کتابخانه مجازی الفبا

#پرونده_درباره_اشخاص


📂 خدا در فلسفه‌ی ارسطو

اساس فلسفه‌ی ارسطو را قوه و فعل (=ماده و صورت )تشکيل می‌دهد. اين دو مفاهيم کليدي فلسفه‌ی او هستند. ارسطو می‌گويد: ذات يا جوهر شيء (=صورت) در حقيقت همان وجود است از آن حيث که وجود است (=موجود بما هو موجود)؛ و بالاتر از جوهر، اصلي وجود ندارد که جوهر يا صورت را به آن ارجاع دهيم و اگر ذات يا صورت يا ماهيت مبدأ اول باشد، فعليت خواهد بود و فعليت هم به لحاظ منطقي، هم به جهت زمانی و هم به لحاظ ذات و معرفت، بر قوه تقدم دارد، و انتقال از قوه به فعل جز واسطه‌ی يک موجود بالفعل امکان ندارد. نسبت فعل به قوه، مانند شخص بيدار نسبت به شخص خفته، يا مانند نسبت نگرنده به کسي است که چشمانش را فرو بسته است، يا مانند نسبت مجسمه به مفرغ، و خلاصه مانند نسبت شيء تام به شيء ناتمام است. (بريه، ص258-257؛ارسطو، ترجمه شرف الدين خراساني، کتاب دوازدهم، ص297)
مفهوم حرکت در نظر ارسطو از ارتباط ماده و صورت با يکديگر پديد می‌آيد (ارسطو، ص263)؛ بدين‌صورت که انتقال از قوه به فعليت را حرکت می‌نامد و در تعريف آن می‌گويد: «حرکت، کمال شيء بالقوه است از آن حيث که بالقوه است».(ارسطو، ص264) مقصود ارسطو از انتقال، انتقال تدريجي است، و آن را در مقابل انتقال دفعي (=ناگهاني)، يعني در مقابل کون و فساد به کار می‌برد. (ارسطو، ترجمه خراساني، کتاب دوازدهم، ص264)
ارسطو از تمايز ميان ماده و صورت به تمايز ميان موجود محسوس و نامحسوس می‌رسد و می‌گويد: حرکت از خواص موجود محسوس است که از ماده و صورت ترکيب شده است و چنين موجودی علاوه بر حرکت، از زمان، مکان، انقسام و دگرگوني برخوردار است. در مقابل، موجود نامحسوس موجودی است داراي فعليت تام (=فعليت محض)، فاقد حرکت، زمان، مکان، انقسام و تغيير. (ارسطو، ترجمه خراساني، کتاب دوازدهم، ص395) ارسطو چنين موجودی را «محرک نامتحرک» می‌نامد که علت غايي جهان است و جهان به عشق او و يا براي «تشبه» به او حرکت می‌کند. ارسطو، براين اساس، از بحث درباره‌ی حرکت به بحث درباره‌ی «محرک نخستين» می‌رسد. از نظر او، تمايز ميان خدا و جهان بدين‌گونه است که خدا «فعليت محض» است، اما جهان از ماده و صورت ترکيب يافته است. (ارسطو، ترجمه خراساني، کتاب دوازدهم، ص395)

ادامه مطلب 👇🏻
(برای مطالعه ادامه این مطلب روی instant view کلیک کنید.)


#فلسفه
#فلسفه_یونان
#ارسطو

🔰کتابخانه مجازی الفبا
🔰کانال تلگرام الفبا

Telegraph

خدا در فلسفه ارسطو

اساس فلسفه ارسطو را قوه و فعل (=ماده و صورت )تشکيل می دهد. اين دو مفاهيم کليدی فلسفه او هستند. ارسطو مي گويد: ذات يا جوهر شيء (=صورت) در حقيقت همان وجود است از آن حيث که وجود است (=موجود بما هو موجود)؛ و بالاتر از جوهر، اصلي وجود ندارد که جوهر يا صورت را…

www.tgoop.com/alefbalib/5667

471 viewsedited  Apr 28, 2020 at 10:27

#پرونده_درباره_اشخاص


📂 خدا در فلسفه‌ی ارسطو

اساس فلسفه‌ی ارسطو را قوه و فعل (=ماده و صورت )تشکيل می‌دهد. اين دو مفاهيم کليدي فلسفه‌ی او هستند. ارسطو می‌گويد: ذات يا جوهر شيء (=صورت) در حقيقت همان وجود است از آن حيث که وجود است (=موجود بما هو موجود)؛ و بالاتر از جوهر، اصلي وجود ندارد که جوهر يا صورت را به آن ارجاع دهيم و اگر ذات يا صورت يا ماهيت مبدأ اول باشد، فعليت خواهد بود و فعليت هم به لحاظ منطقي، هم به جهت زمانی و هم به لحاظ ذات و معرفت، بر قوه تقدم دارد، و انتقال از قوه به فعل جز واسطه‌ی يک موجود بالفعل امکان ندارد. نسبت فعل به قوه، مانند شخص بيدار نسبت به شخص خفته، يا مانند نسبت نگرنده به کسي است که چشمانش را فرو بسته است، يا مانند نسبت مجسمه به مفرغ، و خلاصه مانند نسبت شيء تام به شيء ناتمام است. (بريه، ص258-257؛ارسطو، ترجمه شرف الدين خراساني، کتاب دوازدهم، ص297)
مفهوم حرکت در نظر ارسطو از ارتباط ماده و صورت با يکديگر پديد می‌آيد (ارسطو، ص263)؛ بدين‌صورت که انتقال از قوه به فعليت را حرکت می‌نامد و در تعريف آن می‌گويد: «حرکت، کمال شيء بالقوه است از آن حيث که بالقوه است».(ارسطو، ص264) مقصود ارسطو از انتقال، انتقال تدريجي است، و آن را در مقابل انتقال دفعي (=ناگهاني)، يعني در مقابل کون و فساد به کار می‌برد. (ارسطو، ترجمه خراساني، کتاب دوازدهم، ص264)
ارسطو از تمايز ميان ماده و صورت به تمايز ميان موجود محسوس و نامحسوس می‌رسد و می‌گويد: حرکت از خواص موجود محسوس است که از ماده و صورت ترکيب شده است و چنين موجودی علاوه بر حرکت، از زمان، مکان، انقسام و دگرگوني برخوردار است. در مقابل، موجود نامحسوس موجودی است داراي فعليت تام (=فعليت محض)، فاقد حرکت، زمان، مکان، انقسام و تغيير. (ارسطو، ترجمه خراساني، کتاب دوازدهم، ص395) ارسطو چنين موجودی را «محرک نامتحرک» می‌نامد که علت غايي جهان است و جهان به عشق او و يا براي «تشبه» به او حرکت می‌کند. ارسطو، براين اساس، از بحث درباره‌ی حرکت به بحث درباره‌ی «محرک نخستين» می‌رسد. از نظر او، تمايز ميان خدا و جهان بدين‌گونه است که خدا «فعليت محض» است، اما جهان از ماده و صورت ترکيب يافته است. (ارسطو، ترجمه خراساني، کتاب دوازدهم، ص395)

ادامه مطلب 👇🏻
(برای مطالعه ادامه این مطلب روی instant view کلیک کنید.)


#فلسفه
#فلسفه_یونان
#ارسطو

🔰کتابخانه مجازی الفبا
🔰کانال تلگرام الفبا

BY کتابخانه مجازی الفبا