اشعار حاج محمود ژوليده

#ولادت_با_سعادت_حضرت_ابا_الفضل_العباس_علیه_السلام

اَلا یاایهالساقی، پناهم باش یاعباس
شَها! مثلِ همیشه پیرِ راهم باش یاعباس

بده ساغر به دستم، بود و هستم را بگیر از من
جوابِ التماسِ هر نگاهم باش یاعباس

به نورت روسفیدم کن، براه خود شهیدم کن
به لطفت، ضامنِ روی سیاهم باش یاعباس

به طاووسِ جنان، ای روحِ خوش پرواز پر، واکُن
شفای زخمه‌ی بالِ گناهم باش یاعباس

دخیلم یاابوفاضل، به تارِ زلفِ مِشکینَت
خود ای بابَ الحوائج، قبله گاهم باش یاعباس

قمر در عقربم، حالم عوض کن، تیره و تارم
اَلا ماه بنی‌هاشم، تو ماهم باش یاعباس

ترا دارم، چه غم دارم، یلِ اُمُ البنین، حاشا
که رو گردانی از من، خود گواهم باش یاعباس


بیا ای نازنین، نازِ قدم‌هایت قبولم کن
به یُمنِ مقدمِ آن قدّ رعنایت قبولم کن


بگَردم سالروزت را، که دل از هَل اَتا برده
فدای روی زیبایت که اِرث از مرتضا برده

علی شیر خدا و حضرتت شیر علی، یعنی
جمالت، هیبتت، رویت، دل از شیر خدا برده

نگاهِ خندنوشِ حضرتِ ارباب حیرانت
قدِ سَروَت، رخِ سبزت، نمک از مجتبا برده

قدِ سَروِ سپهسالار، هوش از سر بَرَد آری
دوتا دستِ بلندَت، از دلِ زینب نوا برده

همیشه خوش خبر باشی، که اخبار سجایایت
تو گویی جلوه‌ای از جلوه‌های مصطفا برده

قدِ مردانه ای داری، رخِ شاهانه ای داری
حرم را قدّ و بالایت به فکرِ کربلا برده

سِتَبرِ سینه‌ات، ای چارشانه پهلوان، غوغاست
نگاهت، زَهرِه‌ها از دشمنِ خیرالنسا برده


وقار و اقتدارت، صد نشانِ بت شکن دارد
چو حیدر قُطرِ بازویت، توانِ بت شکن دارد


ز نوزادی، خدا را شُکرگویانی، ابوفاضل
عجَب داری کمالاتِ درخشانی ابوفاضل

فقط جای نبی خالیست در ایام میلادت
ز خالِ او نشان داری، چه جانانی ابوفاضل

چه می‌آید به اَبرویت عبوسی، حضرت عباس
چنان مولا گِره داری به پیشانی ابوفاضل

تو بر عهدِ خدا مُلزم، متین و قاطع و محکم
که هستی چون علی در ذاتِ حق فانی ابوفاضل

چو قابِ قوسِ اَو اَدنا، نگاهِ نافِذَت بُرنا
بصیرت حُسنِ چشمانت، چه چشمانی ابوفاضل

تولّا را تبرّا را، گرفتی درس از زهرا
چو حضرت، خطبه می‌خوانی چه طوفانی ابوفاضل

ادب، طاعت، علَم داری، وفا داری، سخا داری
توسلطانی توسلطانی توسلطانی ابوفاضل


به عِلم و عشق والایی، قرینِ حلم و تقوایی
مقاماتت شبیهِ عصمتِ معصوم و یکتایی


تو در میدانِ جنگ از کودکی داری دوصد آیت
به یک آن، لشکرِ صِفّین، بهم ریزد ز غوغایت

تو گویی، ذوالفقار حیدر کرار در دستت
نشد هرگز سری آنجا، رها از تیغ بُرّایت

اگر اَمرِ ولی باشد، سر از تیغ تو می‌ریزد
غلاف از دست می‌اندازی از فرمانِ مولایت

به روزِ حَرب می‌جنگی، به روزِ صلح دلتنگی
و در زهد و وَرَع، ضربُ المثل، اخلاق والایت

به هنگامِ سکوتت پیشِ مولا، سیره‌اَت مشهور
و در هنگامِ تبیین، خطبه‌ی معروف و غَرّایت

ولایت را شناساندی، هدایت را تو افشاندی
چو بذری در ضمیرِ عاشقان، با خُلقِ زیبایت

نشد شمشیر برداری، به عصر روزِ عاشورا
نشد دشمن ببیند، انتقامِ داغِ زهرایت

دو دستت شد جدا، فرقت دوتا، مَشکِ تو صدپاره
تو رفتی و به شام و کوفه زینب گشت آواره


