هامِش (علی سلطانی)

شکریست با شکایت (دعاهای رمضانی)
شکایت پنجم

خدایا، این بار از شکاف شکایت می‌کنم؛ شکافی بین جهان قدیم و جهان جدید و راه پُرحیرت دینداری در میان این دو. خدایا، ما از دو گروه نیستیم. آنانی که در دیروز اسیرند، می‌خواهند ما را شبیه گذشته کنند و به گمانشان ما هر چه شبیه‌تر به تاریخ و جغرافیای نقطه‌ی آغازین دین شویم، دینداری ناب‌تریم. نیز آنانی که در امروز اسیرند، می‌خواهند ما را یکسره عصری و عرفی کنند و به گمانشان هر چه آدمی را به گذشته پیوند زند، از جنس پوسیدگی و ارتجاع است.

خدایا، ما می‌خواهیم همچون دیندار معنویِ دیروز، انسان معنویِ عصر خود باشیم. ما نه می‌خواهیم به جنگ امروز برویم و نه می‌خواهیم خود را یکسره از گذشته بزداییم. ما خود را راویان و راهیان پُل‌ در میان این دو جهان می‌دانیم. اما کارمان در پُرکردن این شکاف بسیاربسیار دشوار است. خدایا، به حکمتی پیدا یا پنهان دیگر قرار نیست دستی از غیب بیرون بیاوری یا رسولی دوباره بفرستی. گر این گونه است، ما را در عصر ایستادن بر پای خود، در عصر رسول خود بودن، در تدارک بستر دینداری در زمانه‌ی خود، استوار کن.

خدایا، اگر این‌گونه است، به تو از دشواری‌ها شکایت می‌کنیم، به تو از سنگ‌‌اندازی‌ها شکایت می‌کنیم، به تو از ابهام‌ها، تردید‌ها، حیرت‌ها و سکوت‌های تکوینی شکایت می‌کنیم. اگر ما بالغ فرض شده‌ایم و کافی در دانستن مقدمات، و مسئول در تعریف نتایج، اگر ما پیامبرانی مفسریم و مجازیم به بازاندیشی در اصول و فروع به اقتضای زمانه، به تو از نبود بسترها شکایت می‌کنیم. نبود بسترهایی که بیراه هم نیستند و بیش از همه برخاسته از نوعی حزم و احتیاط‌اند. احتیاط‌هایی برخاسته از بسته‌شدن دفتر پیامبری و نپذیرفتنِ سپردن وظیفه‌ به مسافران هر عصر در بازآفرینیِ دین. آنان احتیاط می‌کنند که نباید در دستورات حتی فرعیِ رسیده، اندکی دخل و تصرف کرد. و ما مثل آنان نمی‌اندیشیم. مثل گذرکرده‌ها هم نمی‌اندیشیم.

خدایا، اقتضای سپردن این مسئولیت عصری در بازاندیشی و بازسازی دین، روشنی و گشایش بیشتر امور است. اما آفتاب یقین آشکارا نمی‌تابد و راه‌ها هموار نیست. با گمانه‌های لرزان و سنگلاخ‌های بسیار، پیمودن راه آسان نیست. گاو نر می‌خواهد و مرد کهن. دل ما را، ذهن ما را، زبان ما را، قلم ما را، گام ما را، در اظهار و پیمودن بی‌باک این مسیر نیمه‌روشن و سخت قوی کن و متکی به ایمان خویش. دقت علمی و قوت عقلی و شدت ایمانی و حدت میانه‌روی را چراغ راه ما قرار ده.

#دعا
@Hamesh1

www.tgoop.com/hamesh1/1467

796 viewsedited  Mar 16, 2024 at 02:54

شکریست با شکایت (دعاهای رمضانی)
شکایت پنجم

خدایا، این بار از شکاف شکایت می‌کنم؛ شکافی بین جهان قدیم و جهان جدید و راه پُرحیرت دینداری در میان این دو. خدایا، ما از دو گروه نیستیم. آنانی که در دیروز اسیرند، می‌خواهند ما را شبیه گذشته کنند و به گمانشان ما هر چه شبیه‌تر به تاریخ و جغرافیای نقطه‌ی آغازین دین شویم، دینداری ناب‌تریم. نیز آنانی که در امروز اسیرند، می‌خواهند ما را یکسره عصری و عرفی کنند و به گمانشان هر چه آدمی را به گذشته پیوند زند، از جنس پوسیدگی و ارتجاع است.

خدایا، ما می‌خواهیم همچون دیندار معنویِ دیروز، انسان معنویِ عصر خود باشیم. ما نه می‌خواهیم به جنگ امروز برویم و نه می‌خواهیم خود را یکسره از گذشته بزداییم. ما خود را راویان و راهیان پُل‌ در میان این دو جهان می‌دانیم. اما کارمان در پُرکردن این شکاف بسیاربسیار دشوار است. خدایا، به حکمتی پیدا یا پنهان دیگر قرار نیست دستی از غیب بیرون بیاوری یا رسولی دوباره بفرستی. گر این گونه است، ما را در عصر ایستادن بر پای خود، در عصر رسول خود بودن، در تدارک بستر دینداری در زمانه‌ی خود، استوار کن.

خدایا، اگر این‌گونه است، به تو از دشواری‌ها شکایت می‌کنیم، به تو از سنگ‌‌اندازی‌ها شکایت می‌کنیم، به تو از ابهام‌ها، تردید‌ها، حیرت‌ها و سکوت‌های تکوینی شکایت می‌کنیم. اگر ما بالغ فرض شده‌ایم و کافی در دانستن مقدمات، و مسئول در تعریف نتایج، اگر ما پیامبرانی مفسریم و مجازیم به بازاندیشی در اصول و فروع به اقتضای زمانه، به تو از نبود بسترها شکایت می‌کنیم. نبود بسترهایی که بیراه هم نیستند و بیش از همه برخاسته از نوعی حزم و احتیاط‌اند. احتیاط‌هایی برخاسته از بسته‌شدن دفتر پیامبری و نپذیرفتنِ سپردن وظیفه‌ به مسافران هر عصر در بازآفرینیِ دین. آنان احتیاط می‌کنند که نباید در دستورات حتی فرعیِ رسیده، اندکی دخل و تصرف کرد. و ما مثل آنان نمی‌اندیشیم. مثل گذرکرده‌ها هم نمی‌اندیشیم.

خدایا، اقتضای سپردن این مسئولیت عصری در بازاندیشی و بازسازی دین، روشنی و گشایش بیشتر امور است. اما آفتاب یقین آشکارا نمی‌تابد و راه‌ها هموار نیست. با گمانه‌های لرزان و سنگلاخ‌های بسیار، پیمودن راه آسان نیست. گاو نر می‌خواهد و مرد کهن. دل ما را، ذهن ما را، زبان ما را، قلم ما را، گام ما را، در اظهار و پیمودن بی‌باک این مسیر نیمه‌روشن و سخت قوی کن و متکی به ایمان خویش. دقت علمی و قوت عقلی و شدت ایمانی و حدت میانه‌روی را چراغ راه ما قرار ده.

#دعا
@Hamesh1

BY هامِش (علی سلطانی)