Forwarded from Renani Mohsen / محسن رنانی
.
👈 پایان مسعود
✍️ محسن رنانی
پزشکیان تازه آغاز شده است. پایان او اکنون نیست، پایان او دو سال دیگر است که امیدوارم «پایان مسعود»ی باشد.
آنان‌که امروز او را ارزیابی می‌کنند و بر اساس ترکیب کابینه به او نمره مردودی می‌دهند مثل این است که با دیدن یک «تک عکس» از یک نفر درباره شخصیت او قضاوت کنند. برای قضاوت درباره یک شخص باید فیلم زندگی او را دید. اکنون هم با دیدن یک عکس (فهرست وزرا) از دوران ریاست‌جمهوری پزشکیان نمی‌توان او را ارزیابی کرد.
تقریباً پنجاه درصد از وزرای معرفی شده توسط رئیس‌جمهور، از میان نفرات اول تا سوم فهرست‌های ارایه شده توسط کمیته‌ها یا شورای راهبری بوده است و این البته عملکرد قابل‌قبولی است. ضمن اینکه از آغاز هم فرض بر این بود که «شورای راهبری» نقش مشورتی دارد و نظراتش الزام‌آور نیست. در واقع پزشکیان پنجاه درصد از وزرایش را از بین فهرست نخبگانی کشور و پنجاه درصد را هم در گفت‌وگوهای با حاکمیت و گروههای قدرت برگزیده است. او با این کار تلاش داشته است «کابینه وفاق ملی» تشکیل دهد (گرچه قبلا هم نوشته‌ام (اینجا) که ماموریت پزشکیان اگر «وفاق ملی» است، کابینه‌اش باید «کابینه اتفاق ملی» باشد. این که این کابینه، چنان هست یا نه را باید صبر کرد و دید. رئیس‌جمهور هم گفته است که صبر کنید و کابینه را با اسم‌های آن ارزیابی نکنید بلکه با رسم‌های آن ارزیابی کنید).
یادداشت قبلی من (مسعود و چوبه‌دار) سه بخش داشت که متاسفانه برخی کانال‌ها و صفحات فضای مجازی، فقط بخش اول آن را بازپخش کردند و موجب سوء برداشت شدند. در بخش اول آن یادداشت، من حرف بخش‌هایی از رای‌دهندگان و تحریمی‌ها را بازگو کرده بودم که می‌گویند پزشکیان خُلف وعده و بی‌صداقتی کرد؛ او آبروی رای‌دهندگانش را برد و آنان را ناامید کرد.
اما در بخش دوم از زبان خودم گفته بودم که چنین نیست؛ پزشکیان ما را فریب نداد، بلکه ما پزشکیان را فریب دادیم. مایی که تشنه یک قهرمان بودیم تا بیاید و با قدرتمندان دربیفتد و داد دل ما را از آنان بستاند. ما پزشکیان را آوردیم تا بین دو تیغه بُرنده نسلی رنجیده و حکومتی ناسنجیده قرار دهیم. سرانجام، توقعات آرمانی نسلی ناصبور و تعصبات ایدئولوژیک یک حکمرانی مغرور، اگر مهار و عقلانی نشود، پزشکیان را به پای چوبه‌دار خواهد برد. و بعد هم از رئیس‌جمهوردرخواست کردم که پایدار بماند و در این مسیر ناهموار به‌آرامی به پیش برود، امید که گشایشی ایجاد شود.
در بخش سوم نیز چند درخواست و پیشنهاد به رئیس‌جمهور داده بودم تا نسل جوانی را که به او رای داده بودند آرام و امیدوار نگهدارد و از اندیشه نخبگانی که در انتخابات او را همراهی کردند همچنان بهره ببرد.
بنابراین یادداشت «مسعود و چوبه‌دار» محکوم کردن یا بیزاری از دکتر پزشکیان به خاطر اعتراض به فهرست کابینه نبود، بلکه واگویه نقدهای زودهنگام امروز و هجمه‌ها و تخریب‌های فردا بود. (متاسفانه برخی سودجویان و مغرضان در فضای مجازی با تقطیع نوشته‌ها و گفته‌‌های دیگران دست به فرصت‌طلبی می‌زنند که نیازمند هوشیاری بیشتر از سوی کاربران است).
اکنون می‌گویم: برای دیدن فیلم عملکرد دکتر پزشکیان، باید دو سال صبر کنیم. چرا دو سال؟ چون یک سال برای ارزیابی عملکرد یک دولت کم است و چهار سال، برای صبر مردم ایران، زیاد است. درواقع اگر نیک بنگریم تحولات ایران دو ساله شده است. از انقلاب مشروطیت تا خیزش دانشجویی ۱۳۷۸، فاصله تحولات بزرگ سیاسی و اجتماعی در ایران دو تا سه دهه بوده است (۱۲۸۵، ۱۳۰۴، ۱۳۳۲، ۱۳۵۷ و ۱۳۷۸). سپس یک دهه‌ای شده است (۷۸ تا ۸۸ و سپس دی ۹۶)؛ و از آن پس دو ساله شده است (۹۶ تا ۹۸ و سپس ۱۴۰۱ و ۱۴۰۳). این یعنی دامنه صبر اجتماعی جامعه ایران به دو سال کاهش یافته است. بنابراین هم پزشکیان و هم نظام سیاسی حداکثر دو سال فرصت دارند تا عملکرد خود و رویکرد تازه خود را به جامعه بنمایانند.
درواقع انتخابات اخیر هم، نوعی خیزش اجتماعی دو مرحله‌ای برای «نه به وضع موجود» بود که پس از دوره‌ای از حذف و خالص‌سازی، دوباره یک دولت اصلاح‌جو را برسرکار آورد. اگر تحول ویژه‌ای رخ ندهد و بخشی از انتظارات آن ۷۸ درصد جامعه (۵۱ درصد تحریم‌کنندگان و ۲۷ رای‌دهندگان به پزشکیان) برآورده نشود، انرژی مثبت این تحول‌خواهی حداکثر تا دو سال دیگر تخلیه خواهد شد و با انرژی منفی تحریم و براندازی جایگزین خواهد شد. بنابراین دو سال دیگر یا پزشکیان امروز تمام خوهد شد با «پایانی نامسعود»؛ یا پزشکیانی تازه متولد خواهد شد .......
ادامه متن را در یکی از پیوند‌های زیر بخوانید:
در تارنمای محسن رنانی:
https://renani.net/texts/notes/masoud-end/
در نمای فوری تلگرام:
https://telegra.ph/%D9%BE%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%B3%D8%B9%D9%88%D8%AF-08-16
.
👈 پایان مسعود
✍️ محسن رنانی
پزشکیان تازه آغاز شده است. پایان او اکنون نیست، پایان او دو سال دیگر است که امیدوارم «پایان مسعود»ی باشد.
آنان‌که امروز او را ارزیابی می‌کنند و بر اساس ترکیب کابینه به او نمره مردودی می‌دهند مثل این است که با دیدن یک «تک عکس» از یک نفر درباره شخصیت او قضاوت کنند. برای قضاوت درباره یک شخص باید فیلم زندگی او را دید. اکنون هم با دیدن یک عکس (فهرست وزرا) از دوران ریاست‌جمهوری پزشکیان نمی‌توان او را ارزیابی کرد.
تقریباً پنجاه درصد از وزرای معرفی شده توسط رئیس‌جمهور، از میان نفرات اول تا سوم فهرست‌های ارایه شده توسط کمیته‌ها یا شورای راهبری بوده است و این البته عملکرد قابل‌قبولی است. ضمن اینکه از آغاز هم فرض بر این بود که «شورای راهبری» نقش مشورتی دارد و نظراتش الزام‌آور نیست. در واقع پزشکیان پنجاه درصد از وزرایش را از بین فهرست نخبگانی کشور و پنجاه درصد را هم در گفت‌وگوهای با حاکمیت و گروههای قدرت برگزیده است. او با این کار تلاش داشته است «کابینه وفاق ملی» تشکیل دهد (گرچه قبلا هم نوشته‌ام (اینجا) که ماموریت پزشکیان اگر «وفاق ملی» است، کابینه‌اش باید «کابینه اتفاق ملی» باشد. این که این کابینه، چنان هست یا نه را باید صبر کرد و دید. رئیس‌جمهور هم گفته است که صبر کنید و کابینه را با اسم‌های آن ارزیابی نکنید بلکه با رسم‌های آن ارزیابی کنید).
یادداشت قبلی من (مسعود و چوبه‌دار) سه بخش داشت که متاسفانه برخی کانال‌ها و صفحات فضای مجازی، فقط بخش اول آن را بازپخش کردند و موجب سوء برداشت شدند. در بخش اول آن یادداشت، من حرف بخش‌هایی از رای‌دهندگان و تحریمی‌ها را بازگو کرده بودم که می‌گویند پزشکیان خُلف وعده و بی‌صداقتی کرد؛ او آبروی رای‌دهندگانش را برد و آنان را ناامید کرد.
اما در بخش دوم از زبان خودم گفته بودم که چنین نیست؛ پزشکیان ما را فریب نداد، بلکه ما پزشکیان را فریب دادیم. مایی که تشنه یک قهرمان بودیم تا بیاید و با قدرتمندان دربیفتد و داد دل ما را از آنان بستاند. ما پزشکیان را آوردیم تا بین دو تیغه بُرنده نسلی رنجیده و حکومتی ناسنجیده قرار دهیم. سرانجام، توقعات آرمانی نسلی ناصبور و تعصبات ایدئولوژیک یک حکمرانی مغرور، اگر مهار و عقلانی نشود، پزشکیان را به پای چوبه‌دار خواهد برد. و بعد هم از رئیس‌جمهوردرخواست کردم که پایدار بماند و در این مسیر ناهموار به‌آرامی به پیش برود، امید که گشایشی ایجاد شود.
در بخش سوم نیز چند درخواست و پیشنهاد به رئیس‌جمهور داده بودم تا نسل جوانی را که به او رای داده بودند آرام و امیدوار نگهدارد و از اندیشه نخبگانی که در انتخابات او را همراهی کردند همچنان بهره ببرد.
بنابراین یادداشت «مسعود و چوبه‌دار» محکوم کردن یا بیزاری از دکتر پزشکیان به خاطر اعتراض به فهرست کابینه نبود، بلکه واگویه نقدهای زودهنگام امروز و هجمه‌ها و تخریب‌های فردا بود. (متاسفانه برخی سودجویان و مغرضان در فضای مجازی با تقطیع نوشته‌ها و گفته‌‌های دیگران دست به فرصت‌طلبی می‌زنند که نیازمند هوشیاری بیشتر از سوی کاربران است).
اکنون می‌گویم: برای دیدن فیلم عملکرد دکتر پزشکیان، باید دو سال صبر کنیم. چرا دو سال؟ چون یک سال برای ارزیابی عملکرد یک دولت کم است و چهار سال، برای صبر مردم ایران، زیاد است. درواقع اگر نیک بنگریم تحولات ایران دو ساله شده است. از انقلاب مشروطیت تا خیزش دانشجویی ۱۳۷۸، فاصله تحولات بزرگ سیاسی و اجتماعی در ایران دو تا سه دهه بوده است (۱۲۸۵، ۱۳۰۴، ۱۳۳۲، ۱۳۵۷ و ۱۳۷۸). سپس یک دهه‌ای شده است (۷۸ تا ۸۸ و سپس دی ۹۶)؛ و از آن پس دو ساله شده است (۹۶ تا ۹۸ و سپس ۱۴۰۱ و ۱۴۰۳). این یعنی دامنه صبر اجتماعی جامعه ایران به دو سال کاهش یافته است. بنابراین هم پزشکیان و هم نظام سیاسی حداکثر دو سال فرصت دارند تا عملکرد خود و رویکرد تازه خود را به جامعه بنمایانند.
درواقع انتخابات اخیر هم، نوعی خیزش اجتماعی دو مرحله‌ای برای «نه به وضع موجود» بود که پس از دوره‌ای از حذف و خالص‌سازی، دوباره یک دولت اصلاح‌جو را برسرکار آورد. اگر تحول ویژه‌ای رخ ندهد و بخشی از انتظارات آن ۷۸ درصد جامعه (۵۱ درصد تحریم‌کنندگان و ۲۷ رای‌دهندگان به پزشکیان) برآورده نشود، انرژی مثبت این تحول‌خواهی حداکثر تا دو سال دیگر تخلیه خواهد شد و با انرژی منفی تحریم و براندازی جایگزین خواهد شد. بنابراین دو سال دیگر یا پزشکیان امروز تمام خوهد شد با «پایانی نامسعود»؛ یا پزشکیانی تازه متولد خواهد شد .......
ادامه متن را در یکی از پیوند‌های زیر بخوانید:
در تارنمای محسن رنانی:
https://renani.net/texts/notes/masoud-end/
در نمای فوری تلگرام:
https://telegra.ph/%D9%BE%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%B3%D8%B9%D9%88%D8%AF-08-16
.
