هامِش (علی سلطانی)

شکریست با شکایت (دعاهای رمضانی)
شکر چهارم

امروز برای فکر شکر می‌گویم. آن فرآیند ظریفی که ما را از پرده‌های تاریک و بن‌بست‌های جهل به روشناییِ علم می‌برد. خدایا، قدر و قیمت فکر را اویی بیشتر می‌شناسد که در صحرای بن‌بست‌های نظری و عملی، بیشتر تشنگی کشیده باشد. اویی که در سایه‌روشن سیاهیِ مطلق جهل تا سفیدی براق علم، رنگ‌ها را آرام‌آرام گذشته و راهنماییِ فکر و عقلانیت را جرعه‌جرعه چشیده باشد. این سایه‌روشن یگانه دستگیرِ ما در پیداکردن روزنه‌ای به سمت نور است. روزنه‌ای که اگر نبود، ماندن در سیاه‌چال جهل همیشگی بود.

خدایا، در عظمت نعمتِ اختصاصی اندیشه و فکرت، همین بس که هیچ زیاده‌خواهی، هیچ جباری، هیچ هتاکی، هیچ سارقی، هیچ مهاجمی را توان نیست که آن را از ما بگیرد. جباران و فریبکاران و مغالطه‌کاران نهایت کاری که می‌توانند کنند، دست‌کاری و هدایت و مچاله‌کردن این قدرت است، اما ربودنِ اصل این نعمت ممکن نیست. این شخصی‌ترین نعمت و ثروت ماست. این یگانه‌ترین پناهگاه و تنها زرادخانه‌ی قدرت ماست.

خدایا، بسیارند آنانی که از منظر هواداریِ تو، نگاهی گناه‌آلود به «عقل بوالفضول» دارند. گویی این طلای شریف از راهی جز تو به ما هدیه شده است. آنان در خوش‌بینانه‌ترین حالت از شیرینیِ کمک این نعمتِ بی‌مانند به‌خوبی نچشیده‌اند؛ مقصودم آن دقیقه‌های لذیذی است که عقل و فکر مثل درانداختن آب در زمینی خشک، بالاخره راهی به سوی حل مسئله می‌یابد. آن مستضعفان نمی‌دانند که ما در تکیه‌ی صادقانه به این نعمت بلند، مرتکب گناه نمی‌شویم، که: پارساییِ عاقلان اندیشه‌ی پاکیزه و استوار است؛ که گناه به فعل اختیاری منتسب می‌شود و فکر صادقانه و پالوده در بسیاری‌ اوقات اختیاری نیست، می‌جوشد و می‌خروشد.

خدایا، آن باریکه‌ی نوری که به کمک تیشه‌ی تیزِ فکر، در دالانِ تاریک پرسش‌های بزرگ می‌افتد، هنگامه‌ای بس شیرین است؛ هنگامه‌ای که ما را سرشار و مست می‌کند. مستی‌ای که ساقی‌اش فقط تویی، ای خدای حکیم. مگر می‌شود ساقی، مستان را به دلیل مستی مجازات کند؟ این به دور از حکمت و انصافِ ساقی‌ِ عادل ماست.

خدایا، این نعمت ناب و این شراب مظلوم و مهجور، تنها تیشه و فانوس ماست. در دقیقه‌های تکاپویش، گرمای ذکرت را به یاری‌اش برسان و تیزی‌اش را بُراتر و نورش را فروزان‌تر کن. و به دوستداران ویژه‌ات که اهل پرسش و تعقل‌اند، از آن هنگامه‌های طلایی کشفِ عقل بچشان؛ تا بدانند ساقی عقل چه شراب نابی را ارزان و بی‌منت در جانشان به ودیعه نهاده است.

#دعا
@Hamesh1

www.tgoop.com/hamesh1/1465

652 viewsedited  Mar 15, 2024 at 02:31

شکریست با شکایت (دعاهای رمضانی)
شکر چهارم

امروز برای فکر شکر می‌گویم. آن فرآیند ظریفی که ما را از پرده‌های تاریک و بن‌بست‌های جهل به روشناییِ علم می‌برد. خدایا، قدر و قیمت فکر را اویی بیشتر می‌شناسد که در صحرای بن‌بست‌های نظری و عملی، بیشتر تشنگی کشیده باشد. اویی که در سایه‌روشن سیاهیِ مطلق جهل تا سفیدی براق علم، رنگ‌ها را آرام‌آرام گذشته و راهنماییِ فکر و عقلانیت را جرعه‌جرعه چشیده باشد. این سایه‌روشن یگانه دستگیرِ ما در پیداکردن روزنه‌ای به سمت نور است. روزنه‌ای که اگر نبود، ماندن در سیاه‌چال جهل همیشگی بود.

خدایا، در عظمت نعمتِ اختصاصی اندیشه و فکرت، همین بس که هیچ زیاده‌خواهی، هیچ جباری، هیچ هتاکی، هیچ سارقی، هیچ مهاجمی را توان نیست که آن را از ما بگیرد. جباران و فریبکاران و مغالطه‌کاران نهایت کاری که می‌توانند کنند، دست‌کاری و هدایت و مچاله‌کردن این قدرت است، اما ربودنِ اصل این نعمت ممکن نیست. این شخصی‌ترین نعمت و ثروت ماست. این یگانه‌ترین پناهگاه و تنها زرادخانه‌ی قدرت ماست.

خدایا، بسیارند آنانی که از منظر هواداریِ تو، نگاهی گناه‌آلود به «عقل بوالفضول» دارند. گویی این طلای شریف از راهی جز تو به ما هدیه شده است. آنان در خوش‌بینانه‌ترین حالت از شیرینیِ کمک این نعمتِ بی‌مانند به‌خوبی نچشیده‌اند؛ مقصودم آن دقیقه‌های لذیذی است که عقل و فکر مثل درانداختن آب در زمینی خشک، بالاخره راهی به سوی حل مسئله می‌یابد. آن مستضعفان نمی‌دانند که ما در تکیه‌ی صادقانه به این نعمت بلند، مرتکب گناه نمی‌شویم، که: پارساییِ عاقلان اندیشه‌ی پاکیزه و استوار است؛ که گناه به فعل اختیاری منتسب می‌شود و فکر صادقانه و پالوده در بسیاری‌ اوقات اختیاری نیست، می‌جوشد و می‌خروشد.

خدایا، آن باریکه‌ی نوری که به کمک تیشه‌ی تیزِ فکر، در دالانِ تاریک پرسش‌های بزرگ می‌افتد، هنگامه‌ای بس شیرین است؛ هنگامه‌ای که ما را سرشار و مست می‌کند. مستی‌ای که ساقی‌اش فقط تویی، ای خدای حکیم. مگر می‌شود ساقی، مستان را به دلیل مستی مجازات کند؟ این به دور از حکمت و انصافِ ساقی‌ِ عادل ماست.

خدایا، این نعمت ناب و این شراب مظلوم و مهجور، تنها تیشه و فانوس ماست. در دقیقه‌های تکاپویش، گرمای ذکرت را به یاری‌اش برسان و تیزی‌اش را بُراتر و نورش را فروزان‌تر کن. و به دوستداران ویژه‌ات که اهل پرسش و تعقل‌اند، از آن هنگامه‌های طلایی کشفِ عقل بچشان؛ تا بدانند ساقی عقل چه شراب نابی را ارزان و بی‌منت در جانشان به ودیعه نهاده است.

#دعا
@Hamesh1

BY هامِش (علی سلطانی)