tgoop.com/atesalbeallah/13959
Last Update:
بعد وجودشناختی و معرفت شناختی الهیات سلبی در آثار عارفان ادیان و سنت های گوناگون عرفانی بر دو رکن استوار است:
خدا و نفس.
در الهیات یا یزدان شناسی سلبی، چنان‌که از عنوان آن نیز پیداست، تأکید عارفان بر جنبه های ناشناختنی و ناگفتنی خداوند یا به تعبیر دیگر سخن از ذات خداست. از ذات ناشناختنی و ناگفتنی خدا با تعابیری استعاری نظیر
تهیا، واحه، عدم یا نیستی و بی نام یاد می شود. اما در آثار برخی عارفان سده های میانه ی مسیحی، هم چون مایستر اکهارت، و نیز برخی از عارفان قدر اوّل عرفان اسلامی، همچون مولانا و شمس تبریزی، در پاره ای فقرات تأکید و تکیه از ذات خدا به سوی ذات نفس میل می کند. و همانیستی نفس انسانی با خدا مطرح می‌شود بنابر درخواست دوستان از این به بعد دیدگاه‌های مایستر اکهارت و ملاصدرا و مولانا و آکویناس و آگوستین....را در باره انسان وخدا به اشتراک خواهیم گذاشت تا تنوعی در خلاصه کتاب ها را داشته باشيم ، دوستان گرامی متوجه خواهند شد حتی الفاظ مختلف در عرفان مسیحی و اسلامی و کابالا و هندو با هم دیگر دارای اشتراک معنای و اختلافات لفظی هستند یعنی دارای یک معنای باطنی می باشند
BY عرفان ، حکمت و زندگی
Share with your friend now:
tgoop.com/atesalbeallah/13959