Telegraph
پایان مسعود
محسن رنانی پزشکیان تازه آغاز شده است. پایان او اکنون نیست، پایان او دو سال دیگر است که امیدوارم «پایان مسعود»ی باشد. آنان‌که امروز او را ارزیابی می‌کنند و بر اساس ترکیب کابینه به او نمره مردودی می‌دهند مثل این است که با دیدن یک «تک عکس» از یک نفر درباره…
👍395👎61
Forwarded from آینده (عباس عبدی)
🔴آزمون وفاق در مجلس
🔺اعتماد ۲۷ مرداد ۲۴۰۳
✍️عباس عبدی
🔘وفاق و توافق از نوع کنش‌های دو سویه و نسبی است. به عبارت دیگر نوعی از توافق طرفینی بر آن حاکم است، و الا اگر غیر از این باشد، به معنای کوتاه آمدن و بدتر از آن تسلیم شدن است. وفاق نوعی آتش‌بس و حرکت بسوی صلح دایمی است، و واقعیتی دو و حتی چند جانبه، و محصول نهایی توافق و تفاهم و سازش است. به همین علت نیز تندروها در آن جایی ندارند، چون ذهنیت آنان صفر و یک؛ همه یا هیچ است. درکی از توافق و وفاق ندارند. هر گامی به سوی وفاق را به منزله گامی برای تسلیم نهایی طرف مقابل یا سلطه خود تلقی می‌کنند. به همین علت آنان از دایره راهبرد وفاق خارج هستند، و باید آنان را چنان منزوی کرد تا راهبرد وفاق عینیت پیدا کند.
🔘متأسفانه ساختار انتخاباتی در ایران به گونه‌ای است که موجب تعارض شدید میان نتایج انتخابات مجلس و ریاست جمهوری می‌شود. بدون تردید آرای واقعی تندروها در کشور و در بالاترین اندازه خود، حدود ۱۰ درصد است. با این حجم از آرا، امکان اینکه بتوانند در مجلس تعدادی نماینده داشته باشند وجود ندارد.
🙏برای نمونه کافی است به انتخابات تهران نگاه کنیم که با حدود ۱۰ درصد مشارکت‌کنندگان آرای تندروها تا ۳ درصد و کمتر از کل واجدین حق رأی و اکثریت راه یافتگان به مجلس از آنان بود، در حالی که رفتار و نتیجه حوزه انتخابیه تهران در ریاست جمهوری به کلی متفاوت بود. علت اصلی در رقابتی نبودن انتخابات مجلس و رقابتی شدن (نسبی) انتخابات ریاست جمهوری بود که ساختار مشارکت کنندگان به کلی تغییر کردند.
🔘این وضعی است که اکنون با آن مواجه هستیم. آقای پزشکیان برای حل این تنش‌ها کوشیده‌اند که سیاست وفاق را پیشه کنند و آن را شعار انتخاباتی خود قرار دهند و اتفاقاً مورد حمایت مردم نیز هست. نظرسنجی‌های معتبر نشان می‌دهد که اکثریت قاطع مردم با اولویت قرار گرفتن شعار افزایش وحدت توسط آقای پزشکیان به میزان زیادی موافق هستند و آن را تأیید می‌کنند و دارای اولویت می‌دانند.
🔘تکیه کلام وی در انتخابات پرهیز از دعوا کردن بود. به همین علت صلاح دانستند که فهرستی از وزرا را به مجلس ارایه دهند که برخلاف انتظار طرفدارانشان تعدادی از وزرای منسوب به جناح مقابل نیز در آن حضور دارد و همین امر موجب اعتراضاتی شده است. اکنون که وزرای پیشنهادی در کمیسیون‌های مجلس حاضر شده‌اند، شواهد نشان می‌دهد که برخلاف انتظار، بخشی از نمایندگان به جای پرداختن به کارآیی و صلاحیت حرفه‌ای وزرای پیشنهادی، به صورت جناحی و آن هم در قالب ضد وفاق رأی داده‌اند.
🔘چرا چنین ادعایی می‌شود؟ چون برخی از وزرای پیشنهادی که در کمیسیون‌های مجلس آرای کمتری از دیگران آورده‌اند، به لحاظ حرفه‌ای و صلاحیت عمومی از خبره‌ترین افراد در کار خود هستند و اگر قرار بود که از منظر کارآیی ارزیابی شوند، آنان قطعاً در بالای فهرست آرای داده شده قرار می‌گرفتند. در حالی که اغلب کارشناسان به توانایی‌های آنان اذعان دارند و در حوزه خود صاحب سبک و نظر و اعتبار هستند، ولی اکنون در بخشی از مجلس با عدم اقبال مواجه شده‌اند.
🔘به عبارت دیگر واکنش مجلس به شعار مورد تایید مردم و نیاز جامعه، یعنی وفاق منفی بوده است. البته این رفتارها در جمع‌های محدود بوده است و احتمال دارد که در روز رأی اعتماد و صحن علنی اصلاح شود ولی آقای پزشکیان باید این مسأله را به خوبی شرح دهد، در صورتی که مجلس بخواهد برخلاف صلاحیت‌های حرفه‌ای وارد مسایل خطی و سیاسی شود، ایده وفاق شکست یا حداقل تَرَک خورده تلقی می‌شود و مسئولیت آن با مجلس و نمایندگان است.
🔘مجلس و زعمای آن بویژه ریاست محترم مجلس باید به رأی و شعار ملت احترام بگذارند. فراموش نکنیم؛ «آن که خانه نیین(ساخته شده از نی) است، بازی(بازی آتش اندازی) نه این است.» به این فرصت بی‌نظیری که بر اثر انتخاب آقای پزشکیان به وجود آمده احترام بگذاریم و آن را قدر بدانیم، و الا امروز تحت مدیریت کسانی می‌بودید که هیچ اعتباری و احترامی برای شما قایل نبودند. این فرصت‌ها تکرار شدنی نیست.
🔘برنامه پزشکیان بسنده کردن به مطالبات ۵۰ درصد آمده پای صندوق نیست، باید آنانی که نیامدند را نیز نمایندگی کند، در حالی که این کابینه در بهترین حالت حتی نمی‌تواند همه کسانی که پای صندوق آمدند را نیز راضی کند. ولی برای گام برداشتن در مسیر وفاق و پرهیز از دعوا ضروری است.
🔘🔘به شعار وفاق ملی پزشکیان باید لبیک گفت و اجازه نداد یک اقلیت شناخته شده که نابودی خود را در تحقق این شعار می‌بینند، علامت سوال بزرگی جلوی مجلس قرار دهد. مجلس تازه آغاز به کار کرده و نمایندگان هنوز جا نیفتاده‌اند. رییس مجلس نقش تعیین کننده‌ای برای عبور از این وضع دارد، نباید اجازه دهد که گروه اندک و پر سر و صدای تندرو با مخالفت خود با کابینه، رهبری و اقتدار خود را بجای رییس بر مجلس تحمیل کنند.
🔺اعتماد ۲۷ مرداد ۲۴۰۳
✍️عباس عبدی
🔘وفاق و توافق از نوع کنش‌های دو سویه و نسبی است. به عبارت دیگر نوعی از توافق طرفینی بر آن حاکم است، و الا اگر غیر از این باشد، به معنای کوتاه آمدن و بدتر از آن تسلیم شدن است. وفاق نوعی آتش‌بس و حرکت بسوی صلح دایمی است، و واقعیتی دو و حتی چند جانبه، و محصول نهایی توافق و تفاهم و سازش است. به همین علت نیز تندروها در آن جایی ندارند، چون ذهنیت آنان صفر و یک؛ همه یا هیچ است. درکی از توافق و وفاق ندارند. هر گامی به سوی وفاق را به منزله گامی برای تسلیم نهایی طرف مقابل یا سلطه خود تلقی می‌کنند. به همین علت آنان از دایره راهبرد وفاق خارج هستند، و باید آنان را چنان منزوی کرد تا راهبرد وفاق عینیت پیدا کند.
🔘متأسفانه ساختار انتخاباتی در ایران به گونه‌ای است که موجب تعارض شدید میان نتایج انتخابات مجلس و ریاست جمهوری می‌شود. بدون تردید آرای واقعی تندروها در کشور و در بالاترین اندازه خود، حدود ۱۰ درصد است. با این حجم از آرا، امکان اینکه بتوانند در مجلس تعدادی نماینده داشته باشند وجود ندارد.
🙏برای نمونه کافی است به انتخابات تهران نگاه کنیم که با حدود ۱۰ درصد مشارکت‌کنندگان آرای تندروها تا ۳ درصد و کمتر از کل واجدین حق رأی و اکثریت راه یافتگان به مجلس از آنان بود، در حالی که رفتار و نتیجه حوزه انتخابیه تهران در ریاست جمهوری به کلی متفاوت بود. علت اصلی در رقابتی نبودن انتخابات مجلس و رقابتی شدن (نسبی) انتخابات ریاست جمهوری بود که ساختار مشارکت کنندگان به کلی تغییر کردند.
🔘این وضعی است که اکنون با آن مواجه هستیم. آقای پزشکیان برای حل این تنش‌ها کوشیده‌اند که سیاست وفاق را پیشه کنند و آن را شعار انتخاباتی خود قرار دهند و اتفاقاً مورد حمایت مردم نیز هست. نظرسنجی‌های معتبر نشان می‌دهد که اکثریت قاطع مردم با اولویت قرار گرفتن شعار افزایش وحدت توسط آقای پزشکیان به میزان زیادی موافق هستند و آن را تأیید می‌کنند و دارای اولویت می‌دانند.
🔘تکیه کلام وی در انتخابات پرهیز از دعوا کردن بود. به همین علت صلاح دانستند که فهرستی از وزرا را به مجلس ارایه دهند که برخلاف انتظار طرفدارانشان تعدادی از وزرای منسوب به جناح مقابل نیز در آن حضور دارد و همین امر موجب اعتراضاتی شده است. اکنون که وزرای پیشنهادی در کمیسیون‌های مجلس حاضر شده‌اند، شواهد نشان می‌دهد که برخلاف انتظار، بخشی از نمایندگان به جای پرداختن به کارآیی و صلاحیت حرفه‌ای وزرای پیشنهادی، به صورت جناحی و آن هم در قالب ضد وفاق رأی داده‌اند.
🔘چرا چنین ادعایی می‌شود؟ چون برخی از وزرای پیشنهادی که در کمیسیون‌های مجلس آرای کمتری از دیگران آورده‌اند، به لحاظ حرفه‌ای و صلاحیت عمومی از خبره‌ترین افراد در کار خود هستند و اگر قرار بود که از منظر کارآیی ارزیابی شوند، آنان قطعاً در بالای فهرست آرای داده شده قرار می‌گرفتند. در حالی که اغلب کارشناسان به توانایی‌های آنان اذعان دارند و در حوزه خود صاحب سبک و نظر و اعتبار هستند، ولی اکنون در بخشی از مجلس با عدم اقبال مواجه شده‌اند.
🔘به عبارت دیگر واکنش مجلس به شعار مورد تایید مردم و نیاز جامعه، یعنی وفاق منفی بوده است. البته این رفتارها در جمع‌های محدود بوده است و احتمال دارد که در روز رأی اعتماد و صحن علنی اصلاح شود ولی آقای پزشکیان باید این مسأله را به خوبی شرح دهد، در صورتی که مجلس بخواهد برخلاف صلاحیت‌های حرفه‌ای وارد مسایل خطی و سیاسی شود، ایده وفاق شکست یا حداقل تَرَک خورده تلقی می‌شود و مسئولیت آن با مجلس و نمایندگان است.
🔘مجلس و زعمای آن بویژه ریاست محترم مجلس باید به رأی و شعار ملت احترام بگذارند. فراموش نکنیم؛ «آن که خانه نیین(ساخته شده از نی) است، بازی(بازی آتش اندازی) نه این است.» به این فرصت بی‌نظیری که بر اثر انتخاب آقای پزشکیان به وجود آمده احترام بگذاریم و آن را قدر بدانیم، و الا امروز تحت مدیریت کسانی می‌بودید که هیچ اعتباری و احترامی برای شما قایل نبودند. این فرصت‌ها تکرار شدنی نیست.
🔘برنامه پزشکیان بسنده کردن به مطالبات ۵۰ درصد آمده پای صندوق نیست، باید آنانی که نیامدند را نیز نمایندگی کند، در حالی که این کابینه در بهترین حالت حتی نمی‌تواند همه کسانی که پای صندوق آمدند را نیز راضی کند. ولی برای گام برداشتن در مسیر وفاق و پرهیز از دعوا ضروری است.
