tgoop.com/amirhasanmousavi/135
Last Update:
چه وقت ناخوشیهای ما، اضطرابها و ترسها و غمهای عمیق ما، ناشی از خلاء یک دوستی ارزشمند، یک گفتوگوی نجاتبخش یا نبود یک رابطه عاطفی عمیق است؟ چه وقت جای خالی معناهایی است که شاید ادبیات، فلسفه، هنر، خانواده و دوست و استاد و همکار، کار معنادار، ورزش و طبیعت و موسیقی و رقصیدن باید برای ما ایجاد کنند؟
چه وقت اصلاً یک ملال عمیق است که اتفاقاً لازمهی یک زندگی معنادار است؟
چه وقت امریست حاصل ساختارهای عمیقاً نابرابر اجتماعی و اقتصادی و جنسیتی و سیاسی؟ و درمان در بهبود ساختارهاست نه اتاق تراپی.
و چه وقت یک اختلال یا ناخوشی است که تراپیست و مشاور و روانپزشک و کوچ باید در اتاق درمان و مشاوره به آن رسیدگی کنند؟
اینها پرسشهایی است که از حامد پرسیدم و راستش در این مورد خاص هنوز پاسخها برایم ناکافی است و مشتاق گفتوگو با روانشناسان و روانپزشکان، فیلسوفان و دوستانی هستم که این پرسشها، پرسشهای آنها هم است.
@amirhasanmousavi
BY ناظر باطرف
Share with your friend now:
tgoop.com/amirhasanmousavi/135