Alirabiei.ir خیر جمعی _ علی ربیعی

‌
🔻 «امروز روز جهانی والدین است»

✍ علی ربیعی

از چند منظر قابل بررسی است:
۱. والدین خانواده: وقتی حرف از والدین می‌شود بی خانواده در ذهن مبتادر می شود. خانواده بنیادی ترین نهاد اجتماعی است. پویایی، نشاط و بقا جوامع مبتنی بر خانواده بوده است.
در سال های اخیر به مرور اشکال خانواده دچار دگرگونی شده است. اما در جوامعی هم چون، ایران خانواده کماکان با همه سنت های خود خوشبختانه باقی مانده است. هر چند در جوامع شهری آرام آرام تغییراتی را شاهدیم.
شوربختانه، به جای مطالعات عمیق علل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بیشتز به سیاست‌گذاری‌های اجباری تحت عنوان فرزند آوری روی آورده‌ایم.
حفظ خانواده صرفا با سیاست گذاری جمعی، رخ نخواهد داد و نیازمند سیاست گذاری های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی پیچیده و قوی است با نزول خانواده مفهوم والدین نیز دچار کاستی می شود. والدین جدا از هم پدیده ای است که گسترش آن جای نگرانی دارد.

۲. نقش والدین بی بدیل ترین اثر را در جامعه پذیری، گسترش هم زیستی، اختلاف و مسئولیت اجتماعی، همیاری، مساعدت و تعاون را در جامعه دارد. ارزش هایی هم چون، احترام و محافظت از آن ها ارزش کارکردشان در حضور خانواده و انتقال ارزش های بین نسلی از جمله مواردی است که نیازمند گفت و گوی عمومی و اهتمام جمعی در روح جامعه است.

۳. زندگی سالمندی پدیده ای است که با این مناسبت به یاد آورده می شود. مشکلات اقتصادی خانواده ها، بهم خوردن ارزش های بین نسلی سبک زندگی از مسکن تا معاشرت و از همه ناگوار گسترش زندگی مجردانه و یا حتی طلاق ها باعث شده که سالمندی هم به مسائل مهم اجتماعی اضافه شود.
پیری جمعیت ایران در آینده، تنهایی به خصوص زنان و فقر گسترده شده چشم انداز نامناسب سالمندی در دهک های موفقیت های اجتماعی را پیش رو گذاشته است.

۴. فارغ از سیاست گذاری درک درستی از آن ها به نظر می‌رسد. نهاد های مدنی مثل خیریه‌ها، نهادهای علمی و فرهنگی ضروری است. گفت و گوی اجتماعی پیرامون سالمندی خانواده و والدین را دامن زده و‌ نوعی گفت‌وگوی درست اجتماعی که فقط خانواده و ارزش‌های والدین را در بطن جامعه دنبال کند. امروزه تعداد زیادی از نهادهای خیریه‌ای و مدنی در امر سالمندی فعالیت دارند که ارزش برای کار آنها قائل می شوند.

@alirabiei_ir

www.tgoop.com/alirabiei_ir/1483

583 viewsJun 1 at 16:28

‌
🔻 «امروز روز جهانی والدین است»

✍ علی ربیعی

از چند منظر قابل بررسی است:
۱. والدین خانواده: وقتی حرف از والدین می‌شود بی خانواده در ذهن مبتادر می شود. خانواده بنیادی ترین نهاد اجتماعی است. پویایی، نشاط و بقا جوامع مبتنی بر خانواده بوده است.
در سال های اخیر به مرور اشکال خانواده دچار دگرگونی شده است. اما در جوامعی هم چون، ایران خانواده کماکان با همه سنت های خود خوشبختانه باقی مانده است. هر چند در جوامع شهری آرام آرام تغییراتی را شاهدیم.
شوربختانه، به جای مطالعات عمیق علل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بیشتز به سیاست‌گذاری‌های اجباری تحت عنوان فرزند آوری روی آورده‌ایم.
حفظ خانواده صرفا با سیاست گذاری جمعی، رخ نخواهد داد و نیازمند سیاست گذاری های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی پیچیده و قوی است با نزول خانواده مفهوم والدین نیز دچار کاستی می شود. والدین جدا از هم پدیده ای است که گسترش آن جای نگرانی دارد.

۲. نقش والدین بی بدیل ترین اثر را در جامعه پذیری، گسترش هم زیستی، اختلاف و مسئولیت اجتماعی، همیاری، مساعدت و تعاون را در جامعه دارد. ارزش هایی هم چون، احترام و محافظت از آن ها ارزش کارکردشان در حضور خانواده و انتقال ارزش های بین نسلی از جمله مواردی است که نیازمند گفت و گوی عمومی و اهتمام جمعی در روح جامعه است.

۳. زندگی سالمندی پدیده ای است که با این مناسبت به یاد آورده می شود. مشکلات اقتصادی خانواده ها، بهم خوردن ارزش های بین نسلی سبک زندگی از مسکن تا معاشرت و از همه ناگوار گسترش زندگی مجردانه و یا حتی طلاق ها باعث شده که سالمندی هم به مسائل مهم اجتماعی اضافه شود.
پیری جمعیت ایران در آینده، تنهایی به خصوص زنان و فقر گسترده شده چشم انداز نامناسب سالمندی در دهک های موفقیت های اجتماعی را پیش رو گذاشته است.

۴. فارغ از سیاست گذاری درک درستی از آن ها به نظر می‌رسد. نهاد های مدنی مثل خیریه‌ها، نهادهای علمی و فرهنگی ضروری است. گفت و گوی اجتماعی پیرامون سالمندی خانواده و والدین را دامن زده و‌ نوعی گفت‌وگوی درست اجتماعی که فقط خانواده و ارزش‌های والدین را در بطن جامعه دنبال کند. امروزه تعداد زیادی از نهادهای خیریه‌ای و مدنی در امر سالمندی فعالیت دارند که ارزش برای کار آنها قائل می شوند.

@alirabiei_ir

BY Alirabiei.ir خیر جمعی _ علی ربیعی