🔘🔘به شعار وفاق ملی پزشکیان باید لبیک گفت و اجازه نداد یک اقلیت شناخته شده که نابودی خود را در تحقق این شعار می‌بینند، علامت سوال بزرگی جلوی مجلس قرار دهد. مجلس تازه آغاز به کار کرده و نمایندگان هنوز جا نیفتاده‌اند. رییس مجلس نقش تعیین کننده‌ای برای عبور از این وضع دارد، نباید اجازه دهد که گروه اندک و پر سر و صدای تندرو با مخالفت خود با کابینه، رهبری و اقتدار خود را بجای رییس بر مجلس تحمیل کنند.
👍364👎43
Forwarded from انتشارات روزنه
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
▪️معرفی کتاب توسعه در تاریکی توسط سیدمحمد بهشتی (نویسنده)
نزدیک به یک سده است که احساس می‌کنیم در ایران هیچ چیز «سر جایش» نیست. این حسی شبیه به سربردن در تاریکی است. وقتی محیط را نمی‌شناسیم، احساس می‌کنیم هرآنچه که در پیرامون‌مان هست به اشتباه در آنجا واقع شده تا سد راه ما شود. با همین تلقی همۀ منابع و ثروتِ در اختیار را صرف رفع غلط‌های سرزمین یا جبران کوتاهی گذشتگان در انتخاب این سرزمین برای سکونت کرده‌ایم و مترصد روزی هستیم که دشت کویر و دشت لوت را به کمک دریای خزر و خلیج فارس تبدیل به دریاچه کنیم، کوه‌های البرز یا زاگرس را که مهم‌ترین عامل خشکی میانۀ فلات است از سر راه برداریم و یا آب کارون را برای پرورش مرغابی به یزد منتقل کنیم، ابرها را بارور کنیم و آب حاصل از بارش را به جای جذب شدن در زمین، پشت سدهایی که ساخته‌ایم در زیر آفتاب انبار کنیم...
نام کتاب: توسعه در تاریکی (توسعه در ترازوی فرهنگ)
نویسنده: سیدمحمد بهشتی
قطع: رقعی
چاپ: اول
تعداد صفحات: ۴۵۰
#کسی_تنهاست_که_کتاب_نمیخواند
🛒خرید اینترنتی کتاب با ۲۰٪ تخفیف
📖مطالعۀ ۲۰ صفحۀ نخست
▫️تلگرام نشر روزنه
▫️اینستاگرام نشر روزنه
☎️ 02188721514
نزدیک به یک سده است که احساس می‌کنیم در ایران هیچ چیز «سر جایش» نیست. این حسی شبیه به سربردن در تاریکی است. وقتی محیط را نمی‌شناسیم، احساس می‌کنیم هرآنچه که در پیرامون‌مان هست به اشتباه در آنجا واقع شده تا سد راه ما شود. با همین تلقی همۀ منابع و ثروتِ در اختیار را صرف رفع غلط‌های سرزمین یا جبران کوتاهی گذشتگان در انتخاب این سرزمین برای سکونت کرده‌ایم و مترصد روزی هستیم که دشت کویر و دشت لوت را به کمک دریای خزر و خلیج فارس تبدیل به دریاچه کنیم، کوه‌های البرز یا زاگرس را که مهم‌ترین عامل خشکی میانۀ فلات است از سر راه برداریم و یا آب کارون را برای پرورش مرغابی به یزد منتقل کنیم، ابرها را بارور کنیم و آب حاصل از بارش را به جای جذب شدن در زمین، پشت سدهایی که ساخته‌ایم در زیر آفتاب انبار کنیم...
نام کتاب: توسعه در تاریکی (توسعه در ترازوی فرهنگ)
نویسنده: سیدمحمد بهشتی
قطع: رقعی
چاپ: اول
تعداد صفحات: ۴۵۰
#کسی_تنهاست_که_کتاب_نمیخواند
🛒خرید اینترنتی کتاب با ۲۰٪ تخفیف
📖مطالعۀ ۲۰ صفحۀ نخست
▫️تلگرام نشر روزنه
▫️اینستاگرام نشر روزنه
☎️ 02188721514
👍176👎8
Audio
🔴 فایل صوتی سخنرانی بسیار شنیدنیِ احمد میدری، وزیر پیشنهادی تعاون، کار و رفاه اجتماعی در دفاع از برنامه‌های خود در مجلس
لطفا همرسانی کنید
@jalaeipour
لطفا همرسانی کنید
@jalaeipour
👍391👎28
خانه عقل کجاست؟
محمد فاضلی
شما تاکنون از خودتان پرسیده‌اید «در این کشور عقلی نیست که فلان کار را بکنند یا نکنند؟» یا نشنیده‌اید کسی بگوید «تو مملکت‌شون عاقلانی هستند که فلان کار را می‌کنند و فلان کار را نمی‌کنند.»
راستی عقل چیست؟ خانه عقل کجاست؟ عاقلان چرا در ژاپن، آلمان یا ... هستند و در ایران انگار کم هستند یا گاه نیستند؟ خانه عقل کجاست؟ عقل از کجا تولید و اثرگذار می‌شود؟
اپیزود یازدهم پادکست #جور_دیگر به این سؤالات پاسخ می‌دهد.
شنیدن در تلگرام
شنیدن در کست‌باکس
@fazeli_mohammad
محمد فاضلی
شما تاکنون از خودتان پرسیده‌اید «در این کشور عقلی نیست که فلان کار را بکنند یا نکنند؟» یا نشنیده‌اید کسی بگوید «تو مملکت‌شون عاقلانی هستند که فلان کار را می‌کنند و فلان کار را نمی‌کنند.»
راستی عقل چیست؟ خانه عقل کجاست؟ عاقلان چرا در ژاپن، آلمان یا ... هستند و در ایران انگار کم هستند یا گاه نیستند؟ خانه عقل کجاست؟ عقل از کجا تولید و اثرگذار می‌شود؟
اپیزود یازدهم پادکست #جور_دیگر به این سؤالات پاسخ می‌دهد.
شنیدن در تلگرام
شنیدن در کست‌باکس
@fazeli_mohammad
👍240👎8
Forwarded from یدالله کریمی پور
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
این است وزیر
نمردم و برای نخستین بار در ۵۰ سال اخیر، یک سخنرانی طراز نوین، چارچوبدار و نظری-فنی را شنیدم. این نطق می تواند کاندیدای بهترین سخنرانی سازنده ادوار مجلس طی ۴۵ ساله اخیر باشد. گونه‌ای نطق بر پایه بنیادهای نظری، که در عین حال مانیفستی ممتاز برای تشریح ابعاد استراتژی وفاق ملی و عدالت جویی بر پایه ظرفیت افزایی از بسترهای دو فضای دولت و ملت می باشد.
من با انتخاب چنین وزیری، امروز دیگر حتما مفتخر به مشارکت در انتخابات اخیرخواهم بود. با این که از دور و نزدیک هیچگاه میدری را ندیده ام، ولی با سجایای اندیشه ای و چارچوب دار او از پیشترها آشنا شده بودم. به گمانم با وجود سیاستگذاری وزارت زیر مدیریتش، می توان امیدوار بود که سیاست‌های او، آلامی بر درد میلیون ها ایرانی ندار و رانده شده باشد. بر عکس، به قول صاحب نظری معمم، انداختن میدری از کابینه، به منزله شلیک به قلب استراتژی وفاق ملی مسعود پزشکیان است.
فکر نمی کنم قالیباف با وجود شنیدن نطق منسجم ایشان، اجازه طرد ایشان را از این کابینه، به عنوان تتمه امید اندک ایرانیان به حکومت، بدهد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
نمردم و برای نخستین بار در ۵۰ سال اخیر، یک سخنرانی طراز نوین، چارچوبدار و نظری-فنی را شنیدم. این نطق می تواند کاندیدای بهترین سخنرانی سازنده ادوار مجلس طی ۴۵ ساله اخیر باشد. گونه‌ای نطق بر پایه بنیادهای نظری، که در عین حال مانیفستی ممتاز برای تشریح ابعاد استراتژی وفاق ملی و عدالت جویی بر پایه ظرفیت افزایی از بسترهای دو فضای دولت و ملت می باشد.
من با انتخاب چنین وزیری، امروز دیگر حتما مفتخر به مشارکت در انتخابات اخیرخواهم بود. با این که از دور و نزدیک هیچگاه میدری را ندیده ام، ولی با سجایای اندیشه ای و چارچوب دار او از پیشترها آشنا شده بودم. به گمانم با وجود سیاستگذاری وزارت زیر مدیریتش، می توان امیدوار بود که سیاست‌های او، آلامی بر درد میلیون ها ایرانی ندار و رانده شده باشد. بر عکس، به قول صاحب نظری معمم، انداختن میدری از کابینه، به منزله شلیک به قلب استراتژی وفاق ملی مسعود پزشکیان است.
فکر نمی کنم قالیباف با وجود شنیدن نطق منسجم ایشان، اجازه طرد ایشان را از این کابینه، به عنوان تتمه امید اندک ایرانیان به حکومت، بدهد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
👍680👎54
Forwarded from دوستداران دکتر احمد میدری
⭕️ تهران ایران است و ایران تهران؟
توسعه منطقه‌ای و کاهش نابرابری بین استان های کشور باعث افزایش کارآمدی در اقتصاد ایران می شود.
امروز نابرابری بین تهران و شهرهای دیگر منجر به مشکلاتی برای تهران و باقی شهرها شده است.
@meidarifans
توسعه منطقه‌ای و کاهش نابرابری بین استان های کشور باعث افزایش کارآمدی در اقتصاد ایران می شود.
امروز نابرابری بین تهران و شهرهای دیگر منجر به مشکلاتی برای تهران و باقی شهرها شده است.
@meidarifans
👍381👎14
اگر خواستید بدانید سبک سیاست‌ورزی و اجرای #احمد_میدری چگونه است، به مقدمه‌ای نگاه کنید که بر اساس یکی از تجربیات سیاستگذاری و اجرا در دوران معاونتش در وزارت رفاه برای این کتاب نوشته است. قدرش را بدانند و #برای_ایران به او رأی اعتماد دهند. ایران را عزیز بدارید.
@fazeli_mohammad
@fazeli_mohammad
👍428👎26
Forwarded from هفته‌نامه تجارت‌فردا
⭕️آخرین فرصت
بررسی امکان و الزام اصلاحات اقتصادی در میزگرد محمد فاضلی و پرویز خسروشاهی
✍️رضا طهماسبی / دبیر تحریریه
دولت چهاردهم برای پیشبرد اصلاحات اقتصادی، که انتخاب ناگزیر اوست با مشکلات و چالش‌های فراوانی مواجه است. تحریم در سیاست خارجی، عدم اجماع و تفرق و تشتت در داخل و در نهایت پایین بودن توان کارشناسی در بدنه دولت که هر کدام می‌تواند ظرفیت دولت برای اجرای برنامه‌های اصلاحی را با مشکل مواجه کند.
محمد فاضلی، جامعه‌شناس، و پرویز خسروشاهی، اقتصاددان، با اشاره تنش‌های موجود و راهکارهای عبور از ناترازی‌ها به ریسک‌ها و خطرات اصلاحات اقتصادی هم توجه دارند و دولت چهاردهم را آخرین فرصت برای حل مسالمت‌آمیز بحران‌های اقتصادی می‌دانند.
📌متن کامل میزگرد را در سایت تجارت فردا مطالعه کنید.
#تجارت_فردا
@tejaratefarda
بررسی امکان و الزام اصلاحات اقتصادی در میزگرد محمد فاضلی و پرویز خسروشاهی
✍️رضا طهماسبی / دبیر تحریریه
دولت چهاردهم برای پیشبرد اصلاحات اقتصادی، که انتخاب ناگزیر اوست با مشکلات و چالش‌های فراوانی مواجه است. تحریم در سیاست خارجی، عدم اجماع و تفرق و تشتت در داخل و در نهایت پایین بودن توان کارشناسی در بدنه دولت که هر کدام می‌تواند ظرفیت دولت برای اجرای برنامه‌های اصلاحی را با مشکل مواجه کند.
محمد فاضلی، جامعه‌شناس، و پرویز خسروشاهی، اقتصاددان، با اشاره تنش‌های موجود و راهکارهای عبور از ناترازی‌ها به ریسک‌ها و خطرات اصلاحات اقتصادی هم توجه دارند و دولت چهاردهم را آخرین فرصت برای حل مسالمت‌آمیز بحران‌های اقتصادی می‌دانند.
📌متن کامل میزگرد را در سایت تجارت فردا مطالعه کنید.
#تجارت_فردا
@tejaratefarda
👍124👎8
خودتحریمی نابودگر
محمد فاضلی
یک. ایرانیان خارج از کشور یکی از سرمایه‌های مهم برای توسعه ایران هستند، همان گونه که چینی‌ها و هندی‌های خارج از چین و هند، سرمایه‌ای برای کشورشان شدند و از عوامل مؤثر در موفقیت‌های چند دهه گذشته این دو کشور بوده‌اند.
