مجله الکترونیکی تخصصی شعر چرو

دو شعر از #مهدی_محمودی

۱)

"تقلا"

انبوهِ ماهی ها
میان پرِّه هاشان
شُر شُرِ عزیمتی ست عظیم
وقتی اندوهِ خیسِ آب
مویه بر سنگ می کوبد وُ
سامانِ علف زار می شود

برجِ عقرب
در نفسِ واپسینِ یک برگ
به گوش خرگوش می آویزد وُ از معرکه می گریزد
و پندارِ کهنه ی درخت
به شعبده ی تلخ شیار خدشه بر می دارد

زمین کهکشانِ مِه از سرایتِ هزار ستاره بر خاک
و داغِ ماه
بر مدارِ جنگل به طواف

این بار زخمی کارگر افتاده ست
کدام جبهه پُر کنم از گریه های سرخ؟

دشت به سر گذاشته وُ می بَرَد آدم
و آهِ آهو در گلوش می زند
تا بگذرد از چله ی جانگدازِ یخ
و آهوش بر خال رمنده ی خیال بخاباند

آن نمای ریش
و این حالِ پریش
شرحی از جانی ست که در موی سپیدِ درخت پیر شد
تا ریشه به زلف بهار گره زند وُ سبز بمیرد

ناچار بیشترین بیشه را بر دوش می رویانم؛
ـ تحفه ی سرِ سبزی که بود مرا
به وقت جنگل وُ منقارهای کوک ـ
تا کمی طبیعی جلوه کنم



۲)

"مرثیه ای برای ماه"


این خابِ شب است؛ پریده از چِشمِ سنگینِ صخره
این آهِ آسمان است؛ خلیده در نَم نایِ موج

ماتمی سپید شمایلِ شن در تبی نرم می لرزانَد
وقتی قامتِ عمیق موج های به گِل نشسته
بر تابوت ماه می کوبند

صحنه کامل است وُ ماه به تمامی کم پُشت
و اشک هزار ماهی ی معتکف دعای آمرزش


دریا!
ماهِ مُرده بر دوشَ ت مبارک
بِلَم بر شانه ای که ماه است
قد به قامتِ ستارگان بکوب وُ
آسمان به خابِ سیاهِ گیسوت مبتلا کن

تا هر آنچه که مانَد:
یک دریا شب باشد
یک شانه ماه
و هزار مرگِ تپنده وُ نامیرا


#مهدی_محمودی

مجله الکترونیک تخصصی شعر #چرو

@cherouu   تلگرام
🟡⚪️🟡
cherouu.ir   سایت
⚪️🟡⚪️
Cherouu11 اینستاگرام
🟡⚪️🟡

#مجله_الکترونیک_چرو
#مجله_مستقل_ادبیات
#شعر_پیشرو
#شعر_آزاد

www.tgoop.com/cherouu/5846

614 viewsJul 30 at 06:55

دو شعر از #مهدی_محمودی

۱)

"تقلا"

انبوهِ ماهی ها
میان پرِّه هاشان
شُر شُرِ عزیمتی ست عظیم
وقتی اندوهِ خیسِ آب
مویه بر سنگ می کوبد وُ
سامانِ علف زار می شود

برجِ عقرب
در نفسِ واپسینِ یک برگ
به گوش خرگوش می آویزد وُ از معرکه می گریزد
و پندارِ کهنه ی درخت
به شعبده ی تلخ شیار خدشه بر می دارد

زمین کهکشانِ مِه از سرایتِ هزار ستاره بر خاک
و داغِ ماه
بر مدارِ جنگل به طواف

این بار زخمی کارگر افتاده ست
کدام جبهه پُر کنم از گریه های سرخ؟

دشت به سر گذاشته وُ می بَرَد آدم
و آهِ آهو در گلوش می زند
تا بگذرد از چله ی جانگدازِ یخ
و آهوش بر خال رمنده ی خیال بخاباند

آن نمای ریش
و این حالِ پریش
شرحی از جانی ست که در موی سپیدِ درخت پیر شد
تا ریشه به زلف بهار گره زند وُ سبز بمیرد

ناچار بیشترین بیشه را بر دوش می رویانم؛
ـ تحفه ی سرِ سبزی که بود مرا
به وقت جنگل وُ منقارهای کوک ـ
تا کمی طبیعی جلوه کنم



۲)

"مرثیه ای برای ماه"


این خابِ شب است؛ پریده از چِشمِ سنگینِ صخره
این آهِ آسمان است؛ خلیده در نَم نایِ موج

ماتمی سپید شمایلِ شن در تبی نرم می لرزانَد
وقتی قامتِ عمیق موج های به گِل نشسته
بر تابوت ماه می کوبند

صحنه کامل است وُ ماه به تمامی کم پُشت
و اشک هزار ماهی ی معتکف دعای آمرزش


دریا!
ماهِ مُرده بر دوشَ ت مبارک
بِلَم بر شانه ای که ماه است
قد به قامتِ ستارگان بکوب وُ
آسمان به خابِ سیاهِ گیسوت مبتلا کن

تا هر آنچه که مانَد:
یک دریا شب باشد
یک شانه ماه
و هزار مرگِ تپنده وُ نامیرا


#مهدی_محمودی

مجله الکترونیک تخصصی شعر #چرو

@cherouu   تلگرام
🟡⚪️🟡
cherouu.ir   سایت
⚪️🟡⚪️
Cherouu11 اینستاگرام
🟡⚪️🟡

#مجله_الکترونیک_چرو
#مجله_مستقل_ادبیات
#شعر_پیشرو
#شعر_آزاد

BY مجله الکترونیکی تخصصی شعر چرو