tgoop.com/drsiminkazemi/1152
Last Update:
زنان زیر تیغ قانون
▪️سیمین کاظمی / بخشی از گفتگوی منتشر شده در جهان صنعت
@drsiminkazemi
🔹خانم دکتر به نظرتون افکار عمومی درباره این قانون چه فکری می کنند؟
🔸ما می دانیم که نهاد قانون گذاری و قوه مقننه این قدرت و اختیار را دارد که هر قانونی را که بخواهند به تصویب برسانند. اما قانون باید مطابق با عقلانیت و منافع جامعه باشد و با حقوق انسانی و شهروندی در تضاد نباشد. بنابراین نمی شود هر قانونی را به تصویب رساند. قانون باید مطابق با ارزش ها و هنجارهای اجتماعی باشد، ارزش ها و هنجارهای اجتماعی در هر جامعه ای تغییر می کند. در ایران هم تغییر کرده است. در حال حاضر برداشتن روسری و لباس زنان دغدغه جامعه نیست و جامعه به این جمع بندی رسیده است که حجاب امر شخصی است و تنظیم پوشش کار حکومت نیست. از حکومت انتظار می رود به وظایف حیاتی خود در قبال جامعه رسیدگی کند تا جامعه به رفاه، آرامش و برابری دست یابد، نه اینکه برکنترل پوشش زنان متمرکز شود. افکار عمومی ممکن است به این جمع بندی برسد که این قانون قدرت نمایی یک جریان فکری خاص است که می خواهند اراده و سلیقه خود را بدون رجوع به نظرات جامعه حاکم کنند.
🔹ایا این قانون در اجرا موفق می شود؟
🔸حتی اگر تمام بندهای این قانون به گونه ای اجرا شود که هیچ زنی در عرصه عمومی بی حجاب ظاهر نشود، ما نمی توانیم آن را موفقیت بدانیم، چون این قانون برآیند خواست جامعه مخصوصا زنان نیست و هر وقت قانون به دلایلی تضعیف شود زنانی که به ضرب و زور قانون با حجاب شده اند بازهم آن را کنار خواهند گذاشت. ما تجربه کشف حجاب در دوره رضاخان را پشت سر گذاشته ایم که به محض کنار رفتن اش بسیاری از زنان دوباره حجاب بر سر کردند. بنابراین پوشش زنان را به عنوان یک امر دینی و فرهنگی باید به خودشان واگذاشت و دخالت قهرآمیز دولت ها نتیجه بخش نخواهد بود.
🔹ایرادات اساسی این قانون در جامعه امروزی چیست؟
🔸مهمترین ایراد اسم این قانون و فهم نادرست قانونگذاران از خانواده و مسائل آن است. اسم قانون حجاب را گذاشته اند «حمایت از خانواده» و ارجاع هم داده اند به اصل دهم قانون اساسی. ولی این ارتباط دادن استحکام خانواده به بی حجابی واقعا مبنای پژوهشی ندارد. یک فهم سنتی و عامیانه از مسأله خانواده را مبنای این قانون قرار داده اند که با واقعیات جدید درباره خانواده قرابت ندارد. ایراد دیگر بخش تنبیه و مجازات های مندرج در آن است که نامتناسب با حقوق انسانی و شهروندی است. این قانون همه زنان و کسب و کارها و حتی مسوولان ادارات را به طور بالقوه به مجرم تبدیل می کند و کنترل و نظارت دولتی را توسعه می دهد. حجاب را به امتیازی تبدیل می کند که آزادی، کار و تحصیل و تحرک زنان را تحت تأثیر قرار می دهد و شایستگی های زنان را بی اهمیت می کند. با حمایت از محجبه ها و تنبیه بی حجاب ها تضادهای اجتماعی را تشدید می کند.مشکل دیگر این است که حجاب به عنوان امر شرعی معرفی می شود ولی برای نقض آن جریمه تعیین شده است. پرسش این است که مگر برای سایر دستورات و توصیه های شرعی مثل نماز و روزه و حج و ... جریمه دولتی گذاشته شده که بی حجابی مشمول جریمه می شود.این تعیین جریمه نقدی برای بی حجابی، سرمایه دارها و ثروتمندان را قادر می کند به این قانون عمل نکنند و در ازای پرداخت پول حجاب را رعایت نکنند ولی فقرا و زنان بی پول به علت ناتوانی مالی و بر خلاف میل شان حجاب داشته باشند. این قانون در واقع به طبقاتی شدن حجاب منجر می شود. نکته جالب درباره قانون حجاب و عفاف این است که در حالیکه این قانون اسم «حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ حجاب و عفاف» را بر خود دارد، اما تشکیلات معاونت امور زنان و خانواده در آن کمترین نقش را دارد و تشکیل ستاد و وظیفه نظارت و هماهنگی برای اجرای این قانون به وزارت کشور محول شده است. یعنی اینکه حتی زنانی که در دولت هستند واجد صلاحیت برای مدیریت این موضوع که به زنان اختصاص دارد شناخته نشده اند.
🔹ایا زنانی که این روزها حجاب ندارند، از این قانون می ترسند؟
🔸مواد و بندهای مختلف این قانون قبل از تصویب هم کمابیش اجرا می شده ولی زنان راه مقابله با آن را می دانند. در واقع آنها برای گریز از این محدودیت های قانونی راههایی آموخته یا خلق کرده اند یا تبعات آن را قبول کرده اند. حتی اگر واهمه ای ایجاد کند تداوم ترس به نحوه اجرای قانون بستگی خواهد داشت.
https://jahanesanat.ir/?p=504088
BY جامعه شناسی پزشکی، فمینیسم و ...
Share with your friend now:
tgoop.com/drsiminkazemi/1152