دو. در ماده ۲ «قانون نحوه انتصاب اشخاص در مشاغل حساس» که در سال ۱۴۰۱ در مجلس تصویب شده و به تأیید شورای نگهبان هم رسیده، نوشته شده «انتصاب اشخاص ذیل در مشاغل و پست‌های حساس ممنوع است» و در بند الف آن آمده «کسانی که خود، فرزندان یا همسر ایشان تابعیت مضاعف دارند.» پس نه فقط ایرانیان خارج از کشور که تابعیت مضاعف دارند، بلکه ایرانیان داخل کشور که نزدیکان‌شان تابعیت مضاعف دارند، نمی‌توانند شغل حساس داشته باشند.
سه. این افراد دارای شغل حساس تلقی شده‌اند: «معاونان و مشاوران رئیس‌جمهور و قائممقام آنها، قائممقام، معاونان و مشاوران وزرا، رؤسا و مدیران عامل، مدیران کل و همطرازان آنها در وزارتخانه‌ها سازمان‌ها و شرکت‌های دولتی، مؤسسات و نهادهای عمومی غیردولتی و دستگاه‌هایی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر یا تصریح نام است، از قبیل: شرکت ملی نفت ایران، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، بانک‌ها و بیمه‌های دولتی و مدیران سیاسی اعم از سفرا، استانداران، کارداران، رایزنها، فرمانداران، بخشداران، شهرداران.» شرایطی هم برای شغل حساس در نظر گرفته شده که بر اساس آنها، خیلی مشاغل دیگر هم حساس تلقی می‌شوند، از جمله مشاغلی که مشمول ویژگی «ث ـ تأثیرگذاری تصمیمات در حوزههای سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی» می‌شوند.
به این ترتیب، از معاونان و مشاوران رئیس‌جمهور، و وزرا تا سطح بخشدار و شهردار؛ و هر کسی که تصمیمات مؤثر می‌گیرد، شامل شغل حساس می‌شوند.
⭕وضع فعلی ایران
چهار. خانواده‌های زیادی که دائماً هم در حال بیشتر شدن است، فرزندان خود را راهی خارج می‌کنند.
پنج. شمار فزاینده‌ای از تحصیل‌کرده‌ها، نخبگان و آدم‌های مؤثر و ایران‌دوست به علل مختلف – از تنگنای معیشتی گرفته تا ناامیدی اجتماعی و ... – کشور را ترک می‌کنند. این افراد حتی اگر خودشان تابعیت نگیرند، فرزندان‌شان تابعیت می‌گیرند.
شش. به دلیل فقدان چشم‌انداز بهبود ملموس وضعیت اقتصادی، به نحوی که اثر معناداری بر مهاجرت ایرانیان به خارج از کشور باقی بگذارد، جریان خروج افراد تحصیلکرده، ماهر و توانمند کشور احتمالاً در یکی دو دهه آینده نیز ادامه خواهد داشت.
هفت. فرزندان بسیاری از خانواده‌ها راهی خارج از کشور می‌شوند و پدران و مادران‌شان در داخل کشور باقی می‌مانند.
⭕نتیجه‌گیری
هشت. «قانون نحوه انتصاب اشخاص در مشاغل حساس» به یکباره همه ایرانیان خارج از کشور که دارای تابعیت هستند (یا فرزندان و همسران‌شان تابعیت دارند) را از کار کردن در مشاغل حساس (که تا سطح بخشدار و هر سمت تأثیرگذار دیگری ادامه می‌یابد) منع می‌کند.
نُه. «قانون نحوه انتصاب اشخاص در مشاغل حساس» پدران و مادران فرزندانی را که مهاجرت می‌کنند نیز از کار کردن در مشاغل حساس (تا سطح مدیر کل یا بخشدار!) منع می‌کند.
سؤال: فکر می‌کنید در جامعه مهاجرفرست ایران، با میلیونها ایرانی توانمند خارج از کشور، با میلیونها فرد توانمند ساکن در کشور که یکی از اعضای خانواده‌شان به خارج مهاجرت می‌کند، تأثیر چنین قانونی چیست؟
آیا چنین قانونی به معنای تهی کردن بوروکراسی و دستگاه دولت از هر آدم توانمندی نیست که به هر دلیلی یکی از بستگان نزدیکش مهاجرت کرده و تابعیت گرفته یا می‌گیرد؟
آیا این خودتحریمی نیست؟ آیا هیچ وقت مراکز پژوهشی، عواقب این قانون را بررسی و منتشر کرده‌اند؟ آیا دلیلی وجود دارد که یک نظام سیاسی تا این حد از بستگان افرادی که مهاجرت کرده‌اند دوری کند و خود را از خدمات آنها محروم کند؟ اصلاً با ادامه روند مهاجرتی شکل‌گرفته، دامنه کسانی که می‌توان در مشاغل حساس (تا سطح بخشدار و مدیر کل!!) به‌کار گرفت خیلی تنگ نمی‌شود؟
آیا چنین قانونی به معنای تضعیف بنیان‌های سرمایه انسانی در کشور نیست؟
@fazeli_mohammad
محمد فاضلی
یک. ایرانیان خارج از کشور یکی از سرمایه‌های مهم برای توسعه ایران هستند، همان گونه که چینی‌ها و هندی‌های خارج از چین و هند، سرمایه‌ای برای کشورشان شدند و از عوامل مؤثر در موفقیت‌های چند دهه گذشته این دو کشور بوده‌اند.
دو. در ماده ۲ «قانون نحوه انتصاب اشخاص در مشاغل حساس» که در سال ۱۴۰۱ در مجلس تصویب شده و به تأیید شورای نگهبان هم رسیده، نوشته شده «انتصاب اشخاص ذیل در مشاغل و پست‌های حساس ممنوع است» و در بند الف آن آمده «کسانی که خود، فرزندان یا همسر ایشان تابعیت مضاعف دارند.» پس نه فقط ایرانیان خارج از کشور که تابعیت مضاعف دارند، بلکه ایرانیان داخل کشور که نزدیکان‌شان تابعیت مضاعف دارند، نمی‌توانند شغل حساس داشته باشند.
سه. این افراد دارای شغل حساس تلقی شده‌اند: «معاونان و مشاوران رئیس‌جمهور و قائممقام آنها، قائممقام، معاونان و مشاوران وزرا، رؤسا و مدیران عامل، مدیران کل و همطرازان آنها در وزارتخانه‌ها سازمان‌ها و شرکت‌های دولتی، مؤسسات و نهادهای عمومی غیردولتی و دستگاه‌هایی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر یا تصریح نام است، از قبیل: شرکت ملی نفت ایران، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، بانک‌ها و بیمه‌های دولتی و مدیران سیاسی اعم از سفرا، استانداران، کارداران، رایزنها، فرمانداران، بخشداران، شهرداران.» شرایطی هم برای شغل حساس در نظر گرفته شده که بر اساس آنها، خیلی مشاغل دیگر هم حساس تلقی می‌شوند، از جمله مشاغلی که مشمول ویژگی «ث ـ تأثیرگذاری تصمیمات در حوزههای سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی» می‌شوند.
به این ترتیب، از معاونان و مشاوران رئیس‌جمهور، و وزرا تا سطح بخشدار و شهردار؛ و هر کسی که تصمیمات مؤثر می‌گیرد، شامل شغل حساس می‌شوند.
⭕وضع فعلی ایران
چهار. خانواده‌های زیادی که دائماً هم در حال بیشتر شدن است، فرزندان خود را راهی خارج می‌کنند.
پنج. شمار فزاینده‌ای از تحصیل‌کرده‌ها، نخبگان و آدم‌های مؤثر و ایران‌دوست به علل مختلف – از تنگنای معیشتی گرفته تا ناامیدی اجتماعی و ... – کشور را ترک می‌کنند. این افراد حتی اگر خودشان تابعیت نگیرند، فرزندان‌شان تابعیت می‌گیرند.
شش. به دلیل فقدان چشم‌انداز بهبود ملموس وضعیت اقتصادی، به نحوی که اثر معناداری بر مهاجرت ایرانیان به خارج از کشور باقی بگذارد، جریان خروج افراد تحصیلکرده، ماهر و توانمند کشور احتمالاً در یکی دو دهه آینده نیز ادامه خواهد داشت.
هفت. فرزندان بسیاری از خانواده‌ها راهی خارج از کشور می‌شوند و پدران و مادران‌شان در داخل کشور باقی می‌مانند.
⭕نتیجه‌گیری
هشت. «قانون نحوه انتصاب اشخاص در مشاغل حساس» به یکباره همه ایرانیان خارج از کشور که دارای تابعیت هستند (یا فرزندان و همسران‌شان تابعیت دارند) را از کار کردن در مشاغل حساس (که تا سطح بخشدار و هر سمت تأثیرگذار دیگری ادامه می‌یابد) منع می‌کند.
نُه. «قانون نحوه انتصاب اشخاص در مشاغل حساس» پدران و مادران فرزندانی را که مهاجرت می‌کنند نیز از کار کردن در مشاغل حساس (تا سطح مدیر کل یا بخشدار!) منع می‌کند.
سؤال: فکر می‌کنید در جامعه مهاجرفرست ایران، با میلیونها ایرانی توانمند خارج از کشور، با میلیونها فرد توانمند ساکن در کشور که یکی از اعضای خانواده‌شان به خارج مهاجرت می‌کند، تأثیر چنین قانونی چیست؟
آیا چنین قانونی به معنای تهی کردن بوروکراسی و دستگاه دولت از هر آدم توانمندی نیست که به هر دلیلی یکی از بستگان نزدیکش مهاجرت کرده و تابعیت گرفته یا می‌گیرد؟
آیا این خودتحریمی نیست؟ آیا هیچ وقت مراکز پژوهشی، عواقب این قانون را بررسی و منتشر کرده‌اند؟ آیا دلیلی وجود دارد که یک نظام سیاسی تا این حد از بستگان افرادی که مهاجرت کرده‌اند دوری کند و خود را از خدمات آنها محروم کند؟ اصلاً با ادامه روند مهاجرتی شکل‌گرفته، دامنه کسانی که می‌توان در مشاغل حساس (تا سطح بخشدار و مدیر کل!!) به‌کار گرفت خیلی تنگ نمی‌شود؟
آیا چنین قانونی به معنای تضعیف بنیان‌های سرمایه انسانی در کشور نیست؟
@fazeli_mohammad
👍378👎19
Forwarded from انتشارات روزنه
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
▪️معرفی کتاب نظم و زوال سیاسی توسط دکتر محمد فاضلی (جامعه‌شناس، نویسنده و مترجم)
فرانسیس فوکویاما، نویسنده و نظریه‌پرداز مشهور ژاپنی-آمریکایی، توسعه را محصول برقراری توازن میان سه عامل دولت کارآمد وِبِری، حاکمیت قانون و پاسخ‌گوئی دموکراتیک می‌داند. فرضیۀ اصلی او در «نظم و زوال سیاسی» این است که توسعه زمانی با کمترین میزان بی‌ثباتی، خشونت و بازگشت‌پذیری همراه خواهد بود که این سه مؤلفه به ترتیب ظهور کنند. وی برای اثبات این فرضیه به بررسی تجربۀ توسعه در آلمان، ژاپن، آمریکا، بریتانیا، دانمارک و دیگر کشورها می‌پردازد.
فوکویاما با این کتاب، جریان فکری غالب و سیاستگذاری‌های موجود را در بسیاری کشورها و سازمان‌های بین‌المللی به چالش می‌کشد.
نام کتاب: نظم و زوال سیاسی
نویسنده: فرانسیس فوکویاما
مترجم: رحمن قهرمانپور
قطع: وزیری
نوبت چاپ: پنجم
تعداد صفحات: ۶۰۸
#انتشارات_روزنه #کتاب
#کسی_تنهاست_که_کتاب_نمیخواند
🛒خرید اینترنتی کتاب با ۲۰٪ تخفیف
🔍مشاهدۀ مجموعۀ آثار فوکویاما با ۲۵٪ تخفیف ویژه
▫️تلگرام نشر روزنه
▫️اینستاگرام نشر روزنه
▫️پادکست دغدغه ایران با موضوع «توسعه سیاسی به روایت فرانسیس فوکویاما»
☎️02188721514
فرانسیس فوکویاما، نویسنده و نظریه‌پرداز مشهور ژاپنی-آمریکایی، توسعه را محصول برقراری توازن میان سه عامل دولت کارآمد وِبِری، حاکمیت قانون و پاسخ‌گوئی دموکراتیک می‌داند. فرضیۀ اصلی او در «نظم و زوال سیاسی» این است که توسعه زمانی با کمترین میزان بی‌ثباتی، خشونت و بازگشت‌پذیری همراه خواهد بود که این سه مؤلفه به ترتیب ظهور کنند. وی برای اثبات این فرضیه به بررسی تجربۀ توسعه در آلمان، ژاپن، آمریکا، بریتانیا، دانمارک و دیگر کشورها می‌پردازد.
فوکویاما با این کتاب، جریان فکری غالب و سیاستگذاری‌های موجود را در بسیاری کشورها و سازمان‌های بین‌المللی به چالش می‌کشد.
