کانال آثار داتیس مهرابیان

کانال آثار داتیس مهرابیان

Video

به مناسبت هشتم دی ماه روز «رادمان پور ماهک » یعقوب لیث صفاری ، بخشی از رادمان نامه سروده داتیس مهرابیان

آوا ؛ مهربان کیخسرو دهقانی
شعر ؛ داتیس مهرابیان

خوانش بخشی از رادمان نامه ، سروده ی داتیس مهرابیان ، بر مزارِ شاه آزادمردانِ ایران ، رامان پور ماهک ، یعقوب لیث صفاری

🌹🔹🌹🔹🌹🔹🌹🔹

شَه آبادِ دزفول ، نامش سِتُرگ
که در بَر ، گرفته است ، مردی بزرگ

اَبَر شهریاری نکو ، ماهکان
بهین نامش از پارسی ، رادمان

همان پورِ ماهَک ، یَلِ سیستان
همان رویگرزاده ی پهلوان

به یعقوبِ لیث است ، چون نامدار
نِکو نامِ او را ، گرامی بدار

کَز او پارسی ، زنده شد ، فَر نِشان
چو ققنوسی از ، آتشِ باستان

خِرَد یاور او بود و آماج داشت
چو بَرزیگری مهربان ، دانه کاشت

از آن دانه ، آمد نهالی ، به بار
به پردیسِ فردوسیِ نامدار

درختی تناوَر شد و میوه داد
که شَهنامه ، نامیدَش آن نیکزاد

اگر رادمانی ، نبود ، این نبود
زبانِ عرب را ، از ایران زدود

⭐🌹⭐🌹

 رادمان ، پور ماهک ، کُهرُمان(قهرمان) پایداری ایرانیان در برابر یورشگران و فرهنگ بیگانه پرستی و تازی پرستی بود.

از زمان تازشِ نو مسلمانانِ حجازی که وحشیانه در همه شهرهای ایران کشتار کردند و کتاب سوزی و موبَد کُشی (دانشمند کُشی) به راه انداختند ، تا زمان رادمان، زبان آیینی(رسمی ) ایران ، عربی گشته بود.

آن ایرانی راستین با ننگ شمردنِ سخن گفتن به زبان بیگانگان و با فرمان گردآوری خداینامه ها و کتابهای کهنی که زرتشتیانِ گریزان از ستم تازیان ، به هند برده بودند ، بزرگترین زنده کننده ی زبان پارسی شد ، خداینامه هایی که مایه و بنیان شاهنامه فردوسی بزرگ گشتند.

اگر جانبازی های آزادمردان و میهن‌دوستانی چون رادمان نبود ، فردوسی توسی نمی توانست چنان آفرینشگری کند که جان فرهنگ و زبان پارسی را از چنگ اهریمنان تازی برهانَد و چه بسا امروز ما نیز همانندِ مردم مسر(مصر)، اراک(عراق)، سوریه و بسیاری از کشورهای نزدیک، زبان مهادین(اصیل) خویش را از دست داده بودیم.

#کانال_آثار_شعر_و_نقاشی_داتیس
@esmaeilmehrabiandatis

www.tgoop.com/esmaeilmehrabiandatis/12709

1.9K viewsداتیس مهرابیان, edited  Dec 29 at 13:23

به مناسبت هشتم دی ماه روز «رادمان پور ماهک » یعقوب لیث صفاری ، بخشی از رادمان نامه سروده داتیس مهرابیان

آوا ؛ مهربان کیخسرو دهقانی
شعر ؛ داتیس مهرابیان

خوانش بخشی از رادمان نامه ، سروده ی داتیس مهرابیان ، بر مزارِ شاه آزادمردانِ ایران ، رامان پور ماهک ، یعقوب لیث صفاری

🌹🔹🌹🔹🌹🔹🌹🔹

شَه آبادِ دزفول ، نامش سِتُرگ
که در بَر ، گرفته است ، مردی بزرگ

اَبَر شهریاری نکو ، ماهکان
بهین نامش از پارسی ، رادمان

همان پورِ ماهَک ، یَلِ سیستان
همان رویگرزاده ی پهلوان

به یعقوبِ لیث است ، چون نامدار
نِکو نامِ او را ، گرامی بدار

کَز او پارسی ، زنده شد ، فَر نِشان
چو ققنوسی از ، آتشِ باستان

خِرَد یاور او بود و آماج داشت
چو بَرزیگری مهربان ، دانه کاشت

از آن دانه ، آمد نهالی ، به بار
به پردیسِ فردوسیِ نامدار

درختی تناوَر شد و میوه داد
که شَهنامه ، نامیدَش آن نیکزاد

اگر رادمانی ، نبود ، این نبود
زبانِ عرب را ، از ایران زدود

⭐🌹⭐🌹

 رادمان ، پور ماهک ، کُهرُمان(قهرمان) پایداری ایرانیان در برابر یورشگران و فرهنگ بیگانه پرستی و تازی پرستی بود.

از زمان تازشِ نو مسلمانانِ حجازی که وحشیانه در همه شهرهای ایران کشتار کردند و کتاب سوزی و موبَد کُشی (دانشمند کُشی) به راه انداختند ، تا زمان رادمان، زبان آیینی(رسمی ) ایران ، عربی گشته بود.

آن ایرانی راستین با ننگ شمردنِ سخن گفتن به زبان بیگانگان و با فرمان گردآوری خداینامه ها و کتابهای کهنی که زرتشتیانِ گریزان از ستم تازیان ، به هند برده بودند ، بزرگترین زنده کننده ی زبان پارسی شد ، خداینامه هایی که مایه و بنیان شاهنامه فردوسی بزرگ گشتند.

اگر جانبازی های آزادمردان و میهن‌دوستانی چون رادمان نبود ، فردوسی توسی نمی توانست چنان آفرینشگری کند که جان فرهنگ و زبان پارسی را از چنگ اهریمنان تازی برهانَد و چه بسا امروز ما نیز همانندِ مردم مسر(مصر)، اراک(عراق)، سوریه و بسیاری از کشورهای نزدیک، زبان مهادین(اصیل) خویش را از دست داده بودیم.

#کانال_آثار_شعر_و_نقاشی_داتیس
@esmaeilmehrabiandatis

BY کانال آثار داتیس مهرابیان