کتابخانه مجازی الفبا

#تازه_های_اندیشه


💠 آنتونیو نگری، فیلسوف شورشی
تقاطع همیشگی طرد، تفکر و مقاومت


✍🏻 پارسا حبیبی





بی تردید باید آنتونیو نگری را یکی از مشهورترین و مهم ترین فلاسفه سده حاضر دانست؛ اما حیات او صرفا به تامل، نظریه پردازی و نگارش در حیطه تفکر و فلسفه ختم نمی شود. او تواما مبارزی انقلابی است که از یک سو از دهه پنجاه میلادی تاکنون، کتاب ها و جستارهای فلسفی بسیاری را به چاپ رسانده است و از سوی دیگر در جنبش های مختلف زمانه خویش مشارکت جسته است: از پوتره اپرایو تا اتونومیسم و جنبش های جهانی شدن. او در کنار شهرتش، یکی از مورد لعن ترین متفکران زمانه ماست، کسی که از همه سو، اعم از چپ و راست، همواره مورد حمله، نقد و سرزنش بوده است. در ایران نیز کتاب ها و مقالات بسیاری به فارسی از او ترجمه و درباره او نوشته شده است و بسیاری در اینجا نیز آرای او را به نقد کشیده اند. اما بسیاری از این آثار نقدهایی بیرونی و گزینشی بر اندیشه ها و بسی کمتر بر فعالیت های مبارزاتی، نگری بوده اند. کانون اصلی این نقدها (و در حقیقت اتهامات) طیفی گسترده است از: نادیده انگاشتن نقش دولت- ملت ها تا کنار گذاشتن مفهوم (مقدس) امپریالیسم به نفع امپراتوری، اولویت بخشی به کار غیرمادی و امثالهم.

با این حال، شاید یکی از سوالات مهم پیش از هر بحثی در این باره، چرایی اهمیت نگری باشد؟ چرا باید نگری بخوانیم؟ چه چیز بدیعی در آثار نگری وجود دارد که، سوای صحت و سقم داعیه های او، ما را نیازمند خواندن آنها می کند؟ پاسخ بدین پرسش، پاسخی است دشوار. نگری را می توان قسمی رنسانس در تفکر چپ دانست. شاید اگر بخواهیم به زبان ابنسور، نگری را توصیف کنیم، باید او را متفکر راستین «دموکراسی شورشی» (Insurgent democracy) بدانیم. متفکری که از خلال آثار اسپینوزا و ماکیاولی در رد هر گونه حاکمیت استعلایی و متعالی می نویسد و حاکمیت مطلق را تنها از رهگذر تاسیس، شدن و کنشگری انبوه خلق ممکن می داند. با این حساب، پروژه نظری - عملی نگری را می توان قسمی برساختن «دموکراسی علیه دولت» و آپاراتوس های ایدئولوژیک آن خواند. پروژه ای که در نمونه عملی آن در ایتالیای دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی، دست رد به سینه چپ پارلمانی زد و خط مشی خود را بر قسمی سازماندهی بدون پیشاهنگان، یا جنبشی بدون سر، استوار ساخت. پروژه ای که دست آخر برای نگری بیش از دو دهه تبعید و قریب یک دهه زندان در پی داشت.



ادامه مطلب 👇🏻
(برای مطالعه ادامه این مطلب روی instant view کلیک کنید.)

