Earthling Alien

(ادامه از پست قبل)

در امپراتوری روم، اولین مسیحیان اغلب مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتند و پیگلز نشان می‌دهد که چگونه ایده‌ی شیطان به آن‌ها کمک کرد تا رنج خود را با کمک این ایده تفسیر کنند. مسیحیان حاکمان رومی را به چشم عوامل شیطان می‌دیدند، که این باور را تقویت می‌کرد که آن‌ها در یک نبرد کیهانی میان خیر و شر شرکت دارند. پیگلز بررسی می‌کند که چگونه شخصیت‌هایی مانند پولس رسول از مفهوم جنگ معنوی برای تقویت هویت مسیحیان استفاده کردند. در نامه‌های پولس، نیروهای شیطانی به عنوان موجودات تأثیرگذار بر حاکمان زمینی توصیف می‌شوند، که این امر آزار و اذیت مسیحیان را نه‌ فقط یک مسئله‌ی سیاسی، بلکه یک نبرد روحانی جلوه می‌داد.

این باور، انسجام میان مسیحیان اولیه را افزایش داد و تعهد آن‌ها به ایمانشان را تقویت کرد. با این حال، زمانی که مسیحیت در امپراتوری روم به دین غالب تبدیل شد، رهبران آن از همین استراتژی استفاده کردند—آن‌ها مخالفان خود، از جمله مسیحیان بدعت‌گذار، مشرکان و یهودیان را به عنوان عوامل شیطان معرفی می‌کردند. این تغییر نشان می‌دهد که مفهوم شیطان ابزاری انعطاف‌پذیر بود که برای تعریف دشمنان و توجیه اقدامات علیه آن‌ها به کار می‌رفت.

پیگلز همچنین بررسی می‌کند که چگونه مفهوم شیطان در درگیری‌های درون مسیحیت به کار گرفته شد. تا قرن دوم و سوم میلادی، فرقه‌های مختلف مسیحی ظهور کردند که هر یک ادعا داشتند تفسیر «واقعی» تعالیم عیسی را دارند. رهبران ارتدکس گروه‌هایی مانند گنوسی‌ها را بدعت‌گذار خواندند و آن‌ها را تحت تأثیر شیطان دانستند. گنوسی‌ها، در مقابل، دیدگاه متفاوتی نسبت به شیطان داشتند. برخی متون گنوسی نشان می‌دهند که خدای عهد عتیق در واقع یک موجود ناقص یا حتی شرور بوده، درحالی‌که عیسی نماینده‌ی یک نیروی برتر و الهی‌تر محسوب می‌شد. این دیدگاه‌ها باعث شدند که کلیسای ارتدکس گنوسی‌ها را به عنوان منحرف و فریب‌خورده توسط شیطان معرفی کند.

کتاب خاستگاه شیطان نشان می‌دهد که شیطان نه‌ تنها یک شخصیت اسطوره‌ای، بلکه مفهومی اجتماعی و سیاسی بوده است که برای تعیین مرزهای میان گروه‌های مختلف مذهبی و توجیه دشمنی‌ها به کار گرفته شده است. پیگلز نشان می‌دهد که چگونه این ایده، ابتدا به عنوان یک نیروی درون الهی مطرح شد، سپس در انجیل‌ها برای تعریف دشمنان مسیحیت مورد استفاده قرار گرفت، و در نهایت، توسط خود مسیحیان برای سرکوب مخالفان داخلی و خارجی به کار رفت. این کتاب خواننده را به تأمل در این نکته وا می‌دارد که چگونه مفاهیم دینی نه‌ تنها بازتاب‌دهنده‌ی باورهای معنوی، بلکه ابزارهایی برای شکل‌دهی به تاریخ، سیاست و روابط اجتماعی بوده‌اند.

