tgoop.com/byzantnovogrek/944
Last Update:
Приводим стихотворение Одисеаса Элитиса "Villa Natacha" с переводом Ирины Ковалевой.
Villa Natacha
Άνθρωπε, άθελά σου
Κακέ-παρ’ ολίγο η τύχη σου άλλη.
Σ’ ένα έστω λουλούδι αντίκρυ αν ήξερες
Να πολιτεύεσαι
Σωστά, θα τα ‘χες όλα. Επειδή απ’ τα λίγα, μερικές φορές
Κι από το ένα-έτσι ο έρωτας-
Γνωρίζουμε τα υπόλοιπα. Μόνο το πλήθος να:
Στο χείλος των πραγμάτων στέκει
Όλα τα θέλει και τα παίρνει και δεν του μένει τίποτα.
Κιόλας έφτασε το απόγευμα
Γαλήνιο σαν της Μυτιλήνης ή μιας ζωγραφιάς
Του Θεοφίλου, ως πέρα το ΄Eze το Cap-Estel
Κόλποι όπου σιάχνει αγκαλιές ο αέρας,
Μια διαφάνεια τόση
Που τα βουνά τ’ αγγίζεις και τον άνθρωπο
Εξακολουθείς να βλέπεις
Που πέρασε ώρες πριν
Αδιάφορος, μα τώρα πρέπει να έφτασε.
Λέω: ναι, πρέπει να έχουν φτάσει
Ο πόλεμος στο ττο τέρμα του και ο Τύραννος στην πτώση του
Και ο φόβος του έρωτα μπρος στη γυμνή γυναίκα.
Έχουνε φτάσει, έχουνε φτάσει και μόνο εμείς δε βλέπουμε
Παρά ψαύοντας ολοένα πέφτουμε στα φαντάσματα πάνω.
Άγγελε συ που κάπου εδώ γύρω πετάς
Πολυπαθής και αόρατος πιάσε μου το χέρι.
Χρυσωμένες έχουν τις παγίδες οι άνθρωποι
Κι είναι ανάγκη να μείνω απ’ τους απ’ έξω.
Επειδή και ο Αφανής, παρών αισθάνομαι πως είναι,
Ο μόνος που τον ονομάζω Πρίγκηπα, όταν
Ήρεμα, το σπίτι
Αγκυροβολημένο μες στο ηλιοβασίλεμα
Βγάνει άγνωστες λάμψεις
Και σαν από έφοδο μια σκέψη,
Εκεί που για τ’ αλλού τραβούσαμε, αναπάντεχα, μας κυριεύει.
Перевод И. Ковалевой
Человече, против воли своей
Ты зол — шаг один, и судьба твоя будет иной.
Если б с одним, хоть с одним цветком подле тебя ты умел
Обойтись
Правильно, всё бы было твоим. Ибо по немногому, бывает —
И по единственному — так любовь —
Мы узнаем остальное. Только толпа, вот она:
Стоит на краю вещей
Всего хочет и всё берет и ничего у ней не остается.
И однако наступил полдень
Ясный как в Митиленах или на картине Феофила
Вплоть до Эз, до мыса Эстель
Заливы где ветер смиряет объятья
Прозрачность такая
Что и до гор дотронуться можно и человека по-прежнему видно
Прошедшего сутки назад
Безучастно теперь уж он верно дошел.
Я говорю, да, верно уже дошли
Война до предела и Тиран до своего паденья
И страх любви перед обнаженной женщиной.
Они дошли, они дошли, и только мы не видим
Только бредем на ощупь и то и дело налетаем на призраки.
Ангел ты кто где-то рядом паришь
Многострадальный и невидимый, дай мне руку
Позолоченные у людей ловушки
И мне нужно обойти их стороною.
Потому что и Незримый, я чувствую, здесь
Единственный, кого называю Владыкой, когда
Мирный дом
Бросив якорь среди заката
Светится неведомым светом
И там где мы направлялись в другую сторону
Некая мысль внезапно берет нас штурмом.
BY Византинистика и неоэллинистика
Share with your friend now:
tgoop.com/byzantnovogrek/944