نام کتاب: نظم و زوال سیاسی
نویسنده: فرانسیس فوکویاما
مترجم: رحمن قهرمانپور
قطع: وزیری
نوبت چاپ: پنجم
تعداد صفحات: ۶۰۸
#انتشارات_روزنه #کتاب
#کسی_تنهاست_که_کتاب_نمیخواند
🛒خرید اینترنتی کتاب با ۲۰٪ تخفیف
🔍مشاهدۀ مجموعۀ آثار فوکویاما با ۲۵٪ تخفیف ویژه
▫️تلگرام نشر روزنه
▫️اینستاگرام نشر روزنه
▫️پادکست دغدغه ایران با موضوع «توسعه سیاسی به روایت فرانسیس فوکویاما»
☎️02188721514
👍143👎8
همه آنچه این سالها در #پادکست_دغدغه_ایران (اینجا) شرح کرده‌ام جلوی چشمم رژه می‌روند. #نظم_دسترسی_محدود و توافق‌سازی.
آنها که پادکست را شنیده‌اند خوب می‌دانند از چه چیز سخن می‌گویم.
به امید ساختن زندگی بهتر برای ایرانیان.
#دغدغه_ایران #محمد_فاضلی
@fazeli_mohammad
آنها که پادکست را شنیده‌اند خوب می‌دانند از چه چیز سخن می‌گویم.
به امید ساختن زندگی بهتر برای ایرانیان.
#دغدغه_ایران #محمد_فاضلی
@fazeli_mohammad
👍600👎26
Forwarded from انتشارات روزنه
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
▪️معرفی کتاب: توسعه به مثابه توانمندسازی حکومت
توسط دکتر احمد میدری
تهیه شده در رسانۀ تصویری "اکو ایران"
اطلاق اصطلاح توانمندسازی برای دولت شاید عجیب به نظر برسد، چون دولت‌ها عموماً قوی تصور می‌شوند و اتفاقاً دغدغۀ رایج در علم سیاست، جامعه‌شناسی و اقتصاد مهار قدرت آنهاست. پس منظور از توانمندسازی حکومت چیست؟
این کتاب، توسعه را پدیده‌ای چهار وجهی می‌داند که سه وجه آن بسیار شناخته شده‌اند: توسعۀ اقتصادی، اجتماعی و سیاسی. وجه چهارم توسعۀ اجرائی است و به عقیدۀ نویسندگان پیشبرد سه وجه دیگر بستگی به قابلیت‌های اجرائی دولت دارد؛ در دولت ضعیف نه رشد اقتصادی بیشتر ممکن است، نه مردم‌سالاری و نه برابری.
🎥ویدئوی کامل این برنامه در وبسایت اکو ایران
🎙نسخه صوتی برنامه
نام کتاب: توسعه به مثابه توانمندسازی حکومت
نویسنده: لنت پریچت، مایکل وولکاک، مت آندروز
با مقدمۀ احمد میدری
مترجم: جعفر خیرخواهان، مسعود درودی
قطع: رقعی
نوبت چاپ: دوم
تعداد صفحات: ۳۴۰
#کسی_تنهاست_که_کتاب_نمیخواند
🛒خرید اینترنتی کتاب با ۲۰٪ تخفیف
📖مطالعۀ ۲۰ صفحۀ نخست
▫️تلگرام نشر روزنه
▫️اینستاگرام نشر روزنه
☎️ 02188721514
توسط دکتر احمد میدری
تهیه شده در رسانۀ تصویری "اکو ایران"
اطلاق اصطلاح توانمندسازی برای دولت شاید عجیب به نظر برسد، چون دولت‌ها عموماً قوی تصور می‌شوند و اتفاقاً دغدغۀ رایج در علم سیاست، جامعه‌شناسی و اقتصاد مهار قدرت آنهاست. پس منظور از توانمندسازی حکومت چیست؟
این کتاب، توسعه را پدیده‌ای چهار وجهی می‌داند که سه وجه آن بسیار شناخته شده‌اند: توسعۀ اقتصادی، اجتماعی و سیاسی. وجه چهارم توسعۀ اجرائی است و به عقیدۀ نویسندگان پیشبرد سه وجه دیگر بستگی به قابلیت‌های اجرائی دولت دارد؛ در دولت ضعیف نه رشد اقتصادی بیشتر ممکن است، نه مردم‌سالاری و نه برابری.
🎥ویدئوی کامل این برنامه در وبسایت اکو ایران
🎙نسخه صوتی برنامه
نام کتاب: توسعه به مثابه توانمندسازی حکومت
نویسنده: لنت پریچت، مایکل وولکاک، مت آندروز
با مقدمۀ احمد میدری
مترجم: جعفر خیرخواهان، مسعود درودی
قطع: رقعی
نوبت چاپ: دوم
تعداد صفحات: ۳۴۰
#کسی_تنهاست_که_کتاب_نمیخواند
🛒خرید اینترنتی کتاب با ۲۰٪ تخفیف
📖مطالعۀ ۲۰ صفحۀ نخست
▫️تلگرام نشر روزنه
▫️اینستاگرام نشر روزنه
☎️ 02188721514
👍129👎7
شناختی از سه ماه سیاست ایران
محمد فاضلی
برخی می‌پرسند:
چرا مسعود پزشکیان با پرچم اصلاح‌طلبی در قدرت پذیرفته شد؟
چرا احمد میدری نماینده‌ای که از تحصن‌کنندگان مجلس ششم بوده، یا محمدرضا ظفرقندی که با مسائلی درخصوص وقایع سال ۸۸ روبه‌رو بوده، در این کابینه هستند؟
چرا مجلس به همه وزرا رأی اعتماد داده است؟ اصلاً در سیاست ایران چه اتفاقی افتاده؟
ما در #پادکست_دغدغه_ایران بیش از ۲۰ ساعت محتوایی تولید کردیم که می‌تواند پاسخ‌هایی به این سؤالات ارائه کند.
شش قسمت شرح کتاب «نظم و زوال سیاسی» نوشته فرانسیس فوکویاما
اپیزود ۶. توسعه سیاسی و مثل دانمارک شدن (کتاب نظم و زوال سیاسی – قسمت اول)
اپیزود ۷. دولت‌سازی در آلمان و یونان (کتاب نظم و زوال سیاسی – قسمت دوم)
اپیزود ۸. دولت‌سازی در ایتالیا، بریتانیا و آمریکا (کتاب نظم و زوال سیاسی – قسمت سوم)
اپیزود ۹. دولت‌سازی در آمریکای لاتین و آفریقا (کتاب نظم و زوال سیاسی – قسمت چهارم)
اپیزود ۱۰. دولت قوی در ژاپن و چین (کتاب نظم و زوال سیاسی – قسمت پنجم)
اپیزود ۱۱. ساختن دولت قوی (کتاب نظم و زوال سیاسی – قسمت ششم)
پنج قسمت شرکت کتاب «خشونت و نظم‌های اجتماعی»
قسمت ۸۹. خشونت و نظم‌های اجتماعی – بخش اول
قسمت ۹۰. خشونت و نظم‌های اجتماعی – بخش دوم
قسمت ۹۱. خشونت و نظم‌های اجتماعی – بخش سوم
قسمت ۹۳. خشونت و نظم‌های اجتماعی – بخش چهارم
قسمت ۹۵. خشونت و نظم‌های اجتماعی – بخش پنجم
شرح کتاب «در سایه خشونت»
قسمت ۱۰۶. در سایه خشونت: نظم دسترسی محدود بنگلادش
قسمت ۱۰۷. در سایه خشونت: نزاع فرادستان بدون توافق
قسمت ۱۰۸. در سایه خشونت: تحولات نظم دسترسی محدود در فیلیپین و هند
قسمت ۱۰۹. در سایه خشونت: تجربه مکزیک و شیلی
قسمت ۱۱۰. در سایه خشونت: توسعه کره جنوبی
شرح تاریخ معاصر ایران از منظر نظریه نظم‌های دسترسی محدود
قسمت ۱۱۲. بازخوانی ایران معاصر
مجموع این ۱۷ قسمت، توضیحی برای چرایی رسیدن ایران به نقطه فعلی، آنچه رخ داده است، و بایسته‌های مسیرهای آینده ارائه می‌کنند.
⭕پیشنهاد
سیاستمداران – بالاخص اعضای کابینه مسعود پزشکیان – و بقیه فعالان سیاسی، از شنیدن این قسمت‌ها فایده‌ها نصیب خواهند برد. اگر هم وقت و حوصله ندارند، می‌توانند به شنیدن قسمت ۱۱۲ (بازخوانی ایران معاصر) قناعت کنند.
@fazeli_mohammad
محمد فاضلی
برخی می‌پرسند:
چرا مسعود پزشکیان با پرچم اصلاح‌طلبی در قدرت پذیرفته شد؟
چرا احمد میدری نماینده‌ای که از تحصن‌کنندگان مجلس ششم بوده، یا محمدرضا ظفرقندی که با مسائلی درخصوص وقایع سال ۸۸ روبه‌رو بوده، در این کابینه هستند؟
چرا مجلس به همه وزرا رأی اعتماد داده است؟ اصلاً در سیاست ایران چه اتفاقی افتاده؟
ما در #پادکست_دغدغه_ایران بیش از ۲۰ ساعت محتوایی تولید کردیم که می‌تواند پاسخ‌هایی به این سؤالات ارائه کند.
شش قسمت شرح کتاب «نظم و زوال سیاسی» نوشته فرانسیس فوکویاما
اپیزود ۶. توسعه سیاسی و مثل دانمارک شدن (کتاب نظم و زوال سیاسی – قسمت اول)
اپیزود ۷. دولت‌سازی در آلمان و یونان (کتاب نظم و زوال سیاسی – قسمت دوم)
اپیزود ۸. دولت‌سازی در ایتالیا، بریتانیا و آمریکا (کتاب نظم و زوال سیاسی – قسمت سوم)
اپیزود ۹. دولت‌سازی در آمریکای لاتین و آفریقا (کتاب نظم و زوال سیاسی – قسمت چهارم)
اپیزود ۱۰. دولت قوی در ژاپن و چین (کتاب نظم و زوال سیاسی – قسمت پنجم)
اپیزود ۱۱. ساختن دولت قوی (کتاب نظم و زوال سیاسی – قسمت ششم)
پنج قسمت شرکت کتاب «خشونت و نظم‌های اجتماعی»
قسمت ۸۹. خشونت و نظم‌های اجتماعی – بخش اول
قسمت ۹۰. خشونت و نظم‌های اجتماعی – بخش دوم
قسمت ۹۱. خشونت و نظم‌های اجتماعی – بخش سوم
قسمت ۹۳. خشونت و نظم‌های اجتماعی – بخش چهارم
قسمت ۹۵. خشونت و نظم‌های اجتماعی – بخش پنجم
شرح کتاب «در سایه خشونت»
قسمت ۱۰۶. در سایه خشونت: نظم دسترسی محدود بنگلادش
قسمت ۱۰۷. در سایه خشونت: نزاع فرادستان بدون توافق
قسمت ۱۰۸. در سایه خشونت: تحولات نظم دسترسی محدود در فیلیپین و هند
قسمت ۱۰۹. در سایه خشونت: تجربه مکزیک و شیلی
قسمت ۱۱۰. در سایه خشونت: توسعه کره جنوبی
شرح تاریخ معاصر ایران از منظر نظریه نظم‌های دسترسی محدود
قسمت ۱۱۲. بازخوانی ایران معاصر
مجموع این ۱۷ قسمت، توضیحی برای چرایی رسیدن ایران به نقطه فعلی، آنچه رخ داده است، و بایسته‌های مسیرهای آینده ارائه می‌کنند.
⭕پیشنهاد
سیاستمداران – بالاخص اعضای کابینه مسعود پزشکیان – و بقیه فعالان سیاسی، از شنیدن این قسمت‌ها فایده‌ها نصیب خواهند برد. اگر هم وقت و حوصله ندارند، می‌توانند به شنیدن قسمت ۱۱۲ (بازخوانی ایران معاصر) قناعت کنند.
@fazeli_mohammad
👍259👎8
امروز ۱ شهریور و زادروز استاد #حسین_علیزاده آهنگساز و نوازنده بزرگ ایران معاصر است (متولد ۱۳۳۰). خدایش به سلامت و عزت نگهدارد که خالق مجموعه‌ای از زیباترین زیبایی‌های موسیقی این سرزمین است و الهام‌بخش امیدواری، تلاش، خلاقیت، و ایران‌دوستی.
@fazeli_mohammad
@fazeli_mohammad
👍744👎6
Forwarded from ارزیابی شتابزده (Mohammadreza Eslami)
✍️ سخنرانی دیشب اوباما در اجلاس ملی دموکراتها
محمدرضا اسلامی
🔵 اوباما سخنور قهاری است ولی سخنرانی او از جنس تمرین و حفظ مطلب نیست. او به تمام معنی کلمه «سخنرانی می کند».
