اصلاحِ اشعارِ جعلیِ شاعران

 
...
تصویری که می‌بینید مربوط است به کتابی موسوم به «صدای سخن عشق» که نشر توسعه‌دهندگان آمل در سال 1397 در 386 صفحه منتشر کرده و در سال 1399 هم با شمارگان پنج‌هزار نسخه، با کاغذ گلاسه و قیمت یک‌صد و بیست هزار تومان به چاپ چهاردهم رسیده است! متن کتاب اشعاری است پراکنده و بعضاً ناقص از 116 شاعر؛ از رودکی تا خانم اندیشه فولادوند!
1)     این کتاب طبق ادعای مؤلفان محترم، «دائرة‌المعارف و گنجینۀ شاعران ایرانی» است اما به دلایلی که عرض خواهم کرد مصداق بارز کتاب‌سازی، سرقت ادبی و نشر جعلیات است.
2)     شیوۀ دوستان ما این بوده که ابتدا زندگی‌نامه و سپس یک یا چند شعر از هر شاعر را ذکر کرده‌اند اما متأسفانه هیچ ارجاعی نداده‌اند. کتاب را که ورق می‌زنی و حال و هوای شعرها را که می‌بینی تازه متوجه می‌شوی که منبع و مأخذ اصلی مؤلفان محترم، فضای مجازی بوده است؛ بی‌آن‌که حتی یک‌بار هم دیوان شاعران را دیده باشند.
3)     در معرفی شاعران هم پیداست که هیچ روش یا منبع مشخصی نداشته‌اند و گاهی جملات «ویکی‌پدیا» را عیناً کپی کرده‌اند. بسیاری از مطالب دیگر هم از سایت‌ها و وبلاگ‌ها گرفته شده که هیچ سندیتی ندارد. درباب برخی شاعران داد سخن داده‌اند و تعدادی را هم بدون هیچ توضیحی رها کرده‌اند.
4)     در صفحۀ 22 غزلی از مولانا را با مطلع «بهار آمد بهار آمد بهار خوش‌عذار آمد/ خوش و سرسبز شد عالم اوان لاله‌زار آمد» به عنصری نسبت داده‌اند.
5)     در صفحۀ 74 غزلی را با مطلع «راز دل دیوانه به هوشیار[کذا] نگویید/ اسرار لب یار به اغیار نگویید» به فخرالدین عراقی نسبت داده‌اند که در دیوانش نیست.
6)     در صفحۀ 90 ابن یمین را معرفی کرده‌اند و شعرِ«آن‌کس که بداند و بخواهد که بداند» را به نامش آورده‌اند که از او نیست.
7)     در صفحۀ 111 مثنوی «پدری با پسری گفت به قهر/ که تو آدم نشوی جان پدر» را به جامی نسبت داده‌اند که از او نیست.
8)     در صفحۀ 119 «همه‌روز روزه رفتن[کذا] همه‌شب نماز کردن/ همه‌ساله حج نمودن سفر حجاز کردن...» را به شیخ بهایی نسبت داده‌اند که جعلی است. این شعر از جلال بقائی نائینی است.
9)     در صفحۀ 123 بیت «من از بی‌قدری خار سر دیوار دانستم/ که ناکس کس نمی‌گردد ازین بالانشینی‌ها» را به صائب تبریزی نسبت داده‌اند که در دیوانش نیست.
10) صفحۀ 130 به طاهره قرّة‌العین اختصاص دارد که هیچ توضیحی درباره‌اش نداده‌اند و شعر منسوب به وی را با مطلع «گر به تو افتدم نظر چهره‌به‌چهره رو‌به‌رو...» آورده‌اند که با تمام شهرتش جعلی است. استاد محیط طباطبائی آن را از شاه طاهر داعی می‌داند. این غزل در فضای مجازی به نام اقبال لاهوری هم آمده که درست نیست.
11) در صفحۀ 259 متن سست و بسیار ضعیف «زندگی ذرۀ کاهیست که کوهش کردیم/ زندگی نام نکوئیست که خارش کردیم...» را به سهراب سپهری نسبت داده‌اند.
12) در صفحۀ 261 هم شبه‌شعر سست و ناتندرست «تو مرا یاد کنی یا نکنی/ باورت گر بشود گر نشود...» را به سپهری نسبت داده‌اند که جعلی است.
13) در صفحۀ 263 سومین جعل پیاپی را دربارۀ سپهری مرتکب شده‌اند: «...به خدا ایمان آرید/ به خدایی که به ما بیلچه داد...».
14) اوج هنرنمائی مؤلفان عزیز در صفحۀ 351 و در بخش قیصر امین‌پور اتفاق افتاده است که امّ‌الجعلیاتِ فضای مجازی را هم در گنجینۀ خود آورده‌اند: «گاهی گمان نمی‌کنی ولی خوب می‌شود/ گاهی نمی‌شود که نمی‌شود که نمی‌شود...».
نسخۀ کامل این یادداشت را در کانال کمپین مبارزه با جعلیات ببینید.

https://www.tgoop.com/jaliyat
@molavi_asar_o_afkar
@eslah_e_ashaar_e_jaali_e_shaeran

 مرتضی رشیدی از اعضای کمپین مبارزه با نشر جعلیات
Mortezarashidi51

Telegram

انجمن مبارزه با نشر جعلیات

انجمن مبارزه با نشر جعلیات، زیر نظر استادان دانشگاه، دانشجویان ادبیات و تاریخ و خانوادهٔ شعرا(بهار مشیری، آنا پناهی، آیه امین‌پور، علی بهبهانی،یلدا ابتهاج، زردشت اخوان، غزل منزوی)