#فلسفه #آنتونیو_نگری #پارسا_حبیبی

🖇 به نقل از :
📌 اعتماد

🔗 مجموعه الفبا :
🌐 سایت 🚀 تلگرام 📺 یوتیوب 🎞 آپارات

Telegraph

آنتونیو نگری، فیلسوف شورشی

تقاطع همیشگی طرد، تفکر و مقاومت  پارسا حبیبی بی تردید باید آنتونیو نگری را یکی از مشهورترین و مهم ترین فلاسفه سده حاضر دانست؛ اما حیات او صرفا به تامل، نظریه پردازی و نگارش در حیطه تفکر و فلسفه ختم نمی شود. او تواما مبارزی انقلابی است که از یک سو از دهه پنجاه…

www.tgoop.com/alefbalib/8742

603 viewsSep 12, 2021 at 07:49

#تازه_های_اندیشه


💠 آنتونیو نگری، فیلسوف شورشی
تقاطع همیشگی طرد، تفکر و مقاومت


✍🏻 پارسا حبیبی





بی تردید باید آنتونیو نگری را یکی از مشهورترین و مهم ترین فلاسفه سده حاضر دانست؛ اما حیات او صرفا به تامل، نظریه پردازی و نگارش در حیطه تفکر و فلسفه ختم نمی شود. او تواما مبارزی انقلابی است که از یک سو از دهه پنجاه میلادی تاکنون، کتاب ها و جستارهای فلسفی بسیاری را به چاپ رسانده است و از سوی دیگر در جنبش های مختلف زمانه خویش مشارکت جسته است: از پوتره اپرایو تا اتونومیسم و جنبش های جهانی شدن. او در کنار شهرتش، یکی از مورد لعن ترین متفکران زمانه ماست، کسی که از همه سو، اعم از چپ و راست، همواره مورد حمله، نقد و سرزنش بوده است. در ایران نیز کتاب ها و مقالات بسیاری به فارسی از او ترجمه و درباره او نوشته شده است و بسیاری در اینجا نیز آرای او را به نقد کشیده اند. اما بسیاری از این آثار نقدهایی بیرونی و گزینشی بر اندیشه ها و بسی کمتر بر فعالیت های مبارزاتی، نگری بوده اند. کانون اصلی این نقدها (و در حقیقت اتهامات) طیفی گسترده است از: نادیده انگاشتن نقش دولت- ملت ها تا کنار گذاشتن مفهوم (مقدس) امپریالیسم به نفع امپراتوری، اولویت بخشی به کار غیرمادی و امثالهم.

با این حال، شاید یکی از سوالات مهم پیش از هر بحثی در این باره، چرایی اهمیت نگری باشد؟ چرا باید نگری بخوانیم؟ چه چیز بدیعی در آثار نگری وجود دارد که، سوای صحت و سقم داعیه های او، ما را نیازمند خواندن آنها می کند؟ پاسخ بدین پرسش، پاسخی است دشوار. نگری را می توان قسمی رنسانس در تفکر چپ دانست. شاید اگر بخواهیم به زبان ابنسور، نگری را توصیف کنیم، باید او را متفکر راستین «دموکراسی شورشی» (Insurgent democracy) بدانیم. متفکری که از خلال آثار اسپینوزا و ماکیاولی در رد هر گونه حاکمیت استعلایی و متعالی می نویسد و حاکمیت مطلق را تنها از رهگذر تاسیس، شدن و کنشگری انبوه خلق ممکن می داند. با این حساب، پروژه نظری - عملی نگری را می توان قسمی برساختن «دموکراسی علیه دولت» و آپاراتوس های ایدئولوژیک آن خواند. پروژه ای که در نمونه عملی آن در ایتالیای دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی، دست رد به سینه چپ پارلمانی زد و خط مشی خود را بر قسمی سازماندهی بدون پیشاهنگان، یا جنبشی بدون سر، استوار ساخت. پروژه ای که دست آخر برای نگری بیش از دو دهه تبعید و قریب یک دهه زندان در پی داشت.



ادامه مطلب 👇🏻
(برای مطالعه ادامه این مطلب روی instant view کلیک کنید.)

#فلسفه #آنتونیو_نگری #پارسا_حبیبی

🖇 به نقل از :
📌 اعتماد

🔗 مجموعه الفبا :
🌐 سایت 🚀 تلگرام 📺 یوتیوب 🎞 آپارات

BY کتابخانه مجازی الفبا