tgoop.com/atesalbeallah/13968
Last Update:
در صورتیکه این دو جریان (فرشتگان و جن )در مقابل هم قرار ندارند یا در مورد لغت تالیات مجاهد و سدی آن را ملائکه ای که کتاب های نازل شده بر انبیاء را بر آن ها می خوانند و برخی قاریان قرآن تفسیر کرده اند. البته رازی
مطابق کیهان شناسی و هستی شناسی خود صافات را به جهان جسمانی و تالیات را به فرشتگان
تفسیر نموده است. اینها نمونه ای از این تفاسیر و اختلافات است که جای بحث در آن بسیار است.
اینکه این تفاسیر به مکتب اسلام راه یافته دارای این اشکال است که فاقد پشتوانه حدیث اند حتی در
تفسیر المیزان نیز به کفایت از احادیث استفاده نشده است. قرآن که به مرور زمان نازل شده و حتی
برای آیندگان و مردمان آخر الزمان نیز می باشد بدیهی است به مرور که ابعاد جدیدی از علم بر
مردم آشکار می شود تفاسیر مستدل تری نیز صورت می گیرد که در آن زمان نزول فهم آن برای
مردم و مفسران مشکل می آمد و این می شد که به جای گفتن نمی دانم دست به خرافه گویی ها در
تفاسیر می زدند و یا بدون دلیل نقل قول می کردند. در بحاراالنوار که جامع ترین منبع حدیثی
ماست از لغات فوق الذکر هیچ حدیثی نقل نگردیده است. دلیل چرائی عدم حدیث در این موضوع بر
می گردد به اینکه پیامبر سخنی در این باره نگفته اند تا با سپری شدن عصرها زمان فهم آن برای
بشر فرا رسد و مسئله را به قواعد زبان عرب واگذار کرده است. مثال واژه های صافات و تالیات هر دو
مونث هستند در صورتیکه با توجه به آیه ۹۹ سوره اسراء و سوره زخرف که خداوند فرشتگان را
بر خلاف پنداشت آن جاهلان، مونث نیافریده ، تفسیر فرشتگان نقض می گردد. این در حالیست
که کلمه ملائکه نیز مونث لفظی است نه حقیقی.
در فقه چندین علم برای استفاده از حدیث به کار می رود. یکی علم رجال که در واقع علم شخصیت
شناسی راویان است، تاریخ علم رجال، علم زبان صرف و نحو و لغت شناسی. اما در این تفاسیر، از
هیچ کدام یک از این علوم بهره برده نشده چرا که در بعضی موارد قواعد زبان را نیز بی راهه استدلال
می کردند. وقتی هر فرقه و مکتبی دست به تفسیر می زند بدیهی است که افسانه ها و کتب تحریفی
مکتب خود را وارد تفاسیر می کند و قواعد را زیر پا می گذارد و یا افراد غیر مسئول در قبال اهل
دانش ، خود را مسئول پاسخ به شبهه ها می دانستند و با هر دلیل نادرست پاسخ خود را توجیه
می کردند. و اینگونه بود که احادیث شیعه هنوز هم کامل وارد عرصه تفسیر نشده اند شاید یک هزارم
مانند تفسیر نورالثقلین و بحاراالنوار.
در برخی از متون تفسیری مربوط به مفسرانی که پیش تر ذکر شدند به یکی دو حدیث بیشتر اشاره
نشده است. اینکه اینجا می گوییم حدیث اصول منظور حدیثی نیست که سند موثقی داشته باشد.
دو اصل در استفاده از احادیث وجود دارد اول اینکه اهل بیت این قاعده را تعریف کردند که هر
حدیثی مخالف قرآن و از زبان ما باشد آن حدیث از ما نیست حتی اگر صحیح ترین سند را داشته
باشد. اصل دوم این است که اگر در آیه ای حدیثی نباشد این ادبیات زبان عرب است که به تفسیر
کمک می نماید
نویسنده در بخش سوم کتاب به چهار زمینه کلی به شرح زیر برای تفسیر آیه ها اشاره می کند :
ویژگی الفاظ و جملات آيه ها: معانی آن ها حول اصول جهان شناسی، کاربرد آن مطابق
قاعده ی ادبی، ساختمان ویژه ی جمله ها
آیه ها از موارد سوگند هستند: و سوگند های قرآن همان برهان است بر خلاف سوگند انسان
که بدون برهان و عاجزانه و آخرین سخن اوست. به طور کل قرآن هفت نوع سوگند دارد که
شامل خداوند، قرآن، پیامبر، کیهان، مدنیت ، طبیعت و قوانین جهان می باشد
سوگندهای این آیات پیرامون معاد هستند: پیامبر قبل از هجرت در مکه در خصوص دعوت
آن ها به توحید و معاد، مسئله ی معاد برای مشرکان پرسش برانگیز بود چرا که از دید
توحیدی بت پرست بودند و در استدلال پذیرش توحید مسئله ای نبود ولی معاد نیازمند
استدلال و آیه بود.
مخاطب این آیات مخاطب تخصصی است : از آنجایی که انسان ها مشکلی پیرامون مسئله ی
توحید ندارند در صورت پذیرش اصل معاد به پرسش های دیگری بر می خورند که در آیات
اولیه ی تفسیر برای مردمان این زمان کفایت می کند.
دیگر نباید دنباله روی علوم غریبان باشیم بلکه با تبیین و تفسیر قرآن که مطابق با واقعیت است آنها را
دنباله روی این الگو قرار دهیم و تا می توانیم از این خرافه گویی ها جلوگیری کنیم. چرا که قرآن ما
پیش از آن ها و کاملا صحیح به این موضوعات علمی پرداخته است. در تفسیر قرآن باید مواردی را
رعایت نماییم از جمله آنکه با استفاده از واقعیات نه فرضیات علوم ،آن را تفسیر کنیم همچنین
استفاده از قواعد علوم تجربی که به حد مسلم بودن نرسیده اند و اجماعی نیستند نادرست است.
BY عرفان ، حکمت و زندگی
Share with your friend now:
tgoop.com/atesalbeallah/13968