Я пражыў у Батумі два гады і перыядычна мяне там цешыла намаляваная на грамадскай прыбіральні парачка. Было штосьці шчырае і цёплае ў іх абмалёўцы. Бачылася гісторыя чалавека, які замест налеплівання стандартных літар ці форм абраў творча рэалізавацца.

А потым парачку знішчылі, зафарбавалі, завандалілі, забілі бяздушнай зелянінай.

Я больш не ў Батумі, але фарбы дапамаглі мне рэканструяваць выяву, часткова ажывіць замазаных.

P.S. Для большай батумістасці дадаў ў карціну гарызантальныя адтуліны як у іншай знакамітай батумскай пары: Алі і Ніно.

«ტუალეტი»
(палатно, акрыл)