اینستاگرام انجمن: jaliat.farhangi

www.tgoop.com/eslah_e_ashaar_e_jaali_e_shaeran/534

625 viewsedited  Oct 15, 2024 at 13:09

 
...
تصویری که می‌بینید مربوط است به کتابی موسوم به «صدای سخن عشق» که نشر توسعه‌دهندگان آمل در سال 1397 در 386 صفحه منتشر کرده و در سال 1399 هم با شمارگان پنج‌هزار نسخه، با کاغذ گلاسه و قیمت یک‌صد و بیست هزار تومان به چاپ چهاردهم رسیده است! متن کتاب اشعاری است پراکنده و بعضاً ناقص از 116 شاعر؛ از رودکی تا خانم اندیشه فولادوند!
1)     این کتاب طبق ادعای مؤلفان محترم، «دائرة‌المعارف و گنجینۀ شاعران ایرانی» است اما به دلایلی که عرض خواهم کرد مصداق بارز کتاب‌سازی، سرقت ادبی و نشر جعلیات است.
2)     شیوۀ دوستان ما این بوده که ابتدا زندگی‌نامه و سپس یک یا چند شعر از هر شاعر را ذکر کرده‌اند اما متأسفانه هیچ ارجاعی نداده‌اند. کتاب را که ورق می‌زنی و حال و هوای شعرها را که می‌بینی تازه متوجه می‌شوی که منبع و مأخذ اصلی مؤلفان محترم، فضای مجازی بوده است؛ بی‌آن‌که حتی یک‌بار هم دیوان شاعران را دیده باشند.
3)     در معرفی شاعران هم پیداست که هیچ روش یا منبع مشخصی نداشته‌اند و گاهی جملات «ویکی‌پدیا» را عیناً کپی کرده‌اند. بسیاری از مطالب دیگر هم از سایت‌ها و وبلاگ‌ها گرفته شده که هیچ سندیتی ندارد. درباب برخی شاعران داد سخن داده‌اند و تعدادی را هم بدون هیچ توضیحی رها کرده‌اند.
4)     در صفحۀ 22 غزلی از مولانا را با مطلع «بهار آمد بهار آمد بهار خوش‌عذار آمد/ خوش و سرسبز شد عالم اوان لاله‌زار آمد» به عنصری نسبت داده‌اند.
5)     در صفحۀ 74 غزلی را با مطلع «راز دل دیوانه به هوشیار[کذا] نگویید/ اسرار لب یار به اغیار نگویید» به فخرالدین عراقی نسبت داده‌اند که در دیوانش نیست.
6)     در صفحۀ 90 ابن یمین را معرفی کرده‌اند و شعرِ«آن‌کس که بداند و بخواهد که بداند» را به نامش آورده‌اند که از او نیست.
7)     در صفحۀ 111 مثنوی «پدری با پسری گفت به قهر/ که تو آدم نشوی جان پدر» را به جامی نسبت داده‌اند که از او نیست.
8)     در صفحۀ 119 «همه‌روز روزه رفتن[کذا] همه‌شب نماز کردن/ همه‌ساله حج نمودن سفر حجاز کردن...» را به شیخ بهایی نسبت داده‌اند که جعلی است. این شعر از جلال بقائی نائینی است.
9)     در صفحۀ 123 بیت «من از بی‌قدری خار سر دیوار دانستم/ که ناکس کس نمی‌گردد ازین بالانشینی‌ها» را به صائب تبریزی نسبت داده‌اند که در دیوانش نیست.
10) صفحۀ 130 به طاهره قرّة‌العین اختصاص دارد که هیچ توضیحی درباره‌اش نداده‌اند و شعر منسوب به وی را با مطلع «گر به تو افتدم نظر چهره‌به‌چهره رو‌به‌رو...» آورده‌اند که با تمام شهرتش جعلی است. استاد محیط طباطبائی آن را از شاه طاهر داعی می‌داند. این غزل در فضای مجازی به نام اقبال لاهوری هم آمده که درست نیست.
11) در صفحۀ 259 متن سست و بسیار ضعیف «زندگی ذرۀ کاهیست که کوهش کردیم/ زندگی نام نکوئیست که خارش کردیم...» را به سهراب سپهری نسبت داده‌اند.
12) در صفحۀ 261 هم شبه‌شعر سست و ناتندرست «تو مرا یاد کنی یا نکنی/ باورت گر بشود گر نشود...» را به سپهری نسبت داده‌اند که جعلی است.
13) در صفحۀ 263 سومین جعل پیاپی را دربارۀ سپهری مرتکب شده‌اند: «...به خدا ایمان آرید/ به خدایی که به ما بیلچه داد...».
14) اوج هنرنمائی مؤلفان عزیز در صفحۀ 351 و در بخش قیصر امین‌پور اتفاق افتاده است که امّ‌الجعلیاتِ فضای مجازی را هم در گنجینۀ خود آورده‌اند: «گاهی گمان نمی‌کنی ولی خوب می‌شود/ گاهی نمی‌شود که نمی‌شود که نمی‌شود...».
نسخۀ کامل این یادداشت را در کانال کمپین مبارزه با جعلیات ببینید.

https://www.tgoop.com/jaliyat
@molavi_asar_o_afkar
@eslah_e_ashaar_e_jaali_e_shaeran

 مرتضی رشیدی از اعضای کمپین مبارزه با نشر جعلیات
Mortezarashidi51

BY اصلاحِ اشعارِ جعلیِ شاعران