ناظر باطرف

Forwarded from Mohsen Azmoodeh

انتخابات ۱۴۰۳، دور دوم
حسین شیخ‌رضایی

تحلیل نتایج انتخابات و تعیین معنای توزیع وزن‌ها در آن کاری نیست که به‌راحتی تمام شود. همه گروه‌ها خود را موفق می‌دانند یا می‌توانند بدانند و در همه این ادعاها می‌شود مناقشه کرد:

آنها که به پزشکیان رای داده‌اند ادعا می‌کنند با رای آنها کشور از شر انتخاب یک‌مرحله‌ای جلیلی خلاص شده است.
مخالفان مشارکت می‌گویند بلوک تازه‌ای را به مجموعه معادلات سیاسی اضافه کرده‌اند.
رای‌دهندگان به جلیلی هم موفقیت را در یک‌قدمی و تنها موکول به سرریز شدن آرای قالیباف به سبد جلیلی می‌دانند.

اما، از نظر من، این معنادهی‌ها و تفسیرها فرع قضیه است. آنچه مهم است خطر انتخاب جلیلی در دور دوم است. قاعدتا اینجا نمی‌توانم دلایل خطرناکی او و طرز فکرش را تشریح کنم. مخاطبم هم کسانی که در چنین چیزی شک دارند نیستند. بعد از سال‌ها مواجهه مستقیم با افرادی از این قماش، خطرشان را برای نابودی کشور، در همه ابعادش، با پوست و گوشت لمس می‌کنم. از نزدیک دیده‌ام که چگونه در جهانی توهمی زندگی می‌کنند و چگونه ارتباطشان با واقعیت منقطع است، گویی از عصری دیگر و با ذهنیتی ناهم‌زمان به جهان معاصر پرتاب شده‌اند. در نتیجه تلاش مدنی برای رای نیاوردن او را کاری درست و اخلاقی می‌دانم.

در پست پیش نوشتم که ما ممکن است در انتخاب پزشکیان همگرا نباشیم و ممکن است بیشتر فردی عمل کنیم تا جمعی. اما حالا در چیزی همگراییم و آن ممانعت مدنی از رای آوردن جلیلی است.

این استدلال که با بسته شدن فضا و یکدست شدن حاکمیت زمینه برای تغییرات مهم آماده می‌شود از نظر من به‌کل برخطا است. تغییرات مهم کار ایجابی و فشار اجتماعی و سیاسی و بین‌المللی می‌خواهد و حاکمیت هیچ‌گاه به دلیل یکدستی در معرض تحول جدی قرار نداشته و نخواهد داشت. تغییر نیازمند نیروی مخالف است. و نیروی مخالف اول لازم است زنده باشد تا بعد بتواند مخالفت کند.

خطر انتخاب طرز فکر جلیلی از نظر من بسیار جدی است. با هر میزان مشارکت، در هر حال از بین این دو نفر یکی رئیس‌جمهور خواهد بود و فارغ از اینکه رقیب چه کسی است، من تلاش می‌کنم جلیلی منتخب نباشد.

چه می‌شود کرد؟ تنها چیزی که به ذهنم می‌رسد یکی درک وخامت اوضاع است و دیگری شبکه‌سازی خانگی و محلی. ممکن است خود ما و برخی اطرافیان و دوستانمان به دلایلی رای نداده باشیم. باید تا جایی که می‌شود قانع شویم و دیگران را قانع کنیم که مشارکت نکردن در دور دوم به معنای رای آوردن طرز فکری است که حداقل‌های زیست را در جامعه مختل خواهد کرد، آن هم احتمالا به مدت ۸ سال.