سخنرانی دیشب اوباما در اجلاس ملی دموکراتها🔻یک شاهکار تمام عیار بود. یک خطابه اثرگذار در یکی از بخشهای مهم تاریخ سیاست ایالات متحده آمریکا.
نمونه ای شگفت آور از توان یک فرد در «ارتباط گرفتن» با اذهان عمومی.
🔵اوج هنرمندیِ باراک اوباما این نیست که می تواند شهروند معمولی آمریکایی که «هوادار» دموکراتهاست را به وجد بیاورد، بلکه شاهکار اوباما وقتی است که بر «شهروند کلافه» و بی تفاوتِ آمریکایی هم اثر می گذارد.
هیچ چهره ای در میان جمهوریخواهان از چنین توان و کاریزمایی برخوردار نیست.
🔵متن سخنرانی دیشب اوباما را باید پیاده کرد و روی اجزای مختلف آن کار کرد. لحن و نحوه ای که او بارها با آن لحن «دونالد ترامپ» را خطاب قرار داد واقعا هوشمندانه بود.
او بدون توهین به ترامپ (و با آگاهی از اینکه ترامپ محبوب قلوب شهروندان جمهوریخواه است) به گزنده ترین شکل ممکن او را به رگبار انتقادهای جانانه بست.
اوباما دیشب با انتقادهایش «تعریف» (Definition) جدیدی از «مفهوم ترامپ» ارایه کرد! اوباما دیشب ترامپ را «یک گونه‌ی زیستن» معرفی کرد. و این واقعا صحیح است.
ترامپ یک Lifestyle است. ترامپ یک فرد نیست. ترامپ یعنی چفت و بست شدنِ یک سلسله خلقیات «وقتی که» انفجار ثروت/سرمایه در دستان کسی باشد.
جملاتی که اوباما دیشب ترامپ را با آنها خطاب کرد را باید نمونه ای عالی از سیاست‌ورزی هوشمندانه، و اثرگذاری بر اذهان عمومی دانست.
اوباما ذهن مخاطب را به ۱۶ سال پیش برد زمانی که در همین نشست در شیکاگو او پذیرفت که کاندیدای ریاست جمهوری دموکراتها باشد. ۱۶ سال گذشته، ولی اوباما همچنان کنشگر است! و از صفحه سیاست آمریکا حذف نشده است.
🔵اوباما در کنار سخنوری اما «یک مدیر پروژه» است. پروژه‌ی برانداختن دونالد ترامپ.
اوباما در سال ۲۰۱۵ ترامپ را جدی نگرفته بود.
آن زمان ترامپ بیشتر به یک شوخی شبیه بود. ولی در ۲۰۱۶ ترامپ تبدیل شد به یک بهمن سنگین. صرفا در فاصله یک سال گفتمان ترامپ جدی شد. و در ۲۰۱۷ وقتی که اوباما تمام قد وارد میدان شد برای زدنِ ترامپ، دیگر دیر شده بود! اما اوباما در تمام این سالها منفعل ننشست. در ۲۰۲۰ کنشگری او «باعث اجماع» میان ده کاندیدای دموکرات شد. عملا سال ۲۰۲۰ او مدیر پروژه زمین زدن میلیاردر سفید پوست بود. فرزند یک چوپان‌زاده کنیایی سیاه پوست توانست فرزند یک میلیاردر برج‌ساز سفید پوست نیویورکی را به زمین بزند و رئیس جمهور را «یک دوره» ای کند. پروژه ای که میلیاردها دلار در آن هزینه شد، ولی بدون حضور قوی و سیاستمدارانه اوباما در پشت پرده، آن پروژه عظیم موفق نمی شد.
🔵و جنگ امروز یعنی ۲۰۲۴ ادامه همان نبرد از ۲۰۱۵ است که همچنان به مدیریت پروژه اوباما در جریان است. نبردی که ریشه های آن به تاریخ انسان معاصر تا مارتین لوتر کینگ و قبل تر باز می گردد. نبردی که هر روز میلیونها دلار پول برای رسانه و کمپین نیازمند است. این سخنرانی دیشب اوباما، یک سخنرانی انتخاباتی نیست بلکه یک سخنرانی جنگی است. حتما بشنویدش.
🔵عدم درک صحیح ما ایرانیان از «داخل آمریکا» باعث شده تا سالها خطای راهبردی در زمینه این کشور مهم داشته باشیم. سیاستمداران ایرانی که همواره با ساده سازی «مفهومِ آمریکا» را تحلیل کرده اند باید این سخنرانی را ببینند تا متوجه یک واقعیت مهم شوند:
آمریکا سرزمینی است که همواره یک جنگ دائم در درونِ آن برپاست. آمریکا محل منازعه دائم اندیشه‌ها، ثروتها، و قدرتها بوده است.
آنچه که امروز در ایالات متحده برقرار است یک جنگ بدون گلوله میان دو گونه‌ی مختلف از زیست انسان است.
این یک جنگ رسانه ای/مالی میان طیفی از مردمان است که «زیست ترامپ سفید» را شایسته رهبری کشور/دنیا می دانند و طیفی دیگر از مردمان که پذیرای رهبرانِ تحصیلکرده از «طبقه متوسط» رنگین پوست همچون باراک اوباما یا کامالا هریس هستند.
در درک فؤاد ایزدی آمریکا یعنی کشور بد و جنگ افروزی! همین قدر ساده و خطی. ولی واقعیتِ داخلی آمریکا یعنی «منازعه دائم قدرتهای داخل کشور». آمریکا یک دیگ جوشان است که متاسفانه ساده سازی ما ایرانیان از ماهیت آن باعث سالها خطای راهبردی در سیاست خارجی شده است.
به بیان دیگر، عدم درک صحیح ما ایرانیان از «داخل آمریکا» منجر به عدم اتخاذ «سیاست خارجی» صحیح شده است.
ساده سازیِ یک امر پیچیده، بزرگترین بلاست.
🔵 ۷۴ روز دیگر از این جنگ باقی است. برنده این جنگ ۲ ویژگی خواهد داشت. اول اینکه به لحاظ مالی باید بتواند «دوام» بیاورد (و روزانه میلیونها دلار خرج کند). دوم اینکه بر ذهن شهروندان با رأی خاکستری (بلاتکلیف) اثر بگذارد.
فراموش نکنیم که جریان ترامپ چقدر در دومی توانمند است!
▪️لینک
https://www.tgoop.com/solseghalam
محمدرضا اسلامی
🔵 اوباما سخنور قهاری است ولی سخنرانی او از جنس تمرین و حفظ مطلب نیست. او به تمام معنی کلمه «سخنرانی می کند».
سخنرانی دیشب اوباما در اجلاس ملی دموکراتها🔻یک شاهکار تمام عیار بود. یک خطابه اثرگذار در یکی از بخشهای مهم تاریخ سیاست ایالات متحده آمریکا.
نمونه ای شگفت آور از توان یک فرد در «ارتباط گرفتن» با اذهان عمومی.
🔵اوج هنرمندیِ باراک اوباما این نیست که می تواند شهروند معمولی آمریکایی که «هوادار» دموکراتهاست را به وجد بیاورد، بلکه شاهکار اوباما وقتی است که بر «شهروند کلافه» و بی تفاوتِ آمریکایی هم اثر می گذارد.
هیچ چهره ای در میان جمهوریخواهان از چنین توان و کاریزمایی برخوردار نیست.
🔵متن سخنرانی دیشب اوباما را باید پیاده کرد و روی اجزای مختلف آن کار کرد. لحن و نحوه ای که او بارها با آن لحن «دونالد ترامپ» را خطاب قرار داد واقعا هوشمندانه بود.
او بدون توهین به ترامپ (و با آگاهی از اینکه ترامپ محبوب قلوب شهروندان جمهوریخواه است) به گزنده ترین شکل ممکن او را به رگبار انتقادهای جانانه بست.
اوباما دیشب با انتقادهایش «تعریف» (Definition) جدیدی از «مفهوم ترامپ» ارایه کرد! اوباما دیشب ترامپ را «یک گونه‌ی زیستن» معرفی کرد. و این واقعا صحیح است.
ترامپ یک Lifestyle است. ترامپ یک فرد نیست. ترامپ یعنی چفت و بست شدنِ یک سلسله خلقیات «وقتی که» انفجار ثروت/سرمایه در دستان کسی باشد.
جملاتی که اوباما دیشب ترامپ را با آنها خطاب کرد را باید نمونه ای عالی از سیاست‌ورزی هوشمندانه، و اثرگذاری بر اذهان عمومی دانست.
اوباما ذهن مخاطب را به ۱۶ سال پیش برد زمانی که در همین نشست در شیکاگو او پذیرفت که کاندیدای ریاست جمهوری دموکراتها باشد. ۱۶ سال گذشته، ولی اوباما همچنان کنشگر است! و از صفحه سیاست آمریکا حذف نشده است.
🔵اوباما در کنار سخنوری اما «یک مدیر پروژه» است. پروژه‌ی برانداختن دونالد ترامپ.
اوباما در سال ۲۰۱۵ ترامپ را جدی نگرفته بود.
آن زمان ترامپ بیشتر به یک شوخی شبیه بود. ولی در ۲۰۱۶ ترامپ تبدیل شد به یک بهمن سنگین. صرفا در فاصله یک سال گفتمان ترامپ جدی شد. و در ۲۰۱۷ وقتی که اوباما تمام قد وارد میدان شد برای زدنِ ترامپ، دیگر دیر شده بود! اما اوباما در تمام این سالها منفعل ننشست. در ۲۰۲۰ کنشگری او «باعث اجماع» میان ده کاندیدای دموکرات شد. عملا سال ۲۰۲۰ او مدیر پروژه زمین زدن میلیاردر سفید پوست بود. فرزند یک چوپان‌زاده کنیایی سیاه پوست توانست فرزند یک میلیاردر برج‌ساز سفید پوست نیویورکی را به زمین بزند و رئیس جمهور را «یک دوره» ای کند. پروژه ای که میلیاردها دلار در آن هزینه شد، ولی بدون حضور قوی و سیاستمدارانه اوباما در پشت پرده، آن پروژه عظیم موفق نمی شد.
🔵و جنگ امروز یعنی ۲۰۲۴ ادامه همان نبرد از ۲۰۱۵ است که همچنان به مدیریت پروژه اوباما در جریان است. نبردی که ریشه های آن به تاریخ انسان معاصر تا مارتین لوتر کینگ و قبل تر باز می گردد. نبردی که هر روز میلیونها دلار پول برای رسانه و کمپین نیازمند است. این سخنرانی دیشب اوباما، یک سخنرانی انتخاباتی نیست بلکه یک سخنرانی جنگی است. حتما بشنویدش.
🔵عدم درک صحیح ما ایرانیان از «داخل آمریکا» باعث شده تا سالها خطای راهبردی در زمینه این کشور مهم داشته باشیم. سیاستمداران ایرانی که همواره با ساده سازی «مفهومِ آمریکا» را تحلیل کرده اند باید این سخنرانی را ببینند تا متوجه یک واقعیت مهم شوند:
آمریکا سرزمینی است که همواره یک جنگ دائم در درونِ آن برپاست. آمریکا محل منازعه دائم اندیشه‌ها، ثروتها، و قدرتها بوده است.
آنچه که امروز در ایالات متحده برقرار است یک جنگ بدون گلوله میان دو گونه‌ی مختلف از زیست انسان است.
این یک جنگ رسانه ای/مالی میان طیفی از مردمان است که «زیست ترامپ سفید» را شایسته رهبری کشور/دنیا می دانند و طیفی دیگر از مردمان که پذیرای رهبرانِ تحصیلکرده از «طبقه متوسط» رنگین پوست همچون باراک اوباما یا کامالا هریس هستند.
در درک فؤاد ایزدی آمریکا یعنی کشور بد و جنگ افروزی! همین قدر ساده و خطی. ولی واقعیتِ داخلی آمریکا یعنی «منازعه دائم قدرتهای داخل کشور». آمریکا یک دیگ جوشان است که متاسفانه ساده سازی ما ایرانیان از ماهیت آن باعث سالها خطای راهبردی در سیاست خارجی شده است.
به بیان دیگر، عدم درک صحیح ما ایرانیان از «داخل آمریکا» منجر به عدم اتخاذ «سیاست خارجی» صحیح شده است.
ساده سازیِ یک امر پیچیده، بزرگترین بلاست.
🔵 ۷۴ روز دیگر از این جنگ باقی است. برنده این جنگ ۲ ویژگی خواهد داشت. اول اینکه به لحاظ مالی باید بتواند «دوام» بیاورد (و روزانه میلیونها دلار خرج کند). دوم اینکه بر ذهن شهروندان با رأی خاکستری (بلاتکلیف) اثر بگذارد.
فراموش نکنیم که جریان ترامپ چقدر در دومی توانمند است!
