غلوپژوهی

🏴 لعن الله قاتلی امیر المؤمنين ع

ستایش قاتل امیرالمؤمنین ع در کلام غالیان و صوفیان

صوفی شهیر، مولوی بلخی، «ابن ‏ملجم»، شکافنده سر مقدس امیرالمؤمنین علیه السلام را، آلت حق مى‌شمارد، و بزرگ جنایت او را -که روی تاریخ بشریت را سیاه کرده است- غیر قابل طعن و ملامت مى‌داند. این دشمن شیعیان امیر مؤمنان علیه السلام در همین اثر پر آسیب خود خطاب به ابن ملجم چنین افترایی را به آن امام نسبت می‌دهد:

من همی گویم بر او جف القلم
ز این قلم بس سرنگون گردد علم

هیچ بغضی نیست در جانم زتو
زانک این را من نمی دانم زتو

آلت حقی تو فاعل، دست حق
چون زنم بر آلت حق طعن و دق؟

… لیک بى‏ غم شو شفیع تو منم
خواجه روحم نه مملوک تنم

(مثنوی، دفتر اول، تصحیح: استعلامی، ش3866؛ تصحیح سبحانی، ص154-157)

در میان غالیان نیز، بسیاری از سران نصیریه ابن ملجم و دیگر محاربان ائمه ع مانند زبیر را ستوده، و آن ها را مأمور حق می‌دانند (خصیبی، رستباشیة، ص81؛ از همو: طبرانی، الرد علی المرتد، 2016، ص145، 173؛ عصمة الدولة، الرسالة المصریه ص238، 359، 501، 502؛ طبرانی، الجواهر، ص30-31: ذکر افضلیت او؛ ابن معمار، الجدول النورانی، ص46).

بنابر گزارشی از طبرانی، جلی از خصیبی می‌پرسد که معنی (یعنی الله یا علی) در حالی که شَبَهِ خود را بر اسم و حجاب (ائمه بعد و ابواب) نمی‌اندازد؛ پس چگونه آن را بر ابن ملجم و حنظله بن اسعد شبامی انداخته؟ که خصیبی، پیشوای بزرگ غالیان، پاسخ می‌دهد که معنی عز و جل چون خواست غیبت کند، به خواص اولیای خود گفت چه کسی تحمل لعن را دارد؛ که هیچ کس جز ابن ملجم آن تحمل را نداشت (رساله منسوب به بعمره، ص13).
در این موارد به مانند دیدگاه مولوی ابن ملجم خود مأمور حق است (مولوی بلخی، مثنوى معنوى، ص154).
انداختن شبه علی ع بر دیگری، از غالیان پیش از نصیریه نیز نقل شده است. (بغدادی، الفرق بين الفرق، ص45)

نصیریه معتقدند مولا، غیبت خود را به دست ابن ملجم که مختبر (امتحان شده) بود، ظاهر کرد(عصمة الدولة، مصریه، ص239؛ صویری، نوریه، ص46؛ کلبی، الفصل، ص19؛ جلی، الجوهرية، ص42). به تعبیری او بود که روح لاهوت را از جسد آزاد کرد (سلیمان الطعان، الطائفة المرشدية، ص100؛ ابن حزم، الفصل في الملل و الأهواء و النحل، ج‏3، ص123) و لذا برترین اهل زمین است. این اعتقاد برتری ابن ملجم برخی از نصیریان را بر آن داشته در باب مجزایی اخبار در فضلش را گرد آوردند. و او را در اولین درجه از مقربان و برترین مختبران بشمارند! (عصمة الدولة، ص500 فصل في حمد المختبر عبد الرحمن بن ملجم والزبیر؛ نیز نک‍: کرمانی، تنبیه الهادی، مخطوط دانشگاه تهران، برگ139) و در همین باب از خصیبی نقل کرده است که مدح ابن ملجم، صعب مستصعب و سرمستتر است.

نصیریه ابن ملجم را گرگ داستان حضرت یوسف دانسته‌اند که در واقع گناهی نداشت، و تنها در نگاه دیگران قاتل بود (کلبی، الفصل، ص11؛ طبرانی، الدلائل، س222، سوال آخر؛ طوسی، الألفیة الموسومة بالعینیة، ص45).