اگر کاسب‌ایم، اگر دانشجوییم، اگر زن‌ایم، اگر بچه کوچک داریم، اگر روشنفکریم، اگر معلم‌ایم، اگر جوان‌ایم و اگر هر کاره‌ای هستیم، اگر شهروندیم، همه از عواقب این انتخاب عمیقا ضرر خواهیم کرد. باید جلوی ایجاد فاجعه را بگیریم.

www.tgoop.com/amirhasanmousavi/161

1.4K viewsAmir Hassan Mousavi, Jun 30, 2024 at 08:30

انتخابات ۱۴۰۳، دور دوم
حسین شیخ‌رضایی

تحلیل نتایج انتخابات و تعیین معنای توزیع وزن‌ها در آن کاری نیست که به‌راحتی تمام شود. همه گروه‌ها خود را موفق می‌دانند یا می‌توانند بدانند و در همه این ادعاها می‌شود مناقشه کرد:

آنها که به پزشکیان رای داده‌اند ادعا می‌کنند با رای آنها کشور از شر انتخاب یک‌مرحله‌ای جلیلی خلاص شده است.
مخالفان مشارکت می‌گویند بلوک تازه‌ای را به مجموعه معادلات سیاسی اضافه کرده‌اند.
رای‌دهندگان به جلیلی هم موفقیت را در یک‌قدمی و تنها موکول به سرریز شدن آرای قالیباف به سبد جلیلی می‌دانند.

اما، از نظر من، این معنادهی‌ها و تفسیرها فرع قضیه است. آنچه مهم است خطر انتخاب جلیلی در دور دوم است. قاعدتا اینجا نمی‌توانم دلایل خطرناکی او و طرز فکرش را تشریح کنم. مخاطبم هم کسانی که در چنین چیزی شک دارند نیستند. بعد از سال‌ها مواجهه مستقیم با افرادی از این قماش، خطرشان را برای نابودی کشور، در همه ابعادش، با پوست و گوشت لمس می‌کنم. از نزدیک دیده‌ام که چگونه در جهانی توهمی زندگی می‌کنند و چگونه ارتباطشان با واقعیت منقطع است، گویی از عصری دیگر و با ذهنیتی ناهم‌زمان به جهان معاصر پرتاب شده‌اند. در نتیجه تلاش مدنی برای رای نیاوردن او را کاری درست و اخلاقی می‌دانم.

در پست پیش نوشتم که ما ممکن است در انتخاب پزشکیان همگرا نباشیم و ممکن است بیشتر فردی عمل کنیم تا جمعی. اما حالا در چیزی همگراییم و آن ممانعت مدنی از رای آوردن جلیلی است.

این استدلال که با بسته شدن فضا و یکدست شدن حاکمیت زمینه برای تغییرات مهم آماده می‌شود از نظر من به‌کل برخطا است. تغییرات مهم کار ایجابی و فشار اجتماعی و سیاسی و بین‌المللی می‌خواهد و حاکمیت هیچ‌گاه به دلیل یکدستی در معرض تحول جدی قرار نداشته و نخواهد داشت. تغییر نیازمند نیروی مخالف است. و نیروی مخالف اول لازم است زنده باشد تا بعد بتواند مخالفت کند.

خطر انتخاب طرز فکر جلیلی از نظر من بسیار جدی است. با هر میزان مشارکت، در هر حال از بین این دو نفر یکی رئیس‌جمهور خواهد بود و فارغ از اینکه رقیب چه کسی است، من تلاش می‌کنم جلیلی منتخب نباشد.

چه می‌شود کرد؟ تنها چیزی که به ذهنم می‌رسد یکی درک وخامت اوضاع است و دیگری شبکه‌سازی خانگی و محلی. ممکن است خود ما و برخی اطرافیان و دوستانمان به دلایلی رای نداده باشیم. باید تا جایی که می‌شود قانع شویم و دیگران را قانع کنیم که مشارکت نکردن در دور دوم به معنای رای آوردن طرز فکری است که حداقل‌های زیست را در جامعه مختل خواهد کرد، آن هم احتمالا به مدت ۸ سال.

اگر کاسب‌ایم، اگر دانشجوییم، اگر زن‌ایم، اگر بچه کوچک داریم، اگر روشنفکریم، اگر معلم‌ایم، اگر جوان‌ایم و اگر هر کاره‌ای هستیم، اگر شهروندیم، همه از عواقب این انتخاب عمیقا ضرر خواهیم کرد. باید جلوی ایجاد فاجعه را بگیریم.

BY ناظر باطرف