▪️لینک
https://www.tgoop.com/solseghalam
YouTube
WATCH: Former President Barack Obama's full speech at 2024 Democratic National Convention
Former President Barack Obama took the convention stage Tuesday in Chicago, a city where he launched his history-making political career decades ago.
Speaking on the second night of the Democratic National Convention, Obama praised Vice President Kamala…
Speaking on the second night of the Democratic National Convention, Obama praised Vice President Kamala…
👍509👎41
Forwarded from اندیشکده سیاستگذاری اقتصادی تهران
🎓 مدرسه تابستانه انتخاب اجتماعی و تقسیم منصفانه
🔵 برای نخستین بار، سومین مدرسه تابستانه اندیشکده سیاستگذاری اقتصادی تهران به صورت بین‌المللی و با هدف بررسی جدیدترین یافته‌ها در حوزه انتخاب اجتماعی برگزار خواهد شد.
در این مدرسه، دانشگاه تهران و فردوسی مشهد به صورت حضوری و مجازی میزبان برجسته‌ترین اساتید اقتصاد از دانشگاه‌های برتر سراسر جهان خواهند بود و شرکت‌کنندگان از فرصت تعامل مستقیم و پرسش و پاسخ با اساتید بهره‌مند خواهند شد.
🗓 از ۱۶ تا ۱۸ شهریور ۱۴۰۳
📍محل برگزاری: دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران و دانشگاه فردوسی مشهد
سوالات خود درباره مدرسه تابستانه را به ادمین اندیشکده ارسال کنید.
⭕️ لینک ثبت نام
⭕️بروشور آشنایی با مدرسه تابستانه
📱تلگرام | اینستاگرام
🔵 برای نخستین بار، سومین مدرسه تابستانه اندیشکده سیاستگذاری اقتصادی تهران به صورت بین‌المللی و با هدف بررسی جدیدترین یافته‌ها در حوزه انتخاب اجتماعی برگزار خواهد شد.
در این مدرسه، دانشگاه تهران و فردوسی مشهد به صورت حضوری و مجازی میزبان برجسته‌ترین اساتید اقتصاد از دانشگاه‌های برتر سراسر جهان خواهند بود و شرکت‌کنندگان از فرصت تعامل مستقیم و پرسش و پاسخ با اساتید بهره‌مند خواهند شد.
🗓 از ۱۶ تا ۱۸ شهریور ۱۴۰۳
📍محل برگزاری: دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران و دانشگاه فردوسی مشهد
سوالات خود درباره مدرسه تابستانه را به ادمین اندیشکده ارسال کنید.
⭕️ لینک ثبت نام
⭕️بروشور آشنایی با مدرسه تابستانه
📱تلگرام | اینستاگرام
👍64👎4
Forwarded from اندیشکده سیاستگذاری اقتصادی تهران
🎓 مدرسه تابستانه انتخاب اجتماعی و تقسیم منصفانه
👤 اساتید مدرسه:
• Haris Aziz - University of New South Wales, Australia
• Fuhito Kojima - University of Tokyo, Japan
• François Maniquet - Université catholique de Louvain, Belgium
• Marcus Pivato - Université Paris 1 Panthéon-Sorbonne, France
• Arunava Sen - Indian Statistical Institute, India
• Inácio Bó - University of Macau, China
• Satya Chakravarty - Indira Gandhi Institute of Development Research, India
• Sinan Ertemel - Istanbul Technical University, Turkey
• Flip Klijn - Institute for Economic Analysis, Spain
• Alexander Nesterov - HSE University, Russia
• Kemal Yildiz - Bilkent University, Turkey
📄 موضوعات مورد بحث در مدرسه:
• Theory of Fairness and Social Welfare
• Ethical Approaches to Inequality Measurement
• Claims Problem
• Belief Aggregation and Epistemic Democracy
• Incentives and Fairness in Matching Mechanisms
• Teacher Redistribution in Public Schools
• Fair Allocation Problems
🗓 از ۱۶ تا ۱۸ شهریور ۱۴۰۳
📍محل برگزاری: دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران و دانشگاه فردوسی مشهد
سوالات خود درباره مدرسه تابستانه را به ادمین اندیشکده ارسال کنید.
⭕️ لینک ثبت نام
⭕️بروشور آشنایی با مدرسه تابستانه
📱تلگرام | اینستاگرام
👤 اساتید مدرسه:
• Haris Aziz - University of New South Wales, Australia
• Fuhito Kojima - University of Tokyo, Japan
• François Maniquet - Université catholique de Louvain, Belgium
• Marcus Pivato - Université Paris 1 Panthéon-Sorbonne, France
• Arunava Sen - Indian Statistical Institute, India
• Inácio Bó - University of Macau, China
• Satya Chakravarty - Indira Gandhi Institute of Development Research, India
• Sinan Ertemel - Istanbul Technical University, Turkey
• Flip Klijn - Institute for Economic Analysis, Spain
• Alexander Nesterov - HSE University, Russia
• Kemal Yildiz - Bilkent University, Turkey
📄 موضوعات مورد بحث در مدرسه:
• Theory of Fairness and Social Welfare
• Ethical Approaches to Inequality Measurement
• Claims Problem
• Belief Aggregation and Epistemic Democracy
• Incentives and Fairness in Matching Mechanisms
• Teacher Redistribution in Public Schools
• Fair Allocation Problems
🗓 از ۱۶ تا ۱۸ شهریور ۱۴۰۳
📍محل برگزاری: دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران و دانشگاه فردوسی مشهد
سوالات خود درباره مدرسه تابستانه را به ادمین اندیشکده ارسال کنید.
⭕️ لینک ثبت نام
⭕️بروشور آشنایی با مدرسه تابستانه
📱تلگرام | اینستاگرام
👍78👎2
Forwarded from آینده (عباس عبدی)
🔴عصر وفاق و شب ستیز
🔺اعتماد سوم شهریور ۱۴۰۳
✍️عباس عبدی
🔘شاید تصور نمی‌شد که رأی‌آوری همه وزرای پیشنهادی آقای پزشکیان در مجلس، موجب استنتاج‌های منفی میان برخی از منتقدان وضع موجود شود. در واقع شاید بتوان گفت که داستان سوار شدن ملانصرالدین و پسرش بر الاغ بود که به هر نحوی سوار آن شدند، مورد اعتراض و تمسخر عده‌ای قرار گرفت. اگر کابینه پیشنهادی رأی نمی‌آورد به یک گونه تخطئه می‌کردند، اگر حمایت نمی‌شد، به گونه دیگر، حالا که رأی آورده و هماهنگی با مقام رهبری را هم نقل کرده به شکل دیگری نقد و حتی محکوم می‌کنند.
🔘به نظرم فرهنگ و ادبیات وفاق در میان بخشی از نخبگان ما همچنان در حاشیه و یا غایب است. در واقع یکی از عللی که تا کنون هم وارد فرآیند وفاق نشده‌ایم، فقدان زمینه‌های همین فرهنگ است. البته اکنون زمینه‌های عینی آن که توازن قوا باشد به خوبی فراهم است، ولی چون تا کنون و در گذشته نزدیک و در زندگی سیاسی خود تجربه وفاق و سازش را نداشته‌ایم، با الزامات رفتاری و فکری و ادبیات آن آشنا نیستیم، لذا در برابر ادبیات و ارزش‌های وفاق مقاومت می‌کنیم و همچنان بر طبل ستیز می‌کوبیم.
🔘طرف چند روز در ستاد تبلیغاتی فعالیت کرده، انتظار دارد که رییس جمهور در تعیین کابینه ملاحظات او را مد نظر قرار دهد، البته چنین خواسته‌ای در حد متعارف ایرادی هم ندارد، خوب هم هست، ولی یک لحظه از خودش نمی‌پرسد که پس چرا رییس‌جمهور در تعیین کاببنه نباید با عناصر اصلی ساختار قدرت هماهنگی کند؟ فرض کنیم که نباید چنین کند، خوب مجلس به وزرایش رأی ندهد چه می‌شود؟ آیا او را محکوم نمی‌کنیم که چرا پیش از این هماهنگ نکرد تا دچار این مشکل نشود؟
🔘اگر ساختار حزبی بود، بهترین راه برای تفاهم و سازش، گفتگو با رهبران احزاب بود، البته نه ده‌ها حزب، بلکه دو سه مورد محدود. حالا که حزبی نیست، چگونه می‌توان نظر موافق مجلس را به دست آورد؟ طبعاً در ساختار موجود بهترین راه هماهنگی با مقام رهبری است. آیا این به معنای آن است که رییس جمهور مسلوب‌الاختیار است. قطعاً خیر؟ و این برداشت نابخردانه است.
🔘چگونه ممکن است که رییس جمهور مسلوب‌الاختیار باشد و ظفرقندی و میدری و افراد مشابه دیگر را معرفی کند. این برداشت‌ها ساده‌لوحانه است. تازه اگر فرض کنیم که همه اینها ناشی از خواست و اراده مقام رهبری باشد، خوب اینکه عالی‌تر و تحصیل حاصل است و باید خوشحال‌تر شد.
https://telegra.ph/عصر-وفاق-و-شب-ستیز-08-23
🔺اعتماد سوم شهریور ۱۴۰۳
✍️عباس عبدی
🔘شاید تصور نمی‌شد که رأی‌آوری همه وزرای پیشنهادی آقای پزشکیان در مجلس، موجب استنتاج‌های منفی میان برخی از منتقدان وضع موجود شود. در واقع شاید بتوان گفت که داستان سوار شدن ملانصرالدین و پسرش بر الاغ بود که به هر نحوی سوار آن شدند، مورد اعتراض و تمسخر عده‌ای قرار گرفت. اگر کابینه پیشنهادی رأی نمی‌آورد به یک گونه تخطئه می‌کردند، اگر حمایت نمی‌شد، به گونه دیگر، حالا که رأی آورده و هماهنگی با مقام رهبری را هم نقل کرده به شکل دیگری نقد و حتی محکوم می‌کنند.
🔘به نظرم فرهنگ و ادبیات وفاق در میان بخشی از نخبگان ما همچنان در حاشیه و یا غایب است. در واقع یکی از عللی که تا کنون هم وارد فرآیند وفاق نشده‌ایم، فقدان زمینه‌های همین فرهنگ است. البته اکنون زمینه‌های عینی آن که توازن قوا باشد به خوبی فراهم است، ولی چون تا کنون و در گذشته نزدیک و در زندگی سیاسی خود تجربه وفاق و سازش را نداشته‌ایم، با الزامات رفتاری و فکری و ادبیات آن آشنا نیستیم، لذا در برابر ادبیات و ارزش‌های وفاق مقاومت می‌کنیم و همچنان بر طبل ستیز می‌کوبیم.
🔘طرف چند روز در ستاد تبلیغاتی فعالیت کرده، انتظار دارد که رییس جمهور در تعیین کابینه ملاحظات او را مد نظر قرار دهد، البته چنین خواسته‌ای در حد متعارف ایرادی هم ندارد، خوب هم هست، ولی یک لحظه از خودش نمی‌پرسد که پس چرا رییس‌جمهور در تعیین کاببنه نباید با عناصر اصلی ساختار قدرت هماهنگی کند؟ فرض کنیم که نباید چنین کند، خوب مجلس به وزرایش رأی ندهد چه می‌شود؟ آیا او را محکوم نمی‌کنیم که چرا پیش از این هماهنگ نکرد تا دچار این مشکل نشود؟
🔘اگر ساختار حزبی بود، بهترین راه برای تفاهم و سازش، گفتگو با رهبران احزاب بود، البته نه ده‌ها حزب، بلکه دو سه مورد محدود. حالا که حزبی نیست، چگونه می‌توان نظر موافق مجلس را به دست آورد؟ طبعاً در ساختار موجود بهترین راه هماهنگی با مقام رهبری است. آیا این به معنای آن است که رییس جمهور مسلوب‌الاختیار است. قطعاً خیر؟ و این برداشت نابخردانه است.
🔘چگونه ممکن است که رییس جمهور مسلوب‌الاختیار باشد و ظفرقندی و میدری و افراد مشابه دیگر را معرفی کند. این برداشت‌ها ساده‌لوحانه است. تازه اگر فرض کنیم که همه اینها ناشی از خواست و اراده مقام رهبری باشد، خوب اینکه عالی‌تر و تحصیل حاصل است و باید خوشحال‌تر شد.
https://telegra.ph/عصر-وفاق-و-شب-ستیز-08-23
Telegraph
عصر وفاق و شب ستیز
🔺اعتماد سوم شهریور ۱۴۰۳ ✍️عباس عبدی 🔘شاید تصور نمی‌شد که رأی‌آوری همه وزرای پیشنهادی آقای پزشکیان در مجلس، موجب استنتاج‌های منفی میان برخی از منتقدان وضع موجود شود. در واقع شاید بتوان گفت که داستان سوار شدن ملانصرالدین و پسرش بر الاغ بود که به هر نحوی سوار…
👍350👎65
Forwarded from ✍️ محسن جلال‌پور
تیولداری و حامی‌پروروی
🔹احتمالا مسعود پزشکیان در فاصله زمانی انتخابات تا تشکیل کابینه، با رفتارهای رقت‌انگیزی برای تقسیم پست‌های سیاسی و اقتصادی مواجه شده است. خودتان را جای رئیس‌جمهور جدید بگذارید که از صبح تا شب باید پاسخ افراد مختلفی را بدهد که سعی می‌کنند نوچه‌های سیاسی و اقتصادی خود را به دولت جدید تحمیل کنند. ما در دفتر آقای پزشکیان حضور نداریم اما می‌توانیم حدس بزنیم که حجم تلفن‌ها و قرار ملاقات‌ها برای گرفتن پست‌های سیاسی یا مدیریت‌های اقتصادی چقدر زیاد است.