#کتاب
#تاریخ
#سیاست
#مذهب
#شیطان
#مسیحیت
#یهودیت

@earthling_alien

www.tgoop.com/earthling_alien/3529

30 viewsFeb 15 at 16:41

(ادامه از پست قبل)

در امپراتوری روم، اولین مسیحیان اغلب مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتند و پیگلز نشان می‌دهد که چگونه ایده‌ی شیطان به آن‌ها کمک کرد تا رنج خود را با کمک این ایده تفسیر کنند. مسیحیان حاکمان رومی را به چشم عوامل شیطان می‌دیدند، که این باور را تقویت می‌کرد که آن‌ها در یک نبرد کیهانی میان خیر و شر شرکت دارند. پیگلز بررسی می‌کند که چگونه شخصیت‌هایی مانند پولس رسول از مفهوم جنگ معنوی برای تقویت هویت مسیحیان استفاده کردند. در نامه‌های پولس، نیروهای شیطانی به عنوان موجودات تأثیرگذار بر حاکمان زمینی توصیف می‌شوند، که این امر آزار و اذیت مسیحیان را نه‌ فقط یک مسئله‌ی سیاسی، بلکه یک نبرد روحانی جلوه می‌داد.

این باور، انسجام میان مسیحیان اولیه را افزایش داد و تعهد آن‌ها به ایمانشان را تقویت کرد. با این حال، زمانی که مسیحیت در امپراتوری روم به دین غالب تبدیل شد، رهبران آن از همین استراتژی استفاده کردند—آن‌ها مخالفان خود، از جمله مسیحیان بدعت‌گذار، مشرکان و یهودیان را به عنوان عوامل شیطان معرفی می‌کردند. این تغییر نشان می‌دهد که مفهوم شیطان ابزاری انعطاف‌پذیر بود که برای تعریف دشمنان و توجیه اقدامات علیه آن‌ها به کار می‌رفت.

پیگلز همچنین بررسی می‌کند که چگونه مفهوم شیطان در درگیری‌های درون مسیحیت به کار گرفته شد. تا قرن دوم و سوم میلادی، فرقه‌های مختلف مسیحی ظهور کردند که هر یک ادعا داشتند تفسیر «واقعی» تعالیم عیسی را دارند. رهبران ارتدکس گروه‌هایی مانند گنوسی‌ها را بدعت‌گذار خواندند و آن‌ها را تحت تأثیر شیطان دانستند. گنوسی‌ها، در مقابل، دیدگاه متفاوتی نسبت به شیطان داشتند. برخی متون گنوسی نشان می‌دهند که خدای عهد عتیق در واقع یک موجود ناقص یا حتی شرور بوده، درحالی‌که عیسی نماینده‌ی یک نیروی برتر و الهی‌تر محسوب می‌شد. این دیدگاه‌ها باعث شدند که کلیسای ارتدکس گنوسی‌ها را به عنوان منحرف و فریب‌خورده توسط شیطان معرفی کند.

کتاب خاستگاه شیطان نشان می‌دهد که شیطان نه‌ تنها یک شخصیت اسطوره‌ای، بلکه مفهومی اجتماعی و سیاسی بوده است که برای تعیین مرزهای میان گروه‌های مختلف مذهبی و توجیه دشمنی‌ها به کار گرفته شده است. پیگلز نشان می‌دهد که چگونه این ایده، ابتدا به عنوان یک نیروی درون الهی مطرح شد، سپس در انجیل‌ها برای تعریف دشمنان مسیحیت مورد استفاده قرار گرفت، و در نهایت، توسط خود مسیحیان برای سرکوب مخالفان داخلی و خارجی به کار رفت. این کتاب خواننده را به تأمل در این نکته وا می‌دارد که چگونه مفاهیم دینی نه‌ تنها بازتاب‌دهنده‌ی باورهای معنوی، بلکه ابزارهایی برای شکل‌دهی به تاریخ، سیاست و روابط اجتماعی بوده‌اند.

#کتاب
#تاریخ
#سیاست
#مذهب
#شیطان
#مسیحیت
#یهودیت

@earthling_alien

BY Earthling Alien