باشگاه اندیشه

باشگاه اندیشه

. دوگانگی آسمان و زمین و اعتقادات شیعی گفت‌وگوی سوگواران | سال شانزدهم نشست دوم دربارهٔ نشست بخش یک از دو 📝محمدحسین قدوسی چگونه باید حوادثی را که در بطن خود نوعی دوگانگی دارند تحلیل کرد؟ منظور ما اینجا حوادثی است که از یک سو اصطلاحا جنبهٔ قدسی و فراطبیعی…

.
دوگانگی آسمان و زمین و اعتقادات شیعی
گفت‌وگوی سوگواران | سال شانزدهم
نشست دوم

دربارهٔ نشست بخش دو از دو

📝محمدحسین قدوسی

اما مبانی این نگاه متفاوت چه خواهد بود ؟

به نظر می‌رسد چند تفاوت عمده در این نگاه باید وجود داشته باشد:

نخست
نفی خدای کنار؛
برخلاف نگاه رائج، خداوند خالق قهاری که جدای از موجودات و در کنار تمام مخلوقات و خالق و مسلط و ارباب آنهاست موضوعیت خود را از دست می‌دهد؛ همان طور که در نهج البلاغه می گوید:

مَعَ كُلِّ شَي‌ءٍ لَا بِمُقَارَنَةٍ. وَ غَيْرُ كُلِّ شَي‌ءٍ لَا بِمُزَايَلِةِ
خداوند با همه اشیاء است اما نه با همراهی و غیر از آنهاست ولی نه با جدائی.

دوم

فاصله‌ای بین انسان و خداوند نیست و خداوند از رگ گردن به انسان نزدیک‌تر است و این نزدیکی به معنی نزدیکی دو موجود جدای از هم نیست بلکه فراتر از وحدت و تکثر است وخداوند حقیقتی است که فراتر از دوگانگی ویگانگی نسبت به انسان قرار دارد.

سوم
انسان موجودی نامتناهی است که آنچه که در نگاه اولیه به انسان دیده می‌شود تنها مرتبه نازل و پایین آن است اما حقیقت وجودی او فراتر از این است و هرچه که به حقیقت وجودی خودش نزدیک‌تر شود قدرت و توانائی و فضیلت او بیشتر شده و فراتر و کامل‌تر خواهد بود و در آن حقیقت برتر، اتحاد و یگانگی با عالم وجود برقرار است و از این تکثر و تشتت رها شده و کامل‌تر و برتر خواهد بود.


چهارم
حقیت برتر انسانی در همه شرایط و در همه انسان‌ها فعلی و واقعی است و نه اینکه تنها امری شاعرانه و یا در حد استعداد باشد.

حقیقت نامتناهی انسانی برای همه انسان‌ها وجود دارد و در هیچ شرایطی از بین نمی رود و نیازی به کسب و حرکت و سلوک به سوی آن نیست.

آنچه که مانع توجه و جلوه گری این حقیقت نامتناهی است؛ گرفتاری انسان در این زندگی روزمره و دور قمری است که او را از حقیقت وجودی خودش غافل می‌کند و تمام سعی و اهتمام و توجهش را مصروف گذران این روزمره می‌نماید.

پنجم

آنچه که برای انسان ضروری است بازگشت او به خویشتن حقیقی است که همیشه و برای همه کس و در هر شرایطی "فعلیت یافته و عینی" است و راه بازگشت، زندگی و زیست متعادل انسانی است و نه هیچ چیز دیگر.


ششم
نگاه محدود و ضعیف و ناقص ماست که اشیاء را محدود و ناقص و نسبی نشان می‌دهد وگرنه جهان در حقیقت بینهایت خود غرق است و هیچ نقص و ایرادی ندارد و هرچه که ما از این محدودیت خود خواسته تصوری و نگاه محدود خود فراتر برویم همه اشیا و همه جهان و همه تصورات آسمان و زمین در این نامتناهی‌گری بیشتر و بیشتر خود را نشان می دهد و غیر از رها شدن انسان از این محدودیت هیچ راهی به سوی تعالی وجود ندارد.

هفتم

همه پیشرفت‌های علمی، دینی، مادی و معنویِ انسان جلوه‌هایی از این رهاشدن و نامتناهی‌گری است و غیر از این سیر، هیچ رشد و تعالی و هیچ آسمان و زمینی وجود ندارد و تمام ادیان و مذاهب و اخلاق و معنویت و تمام علوم و تمد‌نها غیر از این محتوا چیزی را شامل نمی‌شوند و تمام مرزهای خیالی بخشی از این محدودیت است که وقتی اصل محدودیت انسانی برداشته شد ؛ تقسیم بندی‌ها و مرزها و محدودیت‌ها هم برداشته می‌شود.