🔹 با این وجود رئیس‌جمهور اخیرا گفته: «در دولت چهاردهم هیچ خیانتی بالاتر از سپردن کار به افراد کارنابلد نیست». این اظهارات نشان‌دهنده تمایل و علاقه ایشان به استخدام نیروهای متخصص در دولت چهاردهم است اما این علاقه و تمایل، بدون کنار کشیدن دولت از بنگاهداری، لزوما منجر به اصلاح و بهبود نظام اداری نمی‌شود.
🔹 مسأله اصلی، سیطره دولت بر همه امور است. این سیطره به حدی است که تقریبا هیچ وزارت‌خانه‌ای نیست که بنگاه اقتصادی نداشته باشد. حتی وزارت‌خانه‌هایی نظیر آموزش و پرورش، دفاع و بهداشت و درمان هم به اشکال مختلف درگیر بنگاهداری هستند. البته مشخص است که وزرای اقتصادی تعداد بیشتری بنگاه در اختیار دارند. گردش مالی این بنگاه‌ها معمولا قابل توجه است و به تبع آن، تعیین اعضای هیات‌مدیره و مدیر برای این بنگاه‌ها، چالشی شیرین برای وزرای کابینه محسوب می‌شود. عزل و نصب‌ها هم قطعا خالی از حاشیه نیست. چه آنکه احتمال دارد برای تنظیم روابط سیاسی، مدیری لایق جای خود را به نوچه‌های سیاسی بدهد و همین طور ممکن است نقل و انتقال منابع بنگاه‌ها از بانکی به بانک دیگر، جذابیت‌های گوناگون مالی و سیاسی داشته باشد. نتیجه این روش مدیریت، تهی شدن بنگاه‌ها از سرمایه‌های مادی و انسانی و غرق شدن بیشتر آنها در باتلاق سوء‌مدیریت و ناکارآمدی است.
🔹 پس اینجا ما با دو پدیده مواجهیم؛ پدیده اول «تیولداری مدرن» است و پدیده دوم «حامی‌پروروی و نوچه‌داری».
تیولداری نتیجه حامی‌پروری است و حامی‌پروری با تیولداری تقویت می‌شود و پایدار می‌ماند. ممکن است بگویید تیولداری یک روش قدیمی و منسوخ است که با شکل‌گیری دولت مدرن در کشور ما از بین رفته اما در سال‌های گذشته مصداق‌های واضحی از تیولداری در نظام اداری مشاهده شده که حاکی از احیای تیولداری به روش‌های جدیدتر است. اما سوال این است که تیولداری در قدیم چگونه کار می‌کرد و امروز به چه شکلی تغییر یافته است؟
🔹در گذشته تیول‌داران افرادی مورد عنایت شاهان بودند که از طرف شاه اختیار کامل منطقه یا سرزمینی را در دست می‌گرفتند. این تفویض به مفهوم واگذاری اختیار جان و مال رعایای این مناطق نیز بود. تیول‌داران در برابر لطف شاه می‌پذیرفتند بخشی از باج و خراج دریافتی خود را به دربار بپردازند. تیولداری در حال حاضر شکلی مدرن به خود گرفته و در حوزههای سیاسی و اقتصادی گسترش پیدا کرده است. تیولداری سیاسی به وضعیتی گفته می‌شود که در آن، گروه اندکی قدرت را در دست دارند و معادلات سیاسی را تعیین می‌کنند. این افراد به خاطر نفع خود حاضر هستند به هزینه جامعه هر سیاستی را پیاده کنند. تیولداری اقتصادی نیز به وضعیتی گفته می‌شود که در آن، اقتصاد در گرو سیاستمداران و شرکای اقتصادی آنها قرار گیرد و مدیران این بنگاه‌های دولتی که امتیاز مدیریت این بنگاه‌ها را از سوی سیاستمداران دریافت می‌کنند، تعهد و مسوولیتی برای حفظ سرمایه‌های مادی و انسانی بنگاه ندارند و حرف‌شنوی آنها درباره ترکیب هیات مدیره و مدیران زیرمجموعه و همچنین پروژه‌های مربوطه، به معیار اصلی فعالیت‌هایشان تبدیل می‌شود.
🔹حامی‌پروروی هم به معنی امتیازدهی به خواص و مقربین برای حفظ یا گسترش قدرت است که در حکومت‌های سلطانی در بالاترین حد ممکن قرار داشته و در ساختارهای مبتنی بر رأی نیز شکل و شمایل جدیدی پیدا کرده است. پدیده‌ای که به‌طور مشخص با کشف نفت به توزیع رانت از سوی حکومت به قصد خرید رضایت در ازای نادیده گرفتن برخی حقوق شهروندی و در مواردی حاکمیت قانون تبدیل شد.
🔹به طور خلاصه می‌توان گفت؛ سیاستمداران بنگاه‌ها را به شکل تیول خود می‌بینند و مدیریت آن را به شرکای سیاسی یا اقتصادی خود می‌بخشند. مدیری که این‌گونه روی کار آمده، از فرصت کوتاه حضور در دولت بیشترین بهره را می‌برد و به سازمان‌های زیرمجموعه‌اش به مثابه فرصتی برای به‌دست آوردن رانت می‌نگرد و همین‌طور یک بازیگر اقتصادی هم به جای اینکه برای کسب منافع بیشتر تلاش کند، با نیروی سیاسی و حلقه قدرت متحد می‌شود تا از این طریق رانت به‌دست آورد. در چنین فضایی هیچ کس راضی به اصلاح ساختار اقتصاد نیست و ذی‌نفعان حامی‌پرور نمی‌گذارند دولت حتی یک گام مثبت برای گذار از شرایط موجود بردارد.
☑️ محسن جلال پور
@mohsenjalalpour
🔹احتمالا مسعود پزشکیان در فاصله زمانی انتخابات تا تشکیل کابینه، با رفتارهای رقت‌انگیزی برای تقسیم پست‌های سیاسی و اقتصادی مواجه شده است. خودتان را جای رئیس‌جمهور جدید بگذارید که از صبح تا شب باید پاسخ افراد مختلفی را بدهد که سعی می‌کنند نوچه‌های سیاسی و اقتصادی خود را به دولت جدید تحمیل کنند. ما در دفتر آقای پزشکیان حضور نداریم اما می‌توانیم حدس بزنیم که حجم تلفن‌ها و قرار ملاقات‌ها برای گرفتن پست‌های سیاسی یا مدیریت‌های اقتصادی چقدر زیاد است.
🔹 با این وجود رئیس‌جمهور اخیرا گفته: «در دولت چهاردهم هیچ خیانتی بالاتر از سپردن کار به افراد کارنابلد نیست». این اظهارات نشان‌دهنده تمایل و علاقه ایشان به استخدام نیروهای متخصص در دولت چهاردهم است اما این علاقه و تمایل، بدون کنار کشیدن دولت از بنگاهداری، لزوما منجر به اصلاح و بهبود نظام اداری نمی‌شود.
🔹 مسأله اصلی، سیطره دولت بر همه امور است. این سیطره به حدی است که تقریبا هیچ وزارت‌خانه‌ای نیست که بنگاه اقتصادی نداشته باشد. حتی وزارت‌خانه‌هایی نظیر آموزش و پرورش، دفاع و بهداشت و درمان هم به اشکال مختلف درگیر بنگاهداری هستند. البته مشخص است که وزرای اقتصادی تعداد بیشتری بنگاه در اختیار دارند. گردش مالی این بنگاه‌ها معمولا قابل توجه است و به تبع آن، تعیین اعضای هیات‌مدیره و مدیر برای این بنگاه‌ها، چالشی شیرین برای وزرای کابینه محسوب می‌شود. عزل و نصب‌ها هم قطعا خالی از حاشیه نیست. چه آنکه احتمال دارد برای تنظیم روابط سیاسی، مدیری لایق جای خود را به نوچه‌های سیاسی بدهد و همین طور ممکن است نقل و انتقال منابع بنگاه‌ها از بانکی به بانک دیگر، جذابیت‌های گوناگون مالی و سیاسی داشته باشد. نتیجه این روش مدیریت، تهی شدن بنگاه‌ها از سرمایه‌های مادی و انسانی و غرق شدن بیشتر آنها در باتلاق سوء‌مدیریت و ناکارآمدی است.
🔹 پس اینجا ما با دو پدیده مواجهیم؛ پدیده اول «تیولداری مدرن» است و پدیده دوم «حامی‌پروروی و نوچه‌داری».
تیولداری نتیجه حامی‌پروری است و حامی‌پروری با تیولداری تقویت می‌شود و پایدار می‌ماند. ممکن است بگویید تیولداری یک روش قدیمی و منسوخ است که با شکل‌گیری دولت مدرن در کشور ما از بین رفته اما در سال‌های گذشته مصداق‌های واضحی از تیولداری در نظام اداری مشاهده شده که حاکی از احیای تیولداری به روش‌های جدیدتر است. اما سوال این است که تیولداری در قدیم چگونه کار می‌کرد و امروز به چه شکلی تغییر یافته است؟
🔹در گذشته تیول‌داران افرادی مورد عنایت شاهان بودند که از طرف شاه اختیار کامل منطقه یا سرزمینی را در دست می‌گرفتند. این تفویض به مفهوم واگذاری اختیار جان و مال رعایای این مناطق نیز بود. تیول‌داران در برابر لطف شاه می‌پذیرفتند بخشی از باج و خراج دریافتی خود را به دربار بپردازند. تیولداری در حال حاضر شکلی مدرن به خود گرفته و در حوزههای سیاسی و اقتصادی گسترش پیدا کرده است. تیولداری سیاسی به وضعیتی گفته می‌شود که در آن، گروه اندکی قدرت را در دست دارند و معادلات سیاسی را تعیین می‌کنند. این افراد به خاطر نفع خود حاضر هستند به هزینه جامعه هر سیاستی را پیاده کنند. تیولداری اقتصادی نیز به وضعیتی گفته می‌شود که در آن، اقتصاد در گرو سیاستمداران و شرکای اقتصادی آنها قرار گیرد و مدیران این بنگاه‌های دولتی که امتیاز مدیریت این بنگاه‌ها را از سوی سیاستمداران دریافت می‌کنند، تعهد و مسوولیتی برای حفظ سرمایه‌های مادی و انسانی بنگاه ندارند و حرف‌شنوی آنها درباره ترکیب هیات مدیره و مدیران زیرمجموعه و همچنین پروژه‌های مربوطه، به معیار اصلی فعالیت‌هایشان تبدیل می‌شود.
🔹حامی‌پروروی هم به معنی امتیازدهی به خواص و مقربین برای حفظ یا گسترش قدرت است که در حکومت‌های سلطانی در بالاترین حد ممکن قرار داشته و در ساختارهای مبتنی بر رأی نیز شکل و شمایل جدیدی پیدا کرده است. پدیده‌ای که به‌طور مشخص با کشف نفت به توزیع رانت از سوی حکومت به قصد خرید رضایت در ازای نادیده گرفتن برخی حقوق شهروندی و در مواردی حاکمیت قانون تبدیل شد.
🔹به طور خلاصه می‌توان گفت؛ سیاستمداران بنگاه‌ها را به شکل تیول خود می‌بینند و مدیریت آن را به شرکای سیاسی یا اقتصادی خود می‌بخشند. مدیری که این‌گونه روی کار آمده، از فرصت کوتاه حضور در دولت بیشترین بهره را می‌برد و به سازمان‌های زیرمجموعه‌اش به مثابه فرصتی برای به‌دست آوردن رانت می‌نگرد و همین‌طور یک بازیگر اقتصادی هم به جای اینکه برای کسب منافع بیشتر تلاش کند، با نیروی سیاسی و حلقه قدرت متحد می‌شود تا از این طریق رانت به‌دست آورد. در چنین فضایی هیچ کس راضی به اصلاح ساختار اقتصاد نیست و ذی‌نفعان حامی‌پرور نمی‌گذارند دولت حتی یک گام مثبت برای گذار از شرایط موجود بردارد.
☑️ محسن جلال پور
@mohsenjalalpour
👍304👎10