tgoop.com/eshtadan/9829
Last Update:
.
دعواها همه سرِ یک حرفِ اضافه است که کجایِ ایران بگذاریدش.
پیش از ایران بیاید: ... برایِ ايـران
یا پس از ایران: ایـران، برایِ ...
البته کمتر کسی آشکارا میگوید «ایران برای ...»؛ هرچند به جای سه نقطه، خط قرمزهای زیاد میکشند. به هر حال، سرنوشت ایران با جایگاهِ حرفِ «برای» گره خورده است. «ایران» مفهوم روشنی است: یک قطعه زمین بزرگ که نفت دارد و گاز؛ مغز دارد و معدن؛ بازار دارد و بورس، و ایضاً تاریخ و فرهنگ؛ با پلیس و سپاه، و بسیار داراییها.
اگر حرفِ «برای» را بگذاریم پیشِ ایران؛ آن همه داراییها میشود «برایِ ایران»؛ اما اگر ایران را بگذاریم جلوی این حرفِ اضافه، آن وقت دار و ندارِ «ایران، برایِ» چیزهای دیگر است.
به نزد برخیها آن امورِ دیگر «اصول»اند و ایران برای آنهاست؛ به همین دلیل بیپروا میگویند:
«ایران برای فرقۀ ماست و هر که مثل ما نیست برود».
هرگز چنین نیست، ایران مُضافِ ما و من نیست؛ همه چیز، «برایِ ایران» است، چون ایران برای تمام ایرانیهاست. ایران مُتَمِّم است نه مُضاف.
BY اشتادان Eshtadan
Share with your friend now:
tgoop.com/eshtadan/9829