درک و مشاهده‌ی کودک دردمند درونمان که منشأ هیجانات و رفتارهای ناخودآگاه ماست، سبب می‌شود وقتی،
حتی باوجود آگاهی از نیاز به تغییر و به‌رغم میلمان، رفتارهای گذشته از ما یا دیگران سر می‌زند،
با خودمان و آن‌ها بدون قضاوت و با شفقت رفتار کنیم.

- صفحه ۱۲۰ -

الگوهای ارتباطی مخرب متداول

🤍بی‌اهمیت شمردن احساست دیگری (متهم کردن)
🤍فرافکنی (انکار حقیقت)
🤍امتیازگیری
🤍استفاده از القاب ناشایست و توهین
🤍بی‌اعتنایی
🤍اجتناب
🤍طفره‌روی و انحراف از موضوع (فرافکنی تقصیر)

ما چنان غرق اضطراب بودیم که دیگر مجالی برای آرامش‌خاطر، شادی یا خوش‌گذرانی نمی‌یافتیم

- صفحه ۱۲۲ -

هرگز بستری امن برایش مهیا نشد تا یاد بگیرد که تامین نیازهایش از هر چیز دیگری مهم‌تر است.

- صفحه ۱۲۴ -

او به این باور رسیده که نادیده گرفتن نیازهایش به نفع خانواده‌اش است و برای رفاه آن‌ها باید نیازهایش را قربانی کند.

- صفحه ۱۲۴ -

وقتی نیاز و خواست حقیقی‌مان را نادیده می‌گیریم،
این احساسات ناخودآگاه درونمان رخنه می‌کنند و با تکرار پیوسته‎ی سرکوب بخش‌هایی از وجودمان، دیگر از پذیرش و عشق بی‌قیدوشرط و حقیقی خود و دیگران محروم می‌کنیم.

- صفحه ۱۲۴ -

کودک زخمی درون نه‌فقط در ناخودآگاه، بلکه در جسم ما زندگی می‌کند.

- صفحه ۱۲۵ -

زمانی که زخم‌های عمیق و کهنه سر باز می‌کنند و حس آشنای ناامنی، ترس یا رنج کودکی دوباره سراغمان می‌آید،
ضربان قلبمان شدید می‌شود،
تندتر نفس می‌کشیم و عضلاتمان منقبض می‌شوند؛

- صفحه ۱۲۵ -

واکنش‌های ناخودآگاه برخاسته از بقاطلبی و حفظ امنیت در برابر تهدید، اجازه نمی‌دهند ما با آرامش و منطقی فکر کنیم.

- صفحه ۱۲۵ -

در واقع ما مشکلی نداریم و برخلاف تصورمان، نقص روانی و روحی نداریم، ضعیف و معیوب نیستیم و شایسته‌ی عشق و محبتیم.

- صفحه ۱۲۶ -

در حقیقت ما در گذشته مجبور بوده‌ایم برای محافظت از خودمان در خلال تجربیاتی که با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کرده‌ایم، این روش‌ها را انتخاب کنیم.

- صفحه ۱۲۶ -

هرچند عادات مخرب نتیجه‌ی تروماهای کودکی است و ما در این میان بی‌تقصیریم، امروز در قبال پیامدهای آن‌ها مسئولیم.

- صفحه ۱۲۶ -

به شمع رویت جانا پروانه شدم

🤍الفِ آرامش

🤍 #بایو

ما ریشه‌های تنیــده از امیدیم

شکستن مقاومتم و پذیرش رنجم باعث شد که رنج درون دیگران را بهتر درک کنم و با توجه و همدلی بیشتری کنارشان باشم.

- صفحه ۱۲۷ -

آرزو داشتم که من را ببینند و دوستم بدارند، منی که خودم سال‌ها از چشم همه پنهانش کرده بودم.

- صفحه ۱۲۷ -

می‌دانم که ارتباط با هیچ‌کس نمی‌تواند جای خالی پیوند احساسی با مادر را پر کند و درد عمیق این فقدان را تسکین دهد؛
اما من تلاش می‌کنم که برای خودم مادری کنم و همانی باشم که همیشه نیاز داشتم.

- صفحه ۱۲۷ -