا علم حضوری، می تواند. مدرک واقع شود.» و اصطلاح «پدیدار» (فنومن = نمود) هم که معادل لاتینی‌اش «Phenomenon» است و از کلمه یونانی «Phainomenon» مشتق شده در لغت به معنی «چیزی که خود را می نمایاند یا پدیدار است» استعمال شده است.

معنی اصطلاحی «پدیدارشناسی» (فنومنولوژی) که معادل آن در لاتین «Phenomenology» می‌باشد بدین صورت است: «پژوهش و آگاهی مستقیم نسبت به مشاهدات و توصیف پدیدارهائی است که بی‌واسطه در تجربه ما ظاهر می‌شوند.» و در صورتی که این معنی در مورد «دین» به کار رود از آن تعبیر به «پدیدارشناسی دین» می‌شود. اگر منظور از دین «شناخت و تجربه امر قدسی» باشد در این صورت می‌توان در تعریف «پدیدارشناسی دین» گفت: «شناخت امر قدسی و تجلیات و نمادها و مناسک آن، آن گونه که برای ما ظاهر و نمایان می‌باشند.» که در این حالت همواره «دین» شامل تلاش «انسان دین ورز» برای رفتن از جهان غیرقدسی یا دنیوی به کمک تجربه جهان فرا انسانی ارزش‌های متعالی است.

اما در یک تعریف ساده‌تر می‌توان گفت: «پدیدارشناسی دین» یعنی توصیف دین از دریچه چشم دینداران، این که خود پدیده‌های دینی باید سخن بگویند و پدیدارشناس نباید به صدق و کذب دعاوی ادیان کاری داشته و ارزش‌گذاری‌ها و پیش داوری‌های خود را در توصیف پدیده‌ها، دخالت بدهد؛ چرا که اثبات صدق و کذب، امری است عقلانی و در بخش بعدی خواهد آمد که پدیدارشناس با مباحث و روشهای کلامی و فلسفی، هیچ سروکاری ندارد. به عنوان مثال اگر یک مسیحی بخواهد مراسم عاشورا و احساسات مذهبی یک مسلمان را درک کند نباید پیش‌فرضها و معتقدات و پیش‌داوری‌های خود را در این پدیده دینی دخالت بدهد بلکه باید خودش را در فضای فکری و روحی یک مسلمان وارد کند.
بنابراین پدیدارشناس دین، می‌خواهد تا ماهیت دین، آنچنان که واقعاً توسط پیروان خود آن دین تجربه می‌شود، آشکار یا عریان گردد. پس باید ایمان مؤمنان را به عنوان تنها «واقعیت دینی» بپذیرد چرا که تمرکز اصلی و اولی در پدیدارشناسی دین، توصیف این امر است که مؤمنان ایمانشان را چگونه فهمیده‌اند و پس از توصیف «اعتقاد معتقدان» ممکن است پژوهشگر، ارزیابی‌های تطبیقی را انجام داده و پدیده‌ها را بر طبق انواع ماهوی رده بندی کند.

ادامه مطلب 👇🏻
(برای این مطالعه به صورت کامل، روی instant view کلیک کنید.)



#فلسفه_دین__کلام_جدید
#پدیدارشناسی_دین

🔰کتابخانه مجازی الفبا
🔰کانال تلگرام الفبا

BY کتابخانه مجازی الفبا