tgoop.com/baharmokhtarian/77
Last Update:
اسطوره‌شناسی
بخش دوم
سنتِ پژوهشیِ آلمان و اروپای میانه را با تکیه به فیلولوژی، فلسفه و تاریخ، پژوهشگرانی در حوزه‌ی اسطوره با توجه به نماد نمایندگی می‌کنند که گرچه در روش و رویکرد شبیه هم نیستد، اما نمودی از سنتِ پژوهشیِ یاد شده‌اند. برای نمونه کارل اوتفرید مولر، یوهان یاکوب باخوفن و رودولف اوتو در آلمان، میرچا الیاده در رومانی، کارول کرنی در مجارستان و یا لچک کولاکوفسکی در لهستان همگی در روش هرمنوتیکُ تاریخی و نیز یقین به معاصریت اسطوره در ذهن و رفتار انسان‌های مدرن در رویکرد خود مشترکند.
پیش از اینان نخستین بار در آلمان هاینه (۱۷۲۹-۱۸۱۲) و هردر (۱۷۴۴-۱۸۰۳) تأویل و معنای اسطوره را بر بنیاد تئولوژی و فیلولوژی آغاز کرده بودند. هسته‌ی اصلیِ پژوهش‌های آین دو بر اسطوره، بر دو پرسش اصلی؛ یکی جنبه‌ی ملی و منطقه‌ایِ اسطوره و دیگری حضور معاصرِ بن‌مایه‌های اسطوره‌ای در بسیاری از "نماد"ها استوار بود. هردر بر این نظر بود که چون خود را به روحِ ملتی بسپاریم، پژوهش هرمنوتیکی از اسطوره، جان تازه‌ای می‌گیرد و گویا سوار بر عرصه‌ی یک کشتی ویژگی و عمق درونی اسطوره‌های یونان را درخواهیم یافت.
البته در آلمان در کنار اسطوره‌های یونان، با کشف ادا (Edda) در ۱۷۵۳ و اوسیون( Ossion) در ۱۷۶۰ و نیز متون ودا (۱۷۷۱-۱۸۷۸) پژوهش تاریخی- هرمنوتیکی بر اسطوره جان تازه‌ای گرفت. خوانش و ترجمه‌ی ودا که بنیادِ دانشِ زبان‌شناسیِ تطبیقی- تاریخی نیز به شمار می‌رود و از آنجا دانشِِ اسطوره‌شناسیِ تطبیقی را رقم زده است در آلمان به رشته‌ی تخصصی Indogermanistik انجامید و در آلمان علاقه‌مندان بسیاری یافت. فردریش شلگل (۱۸۰۸) یکی از نخستین فیلسوفانی است که این رشته را هدایت کرد. و در کتابِ خویش با عنوان "درباره زبان و خرد هندیان" علاوه بر فهمِ زبان و اسطوره‌های آنها، بر روشِ نظام‌مندِ تحقیقاتی تاکید و توجه داشت.
همین پژوهش‌ها در زنجیره‌ای از سنتِ تحقیقاتی در مقولاتی مانند میتوس و واقعیت یا شعر و حقیقت در ژرف‌ترین لایه‌های روحِ فرهنگی و بازنمودِ آنها در اندیشه، زبان، هنر و رویا، مسیرِ مباحثِ پژوهشگرانِ بعدی را رقم زد.
BY اسطوره‌شناسی با بهار مختاریان
Share with your friend now:
tgoop.com/baharmokhtarian/77