tgoop.com/h_m_Borujerdi/342
Last Update:
حدّث الأمير السید الإمام العالم ضیاء الدین، سلطان العلماء، فضل الله بن علی بن عبیدالله الحسني، قال: أخبرني السید الإمام، السعید، تاج الدین ابوالماجد ظفر بن الحسین بن المظفّر، قال: أخبرني الشیخ المفید العالم الحسن بن جعفر الدوریستي بإسناده إلی ولد تمیم بن مهران، فقال:
دخلتُ بلد کوتا قلعة محمد بن مسعود الثقفي فقلت: یا أبا الحسن تری أن تحدّثني بحدیث لم أسمعه منك، قال: نعم، حَدِّثْه... أنّه دخل یوماً علی أبي عبدالله (علیهم السلام) فقد قدم علیه وفود أهل الري فقالوا له: السلام علیکم یا أباعبدالله، فقال: «علیکم السلام، من أنتم؟» فقالوا: قوم من أهل الجبال، فقال: «من أيّ الجبال؟» فقالوا: من أهل الري، فأطرق ملیاً في الأرض حتّی ابتلت لحیته من دموعه، فقال لهم: «لعن الله الريّ وما حوت، فقد قتل بسببها جدّي الحسین (علیه السلام)». قام علیه متکلِّمُهم، فقال: یا أبا عبدالله إنّا رازيّون، فقال: «مرحباً بإخوانتا القمّیین المدينتان متقابلتین»، فقال: یا ابا عبدالله إنّا رازيّون! فقال: «مرحباً بإخواننا [القمّیّین]» فقالوا: یا أبا عبدالله أيّ فضیلة لهم لننتقل إلیها ونسکنها؟
فقال علیه السلام: «ألا إنّ [لله حرماً] وهي مکّة، ألا إنّ لرسول الله (صلی الله علیه وآله) حرماً وهي المدينة، ألا إنّ لأمیر المؤمنین علیه [السلام حرماً] وهي الکوفة، ألا إنّ حرمي وحرم ولدي من بعدی قم، فتدفن فیها امرأة من ولدي اسمها فاطمة تدخل بشفاعتها القمّیّون الجنّة، قالوا: وهذه المرأة من أيّکم؟ قال: من وَلَدي موسی بن جعفر (صلوات الله علیهما)».
وجد في نسخ السعید أبي المکارم، نازویه القمي (رحمه الله)، من إملا السید الإمام ضیاء الدین بأسانید شیخنا إلی أبي عبدالله (علیه السلام).
ترجمۀ روایت:
سید بزرگوار و امير گرامى ضیاء الدین، سلطان العلما، فضل الله بن على بن عبيد الله الحسنى گوید: مرا تاج الدين ابو الماجد ظفر بن الحسین بن مظفّر چنین حدیث كرد از حسن بن جعفر دوریستى به سند خود به فرزند تمیم بن مهران كه او گفت: به شهر كوتا و قلعه‌ى مسعود بن محمد ثقفى رفتم. به او گفتم اى ابا الحسن آیا مرا به حدیثى كه تا كنون از تو نشنیده باشم حدیث نمی كنى؟ او در پاسخ گفت آرى. سپس گفت: روزى نزد امام صادق ع رفتم در حالى كه گروهى از مردمان رى نزد او مشرف شده بودند. آنان بر امام سلام كردند و امام (علیه السلام) سلام آنان را پاسخ داد و فرمود: اهل كجایید؟ گفتند: مردمانى از اهل جبال هستیم. امام (علیه السلام) فرمود: از كدام جبال؟ گفتند: از اهل رى. امام (علیه السلام) سر به زیر انداخت گریست تا آنجا كه محاسن شریفش از اشك تر شد. آنگاه رو به آنان كرد و فرمود: نفرین بر رى و آنچه در اوست. چرا كه به خاطر آن جدّم حسین (علیه السلام) كشته شد.
سخنگوى آنان برخواست و گفت: یا ابا عبد الله ما اهل رى هستیم. امام (علیه السلام) فرمود: آفرین بر برادران قمى ما! اين دو شهر با یكدیگر در تقابلند. آنان دوباره گفتند: ما اهل رى هستیم. امام (علیه السلام) دوباره فرمود: آفرین بر برادران قمى ما!
گفتند: یا ابا عبد الله، قمیون چه برترى و فضیلتى دارند تا ما هم به آنجا برویم و ساكن شویم؟ امام (علیه السلام) فرمود: «آگاه باشید كه براى خداوند حرمى است و آن مكه است، و آگاه باشید که براى پیامبر (صلی الله علیه وآله) حرمى است و آن مدینه است، و آگاه باشید که براى امیر المومنین (علیه السلام) حرمى است و آن كوفه است، و آگاه باشید که حرم من و فرزندانم پس از من قم است. در قم بانویى از فرزندان من دفن خواهد شد كه نامش فاطمه است و با شفاعت او قمیون به بهشت وارد مى‌شوند».
گفتند این بانو از كدام یك از شما خواهد بود؟ امام (علیه السلام) فرمود: از فرزندم موسى بن جعفر (علیه السلام).
اين كلام در نسخ سعادتمند ابى المكارم نازویه قمی یافت شد كه املاء سید ضیاء الدین است و به اسناد شیخ ما به امام صادق ع .
مناسب است به این نکته اشاره شود که ظرف صدور این کلام از امام صادق (علیه السلام) در تقبیح ری زمانی است که اهالی ری در قرون اولیه از ناصبه بودند و تمایلات شدید اموی داشتند (سفرنامۀ ابو دلف ص 75) تا جایی که ابن الاثیر در الکامل (ج 3 ص 413) می گوید که در منابر ری بسیار سبّ علی (علیه السلام) می کردند ولی بعد از آن این شهر مانند بسیاری از بلاد ایران به تشیع گرویده و خدمات فراوانی هم کردند که جای آن در این نوشتار نیست.
@majlesilib
BY میراث مکتوب شیعه (سید حسن موسوی بروجردی)
Share with your friend now:
tgoop.com/h_m_Borujerdi/342