حامدانه

همیشه فکر میکردم مسجد خانه ی خداست و کلیدش به دست کسانی است که میخواهند مسجدی تربیت کنند. راستش را بخواهید در شروع فعالیت تبلیغی طلبگی مان در شهرری ، در خیلی مساجد را زدیم اما همیشه با هیئات امنایی مواجه شدیم که برایشان فقط وعده های نماز مهم بود و با حضور کودکان و نوجوانان مخالف بودند.
این شد که ما همیشه برای کارهای تربیتی مان خانه ای را اجاره می کردیم یا دست به دامان خیری می شدیم.
.
اکنون ده سال از فعالیت مجموعه مادر و کودک حسنات می گذرد. شروعش با خانه خودمان بود. بعد ها که کار بزرگ تر شد ، خانه ای اجاره کردیم. کمی که پیش رفتیم خیرینی که پول اجاره را داده بودند را پس گرفتند و ما مشکل جدیدی را تجربه کردیم. هر سال به در خانه خدا می رفتیم که بارالها ما که جز تو کسی را نداریم و خودت کمک مان کن و در ناامیدی ها پنجره ی امیدی باز میشد و ما هر سال به مکانی کوچ می کردیم. یادم هست وقتی شروع کردیم حرفی از مهد مادر و کودک نبود ، دغدغه ام این بود این ساختار اسلامی را گسترش دهیم اما الان که نگاه میکنم این مدل خیلی گسترش پیدا کرده است و آقای وزیر آموزش و پرورش چند هفته پیش اولین مجوز مهد مادر و کودک را به نام حسنات امضا کردند و رسماً این مدل در نظام تعلیم و تربیت ما وارد شد.
.
از سال گذشته با کمک دوستان، وقتی که از همه جا ناامید بودیم ، مسجدی را پیدا کردیم که آماده بود ما را میزبانی کند. ما هم خوشحال تر از همیشه که بالاخره کار تربیتی مان را به خانه خدا آورده ایم و چه برکتی از این بیشتر. دیگر میشد به بچه ها گفت ، بچه مسجدی. هر وقت کودک و مادر میخواستند از خانه حرکت کنند و کودک سوال می کرد مامان کجا می ریم؟ پاسخ می‌شنید ، می رویم مسجد و این چقدر برای ما لذت بخش بود.
.
پدرم همیشه می‌گفت ما مسجد می سازیم اما کمتر به فکر ساختن مسجدی هستیم. تلاش کنید مسجدی بسازید. این شد که برای ما این توفیق خیلی گران قیمت بود.
.
اما انگار این توفیق هم ماندگار و مستمر نبود و امشب با تصمیم هیأت امنا وقتی برای شروع سال جدید فعالیتی و شروع تربیت سرباز برای امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف آماده می شدیم نیمی از مکان ما گرفته شد که خادم بهره ببرد و عملا دیگر فعالیت مان در مسجد قابل تحقق نیست و پایان حضورمان در این مسجد با برکت است. ما که به این تغییرات عادت کردیم و یادمان نمی آید روزی بدون مشکل بوده باشیم، اما فکر میکنم اگر فقط مشکل هیئت امناء مساجد را حل کرده بودیم ، مشکل مکان فعالیت خیلی از مجموعه های فرهنگی مردمی حل شده بود.
.
مسجد همیشه خانه ی خداست اما حیف کلید دارش نمی داند باید مسجدی تربیت کرد.
✍ حامد تقدیری
@hamedtaghdiri
۲۳ شهریور ۱۴۰۳

www.tgoop.com/hamedtaghdiri/890

48 viewsSep 13, 2024 at 06:59

همیشه فکر میکردم مسجد خانه ی خداست و کلیدش به دست کسانی است که میخواهند مسجدی تربیت کنند. راستش را بخواهید در شروع فعالیت تبلیغی طلبگی مان در شهرری ، در خیلی مساجد را زدیم اما همیشه با هیئات امنایی مواجه شدیم که برایشان فقط وعده های نماز مهم بود و با حضور کودکان و نوجوانان مخالف بودند.
این شد که ما همیشه برای کارهای تربیتی مان خانه ای را اجاره می کردیم یا دست به دامان خیری می شدیم.
.
اکنون ده سال از فعالیت مجموعه مادر و کودک حسنات می گذرد. شروعش با خانه خودمان بود. بعد ها که کار بزرگ تر شد ، خانه ای اجاره کردیم. کمی که پیش رفتیم خیرینی که پول اجاره را داده بودند را پس گرفتند و ما مشکل جدیدی را تجربه کردیم. هر سال به در خانه خدا می رفتیم که بارالها ما که جز تو کسی را نداریم و خودت کمک مان کن و در ناامیدی ها پنجره ی امیدی باز میشد و ما هر سال به مکانی کوچ می کردیم. یادم هست وقتی شروع کردیم حرفی از مهد مادر و کودک نبود ، دغدغه ام این بود این ساختار اسلامی را گسترش دهیم اما الان که نگاه میکنم این مدل خیلی گسترش پیدا کرده است و آقای وزیر آموزش و پرورش چند هفته پیش اولین مجوز مهد مادر و کودک را به نام حسنات امضا کردند و رسماً این مدل در نظام تعلیم و تربیت ما وارد شد.
.
از سال گذشته با کمک دوستان، وقتی که از همه جا ناامید بودیم ، مسجدی را پیدا کردیم که آماده بود ما را میزبانی کند. ما هم خوشحال تر از همیشه که بالاخره کار تربیتی مان را به خانه خدا آورده ایم و چه برکتی از این بیشتر. دیگر میشد به بچه ها گفت ، بچه مسجدی. هر وقت کودک و مادر میخواستند از خانه حرکت کنند و کودک سوال می کرد مامان کجا می ریم؟ پاسخ می‌شنید ، می رویم مسجد و این چقدر برای ما لذت بخش بود.
.
پدرم همیشه می‌گفت ما مسجد می سازیم اما کمتر به فکر ساختن مسجدی هستیم. تلاش کنید مسجدی بسازید. این شد که برای ما این توفیق خیلی گران قیمت بود.
.
اما انگار این توفیق هم ماندگار و مستمر نبود و امشب با تصمیم هیأت امنا وقتی برای شروع سال جدید فعالیتی و شروع تربیت سرباز برای امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف آماده می شدیم نیمی از مکان ما گرفته شد که خادم بهره ببرد و عملا دیگر فعالیت مان در مسجد قابل تحقق نیست و پایان حضورمان در این مسجد با برکت است. ما که به این تغییرات عادت کردیم و یادمان نمی آید روزی بدون مشکل بوده باشیم، اما فکر میکنم اگر فقط مشکل هیئت امناء مساجد را حل کرده بودیم ، مشکل مکان فعالیت خیلی از مجموعه های فرهنگی مردمی حل شده بود.
.
مسجد همیشه خانه ی خداست اما حیف کلید دارش نمی داند باید مسجدی تربیت کرد.
✍ حامد تقدیری
@hamedtaghdiri
۲۳ شهریور ۱۴۰۳

BY حامدانه