Alirabiei.ir خیر جمعی _ علی ربیعی

Alirabiei.ir خیر جمعی _ علی ربیعی

♦️جمعه‌نامه کوچه پست، نامه‌هایی از سالهای دور @alirabiei_ir

♦️جمعه نامه

🔻 ای نامه که می‌روی به سویش، از جانب من ببوس رویش

در قلب شهر تهران و درکنار موزه پست، کوچه‌ای واقع شده که تاریخچه‌ای قدیمی دارد. «کوچه پست» که طول چندانی هم ندارد، آلبومی غنی از خاطرات گذشته و نسل‌های پیشین است.

این کوچه در روزهای جمعه و تعطیل، انگار جانی دوباره گرفته و با تردد آدمهای مختلف روح می‌گیرد. اینجا، جایی است که «تاریخ» و «خاطره»، خرید و فروش می‌شود.

این کوچه را می‌توان کتابی دید که محل بازخوانی فرهنگ و تاریخ سیاسی معاصر و مروری بر تیپ‌های شخصیتی است.

در هر قدمی که برمی‌داری با چیزهای عجیبی روبرو می‌شوی. اینجا هر سند قدیمی و یا تمبری را می‌توان خرید.

از سند ازدواجی از دهه بیست، از ازدواج و مهریه تا انتهای سند که به طلاق ختم شده بود تا انواعی از وقف‌نامه‌ها و آلبوم‌های تمبر گوناگون، حتی عکسهای خانوادگی و خانه‌های دهه‌های گذشته را می‌شود دید. حتما تا الان آن آدمها دیگر زنده نیستند و از خشت‌های آن بناها و طاقچه‌هایی پر از خاطره‌شان، هم در زیر بلوک‌های سیمانی اثری نیست.

در آنجا انواع سکه‌هایی هست که نه به تعداد بلکه با کیلویی کشیدن به فروش می‌رفتند. سکه‌هایی که در لمس هریک از آنها می‌توان به رنجی که انسانها برای دست یافتن به آنها تحمل کرده‌اند پی‌ برد یا شاید حجره یک بازاری را در ذهن متصور شد. تکه فلزی که برای دستیابی به آن، چه غوغایی در جهان برپاست. سکه‌هایی که می‌تواند هر دو روی خوشبختی و بدبختی را به تصویر بکشانند.

در قسمتی دیگر، دنیایی از تمبر را می‌توان دید. تمبرهایی که انگار، با خود دنیایی از رمز و راز را سر به مهر کرده‌اند. چقدر نامه‌های عاشقانه، شکواییه از دوری‌ها و ... را حامل بوده‌اند: ای نامه که می‌روی به سویش، از جانب من ببوس رویش و یا نمک در نمکدان شوری ندارد، دل من طاقت دوری ندارد....

کوچه پست، تمبرها، سکه‌ها، آلبوم‌های عکس، اسناد و.... می‌مانند و آدمها درست مثل عبور کوتاه مدت از این کوچه، از دنیا هم می‌گذرند....

@alirabiei_ir

www.tgoop.com/alirabiei_ir/1653

561 viewsJan 24 at 17:09

♦️جمعه نامه

🔻 ای نامه که می‌روی به سویش، از جانب من ببوس رویش

در قلب شهر تهران و درکنار موزه پست، کوچه‌ای واقع شده که تاریخچه‌ای قدیمی دارد. «کوچه پست» که طول چندانی هم ندارد، آلبومی غنی از خاطرات گذشته و نسل‌های پیشین است.

این کوچه در روزهای جمعه و تعطیل، انگار جانی دوباره گرفته و با تردد آدمهای مختلف روح می‌گیرد. اینجا، جایی است که «تاریخ» و «خاطره»، خرید و فروش می‌شود.

این کوچه را می‌توان کتابی دید که محل بازخوانی فرهنگ و تاریخ سیاسی معاصر و مروری بر تیپ‌های شخصیتی است.

در هر قدمی که برمی‌داری با چیزهای عجیبی روبرو می‌شوی. اینجا هر سند قدیمی و یا تمبری را می‌توان خرید.

از سند ازدواجی از دهه بیست، از ازدواج و مهریه تا انتهای سند که به طلاق ختم شده بود تا انواعی از وقف‌نامه‌ها و آلبوم‌های تمبر گوناگون، حتی عکسهای خانوادگی و خانه‌های دهه‌های گذشته را می‌شود دید. حتما تا الان آن آدمها دیگر زنده نیستند و از خشت‌های آن بناها و طاقچه‌هایی پر از خاطره‌شان، هم در زیر بلوک‌های سیمانی اثری نیست.

در آنجا انواع سکه‌هایی هست که نه به تعداد بلکه با کیلویی کشیدن به فروش می‌رفتند. سکه‌هایی که در لمس هریک از آنها می‌توان به رنجی که انسانها برای دست یافتن به آنها تحمل کرده‌اند پی‌ برد یا شاید حجره یک بازاری را در ذهن متصور شد. تکه فلزی که برای دستیابی به آن، چه غوغایی در جهان برپاست. سکه‌هایی که می‌تواند هر دو روی خوشبختی و بدبختی را به تصویر بکشانند.

در قسمتی دیگر، دنیایی از تمبر را می‌توان دید. تمبرهایی که انگار، با خود دنیایی از رمز و راز را سر به مهر کرده‌اند. چقدر نامه‌های عاشقانه، شکواییه از دوری‌ها و ... را حامل بوده‌اند: ای نامه که می‌روی به سویش، از جانب من ببوس رویش و یا نمک در نمکدان شوری ندارد، دل من طاقت دوری ندارد....

کوچه پست، تمبرها، سکه‌ها، آلبوم‌های عکس، اسناد و.... می‌مانند و آدمها درست مثل عبور کوتاه مدت از این کوچه، از دنیا هم می‌گذرند....

@alirabiei_ir

BY Alirabiei.ir خیر جمعی _ علی ربیعی