tgoop.com/drmsadeqi/6293
Last Update:
🔹 وفاقِ سه‌بُعدی و سه‌سطحی
🔻نکات ایرادشدهٔ محمدرضا جلائی‌پور در همایش گفت‌وگوی ملی دربارهٔ وفاق ملی:
«وفاق ملی» معانی و دلالت‌های متفاوتی می‌تواند داشته باشد. بعضی از این معانی مطلوب و ممکن است، برخی نه ممکن و نه مطلوب و برخی ممکن و نامطلوب. تحققِ هر معنای آن الزامات نهادی، سیاستی و ساختاریِ متفاوتی دارد. بر اساس تحلیل گفتار رئيس جمهور و پشتوانه‌های نظریِ این مفهوم در علوم سیاسی و اجتماعی می‌توان تلاش کرد تعابیر اشتباه و رهزن و تعابیر قابل دفاع از این مفهوم را صورت‌بندی کرد. در ادامه برداشتم از آن‌چه وفاق ملیِ قابل دفاعِ نظری و تجربی و مورد نظر رئیس جمهور نیست و آن‌چه هست را به اختصار طرح می‌کنم.
«وفاق پزشکیان چه نیست؟»
وفاق ملی به تنهایی کافی نیست. وفاق ملی نامبتنی بر عدالت نیست. وفاق ملی، شرکت سهامی تقسیم پست‌های دولت نیست. وفاق، انکار کثرت و محدود کردن صداهای مختلف نیست. وفاق معامله برای تقسیم رانت بین رانت‌خواهان نیست. وفاق نادیده گرفتن مسائل اساسی نیست. وفاق تهدید دیدن جامعه و خریدن وفاداری نیست. و وفاق، وفاقِ حداکثری دربارهٔ همه باورها و بایدها نیست. چنین وفاقِ حداکثری دربارهٔ همهٔ باورها و بایدها نه ممکن است و نه مطلوب و بر فرض امکان، به اقتدارگرایی و تمامیت‌خواهی می‌کشد.
«وفاق پزشکیان چه هست؟»
رگه‌هایی از مفاهیم گوناگون در گفتار مسعود پزشکیان و تعبیرش از وفاق دیده می‌شود، از توافق‌گرایی تا کاهش منازعهٔ حذفی و انواع شکاف‌ها و تقویت همبستگی و برادری و برابری و همیاریِ حل مساله‌ای. این هم روشن است که وفاق پزشکیان، وفاقی عدالت‌بنیاد است. اگر بخواهیم مجموعه‌ای از این عناصر را در یک منظومه و صورت‌بندی منسجم و قابل دفاع کنار یکدیگر بگذاریم پیشنهاد می‌کنم وفاق را سه‌بعدی و سه‌سطحی ببینیم. همهٔ این بُعدهای سه‌گانه و سطوح سه‌گانه بر هم اثر دارند و وفاق تنها وقتی به نحو پایدارتری کار می‌کند که سه‌بعدی و سه‌سطحی شود. در گفتار و انتخاب‌های رئیس جمهور هم توجه به هر سه سطح و هر سه بُعد وفاق دیده می‌شود. بُعد اول وفاق، کاهش شکاف و منازعه در درون حکومت و ائتلاف مسلط است. بُعدِ دوم، کاهش شکاف میان حکومت و جامعه است و بُعدِ سوم، کاهش قطبش و شکاف‌های خشونت‌پرور در درون جامعه است. وفاق در هر سه بُعد مستلزمِ به رسمیت‌شناختن تکثر، تبدیل منازعه و بازی وجودی/حذفی به رقابت و همکاری و تبدیل هم‌فرسایی به هم‌افزایی و نیز مذاکره و گفتگوهای مساله‌محور و توافق‌گرا است.
سه سطح وفاق، «ملی» و «منطقه‌‌ای» و «جهانی» است. وفاق در هر سه سطح بازی‌های حاصل جمع صفر را به انواع توافق و روابط هم‌افزا و همه‌طرف‌برنده ارتقا می‌دهد و ذی‌نفعان توسعه و امنیت ایران را می‌افزاید. وفاق اگر در یک بُعد و یک سطح قفل شود حتی در همان سطح یا بُعد هم نمی‌تواند دستاوردهای پایدار بسازد. می‌توان و باید از مسائل قابل حل با ظرفیت‌های کنونی آغازید، ولی با افزایش ظرفیت حاصل از همین حل مساله‌ها، حل مسائل دشوارتر به تدریج ممکن و قابل هدف‌گیری می‌شود و میزان وفاق در هر سه‌سطح و سه بُعد افزایش می‌یابد. می‌توان وفاق را از کاهش شکاف‌های درون‌حکومتی شروع کرد، اما بدون ساختن دستاوردهایی که به کاهش شکاف‌های میان حکومت و جامعه و در درون جامعه کمک کند «ملی» نخواهد شد. به ویژه در دو دههٔ گذشته در مطالعات توسعه، دموکراسی، سیاست‌گذاری عمومی و جامعه‌شناسیِ تکوین دولت مدرن هم بر تاثیر متقابل این ابعاد و سطوح بر یکدیگر تاکید شده است. وفاق سه‌بعدی و سه‌سطحی در ایران امروز هم لازمهٔ توسعه است، هم لازمهٔ امنیت ملی و هم لازمهٔ عدالت.
👈🏻 ادامهٔ متن کامل
🆔 https://www.tgoop.com/css_govir
🆔 instagram.com/css.ir
🆔 https://eitaa.com/psvpresident
BY محمود صادقی
Share with your friend now:
tgoop.com/drmsadeqi/6293