غلوپژوهی

توضیحاتی در زمینه ریشه این اعتقاد در میان نصیریه
@gholow2

Telegram

غلوپژوهی

🔺عقیده غالیانه نفی و انکار بلایای اولیای الهی

پیشتر در این مجموعه در چند بخش به بررسی شواهد اندیشه غالیانه نفی بلایا (که در حد اطلاع حقیر مورد غفلت آثار غلوپژوهی است) پرداختم. اندیشه ای که آشکارا در تضاد با آیات بسیار و اخبار متواتر در اثبات بلایا برای اولیای…

www.tgoop.com/gholow2/1546

8.4K viewsedited  May 26, 2019 at 13:40

🏴 لعن الله قاتلی امیر المؤمنين ع

ستایش قاتل امیرالمؤمنین ع در کلام غالیان و صوفیان

صوفی شهیر، مولوی بلخی، «ابن ‏ملجم»، شکافنده سر مقدس امیرالمؤمنین علیه السلام را، آلت حق مى‌شمارد، و بزرگ جنایت او را -که روی تاریخ بشریت را سیاه کرده است- غیر قابل طعن و ملامت مى‌داند. این دشمن شیعیان امیر مؤمنان علیه السلام در همین اثر پر آسیب خود خطاب به ابن ملجم چنین افترایی را به آن امام نسبت می‌دهد:

من همی گویم بر او جف القلم
ز این قلم بس سرنگون گردد علم

هیچ بغضی نیست در جانم زتو
زانک این را من نمی دانم زتو

آلت حقی تو فاعل، دست حق
چون زنم بر آلت حق طعن و دق؟

… لیک بى‏ غم شو شفیع تو منم
خواجه روحم نه مملوک تنم

(مثنوی، دفتر اول، تصحیح: استعلامی، ش3866؛ تصحیح سبحانی، ص154-157)

در میان غالیان نیز، بسیاری از سران نصیریه ابن ملجم و دیگر محاربان ائمه ع مانند زبیر را ستوده، و آن ها را مأمور حق می‌دانند (خصیبی، رستباشیة، ص81؛ از همو: طبرانی، الرد علی المرتد، 2016، ص145، 173؛ عصمة الدولة، الرسالة المصریه ص238، 359، 501، 502؛ طبرانی، الجواهر، ص30-31: ذکر افضلیت او؛ ابن معمار، الجدول النورانی، ص46).

بنابر گزارشی از طبرانی، جلی از خصیبی می‌پرسد که معنی (یعنی الله یا علی) در حالی که شَبَهِ خود را بر اسم و حجاب (ائمه بعد و ابواب) نمی‌اندازد؛ پس چگونه آن را بر ابن ملجم و حنظله بن اسعد شبامی انداخته؟ که خصیبی، پیشوای بزرگ غالیان، پاسخ می‌دهد که معنی عز و جل چون خواست غیبت کند، به خواص اولیای خود گفت چه کسی تحمل لعن را دارد؛ که هیچ کس جز ابن ملجم آن تحمل را نداشت (رساله منسوب به بعمره، ص13).
در این موارد به مانند دیدگاه مولوی ابن ملجم خود مأمور حق است (مولوی بلخی، مثنوى معنوى، ص154).
انداختن شبه علی ع بر دیگری، از غالیان پیش از نصیریه نیز نقل شده است. (بغدادی، الفرق بين الفرق، ص45)

نصیریه معتقدند مولا، غیبت خود را به دست ابن ملجم که مختبر (امتحان شده) بود، ظاهر کرد(عصمة الدولة، مصریه، ص239؛ صویری، نوریه، ص46؛ کلبی، الفصل، ص19؛ جلی، الجوهرية، ص42). به تعبیری او بود که روح لاهوت را از جسد آزاد کرد (سلیمان الطعان، الطائفة المرشدية، ص100؛ ابن حزم، الفصل في الملل و الأهواء و النحل، ج‏3، ص123) و لذا برترین اهل زمین است. این اعتقاد برتری ابن ملجم برخی از نصیریان را بر آن داشته در باب مجزایی اخبار در فضلش را گرد آوردند. و او را در اولین درجه از مقربان و برترین مختبران بشمارند! (عصمة الدولة، ص500 فصل في حمد المختبر عبد الرحمن بن ملجم والزبیر؛ نیز نک‍: کرمانی، تنبیه الهادی، مخطوط دانشگاه تهران، برگ139) و در همین باب از خصیبی نقل کرده است که مدح ابن ملجم، صعب مستصعب و سرمستتر است.

نصیریه ابن ملجم را گرگ داستان حضرت یوسف دانسته‌اند که در واقع گناهی نداشت، و تنها در نگاه دیگران قاتل بود (کلبی، الفصل، ص11؛ طبرانی، الدلائل، س222، سوال آخر؛ طوسی، الألفیة الموسومة بالعینیة، ص45).

غلوپژوهی

توضیحاتی در زمینه ریشه این اعتقاد در میان نصیریه
@gholow2

BY غلوپژوهی