#کاوش‌های‌وجودی #گفت‌وگوی_سوگواران #سوگواران۱۴۰۳ #زیست_پدیداری #عاشورا #براهیمی #قدوسی #باشگاه_اندیشه

@bashgahandishe

www.tgoop.com/bashgahandishe/11432

1.45K viewsedited  Jul 21, 2024 at 11:08

.
دوگانگی آسمان و زمین و اعتقادات شیعی
گفت‌وگوی سوگواران | سال شانزدهم
نشست دوم

دربارهٔ نشست بخش دو از دو

📝محمدحسین قدوسی

اما مبانی این نگاه متفاوت چه خواهد بود ؟

به نظر می‌رسد چند تفاوت عمده در این نگاه باید وجود داشته باشد:

نخست
نفی خدای کنار؛
برخلاف نگاه رائج، خداوند خالق قهاری که جدای از موجودات و در کنار تمام مخلوقات و خالق و مسلط و ارباب آنهاست موضوعیت خود را از دست می‌دهد؛ همان طور که در نهج البلاغه می گوید:

مَعَ كُلِّ شَي‌ءٍ لَا بِمُقَارَنَةٍ. وَ غَيْرُ كُلِّ شَي‌ءٍ لَا بِمُزَايَلِةِ
خداوند با همه اشیاء است اما نه با همراهی و غیر از آنهاست ولی نه با جدائی.

دوم

فاصله‌ای بین انسان و خداوند نیست و خداوند از رگ گردن به انسان نزدیک‌تر است و این نزدیکی به معنی نزدیکی دو موجود جدای از هم نیست بلکه فراتر از وحدت و تکثر است وخداوند حقیقتی است که فراتر از دوگانگی ویگانگی نسبت به انسان قرار دارد.

سوم
انسان موجودی نامتناهی است که آنچه که در نگاه اولیه به انسان دیده می‌شود تنها مرتبه نازل و پایین آن است اما حقیقت وجودی او فراتر از این است و هرچه که به حقیقت وجودی خودش نزدیک‌تر شود قدرت و توانائی و فضیلت او بیشتر شده و فراتر و کامل‌تر خواهد بود و در آن حقیقت برتر، اتحاد و یگانگی با عالم وجود برقرار است و از این تکثر و تشتت رها شده و کامل‌تر و برتر خواهد بود.


چهارم
حقیت برتر انسانی در همه شرایط و در همه انسان‌ها فعلی و واقعی است و نه اینکه تنها امری شاعرانه و یا در حد استعداد باشد.

حقیقت نامتناهی انسانی برای همه انسان‌ها وجود دارد و در هیچ شرایطی از بین نمی رود و نیازی به کسب و حرکت و سلوک به سوی آن نیست.

آنچه که مانع توجه و جلوه گری این حقیقت نامتناهی است؛ گرفتاری انسان در این زندگی روزمره و دور قمری است که او را از حقیقت وجودی خودش غافل می‌کند و تمام سعی و اهتمام و توجهش را مصروف گذران این روزمره می‌نماید.

پنجم

آنچه که برای انسان ضروری است بازگشت او به خویشتن حقیقی است که همیشه و برای همه کس و در هر شرایطی "فعلیت یافته و عینی" است و راه بازگشت، زندگی و زیست متعادل انسانی است و نه هیچ چیز دیگر.


ششم
نگاه محدود و ضعیف و ناقص ماست که اشیاء را محدود و ناقص و نسبی نشان می‌دهد وگرنه جهان در حقیقت بینهایت خود غرق است و هیچ نقص و ایرادی ندارد و هرچه که ما از این محدودیت خود خواسته تصوری و نگاه محدود خود فراتر برویم همه اشیا و همه جهان و همه تصورات آسمان و زمین در این نامتناهی‌گری بیشتر و بیشتر خود را نشان می دهد و غیر از رها شدن انسان از این محدودیت هیچ راهی به سوی تعالی وجود ندارد.

هفتم

همه پیشرفت‌های علمی، دینی، مادی و معنویِ انسان جلوه‌هایی از این رهاشدن و نامتناهی‌گری است و غیر از این سیر، هیچ رشد و تعالی و هیچ آسمان و زمینی وجود ندارد و تمام ادیان و مذاهب و اخلاق و معنویت و تمام علوم و تمد‌نها غیر از این محتوا چیزی را شامل نمی‌شوند و تمام مرزهای خیالی بخشی از این محدودیت است که وقتی اصل محدودیت انسانی برداشته شد ؛ تقسیم بندی‌ها و مرزها و محدودیت‌ها هم برداشته می‌شود.

#کاوش‌های‌وجودی #گفت‌وگوی_سوگواران #سوگواران۱۴۰۳ #زیست_پدیداری #عاشورا #براهیمی #قدوسی #باشگاه_اندیشه

@bashgahandishe

BY باشگاه اندیشه