#ولادت_با_سعادت_حضرت_ابا_الفضل_العباس_علیه_السلام

@hajmahmoodzholideh

www.tgoop.com/hajmahmoodzholideh/2748

220 viewsJan 30 at 18:10

#ولادت_با_سعادت_حضرت_ابا_الفضل_العباس_علیه_السلام

اَلا یاایهالساقی، پناهم باش یاعباس
شَها! مثلِ همیشه پیرِ راهم باش یاعباس

بده ساغر به دستم، بود و هستم را بگیر از من
جوابِ التماسِ هر نگاهم باش یاعباس

به نورت روسفیدم کن، براه خود شهیدم کن
به لطفت، ضامنِ روی سیاهم باش یاعباس

به طاووسِ جنان، ای روحِ خوش پرواز پر، واکُن
شفای زخمه‌ی بالِ گناهم باش یاعباس

دخیلم یاابوفاضل، به تارِ زلفِ مِشکینَت
خود ای بابَ الحوائج، قبله گاهم باش یاعباس

قمر در عقربم، حالم عوض کن، تیره و تارم
اَلا ماه بنی‌هاشم، تو ماهم باش یاعباس

ترا دارم، چه غم دارم، یلِ اُمُ البنین، حاشا
که رو گردانی از من، خود گواهم باش یاعباس


بیا ای نازنین، نازِ قدم‌هایت قبولم کن
به یُمنِ مقدمِ آن قدّ رعنایت قبولم کن


بگَردم سالروزت را، که دل از هَل اَتا برده
فدای روی زیبایت که اِرث از مرتضا برده

علی شیر خدا و حضرتت شیر علی، یعنی
جمالت، هیبتت، رویت، دل از شیر خدا برده

نگاهِ خندنوشِ حضرتِ ارباب حیرانت
قدِ سَروَت، رخِ سبزت، نمک از مجتبا برده

قدِ سَروِ سپهسالار، هوش از سر بَرَد آری
دوتا دستِ بلندَت، از دلِ زینب نوا برده

همیشه خوش خبر باشی، که اخبار سجایایت
تو گویی جلوه‌ای از جلوه‌های مصطفا برده

قدِ مردانه ای داری، رخِ شاهانه ای داری
حرم را قدّ و بالایت به فکرِ کربلا برده

سِتَبرِ سینه‌ات، ای چارشانه پهلوان، غوغاست
نگاهت، زَهرِه‌ها از دشمنِ خیرالنسا برده


وقار و اقتدارت، صد نشانِ بت شکن دارد
چو حیدر قُطرِ بازویت، توانِ بت شکن دارد


ز نوزادی، خدا را شُکرگویانی، ابوفاضل
عجَب داری کمالاتِ درخشانی ابوفاضل

فقط جای نبی خالیست در ایام میلادت
ز خالِ او نشان داری، چه جانانی ابوفاضل

چه می‌آید به اَبرویت عبوسی، حضرت عباس
چنان مولا گِره داری به پیشانی ابوفاضل

تو بر عهدِ خدا مُلزم، متین و قاطع و محکم
که هستی چون علی در ذاتِ حق فانی ابوفاضل

چو قابِ قوسِ اَو اَدنا، نگاهِ نافِذَت بُرنا
بصیرت حُسنِ چشمانت، چه چشمانی ابوفاضل

تولّا را تبرّا را، گرفتی درس از زهرا
چو حضرت، خطبه می‌خوانی چه طوفانی ابوفاضل

ادب، طاعت، علَم داری، وفا داری، سخا داری
توسلطانی توسلطانی توسلطانی ابوفاضل


به عِلم و عشق والایی، قرینِ حلم و تقوایی
مقاماتت شبیهِ عصمتِ معصوم و یکتایی


تو در میدانِ جنگ از کودکی داری دوصد آیت
به یک آن، لشکرِ صِفّین، بهم ریزد ز غوغایت

تو گویی، ذوالفقار حیدر کرار در دستت
نشد هرگز سری آنجا، رها از تیغ بُرّایت

اگر اَمرِ ولی باشد، سر از تیغ تو می‌ریزد
غلاف از دست می‌اندازی از فرمانِ مولایت

به روزِ حَرب می‌جنگی، به روزِ صلح دلتنگی
و در زهد و وَرَع، ضربُ المثل، اخلاق والایت

به هنگامِ سکوتت پیشِ مولا، سیره‌اَت مشهور
و در هنگامِ تبیین، خطبه‌ی معروف و غَرّایت

ولایت را شناساندی، هدایت را تو افشاندی
چو بذری در ضمیرِ عاشقان، با خُلقِ زیبایت

نشد شمشیر برداری، به عصر روزِ عاشورا
نشد دشمن ببیند، انتقامِ داغِ زهرایت

دو دستت شد جدا، فرقت دوتا، مَشکِ تو صدپاره
تو رفتی و به شام و کوفه زینب گشت آواره


#ولادت_با_سعادت_حضرت_ابا_الفضل_العباس_علیه_السلام

@hajmahmoodzholideh

BY اشعار حاج محمود ژوليده