tgoop.com/hamesh1/1495
Last Update:
شکریست با شکایت (دعاهای رمضانی)
شکر بیست و چهارم
این بار می‌خواهم شکر صراط میانهروی را بگویم. شاه‌راهی که فرزند عقل نقاد و اخلاقِ انصاف است. خدایا، این نعمت بی‌بدیل ما را از نقمتِ تندروی و کندروی بازداشت. ما را از کوری در برابر نقص محبوب‌ها و غلو در زشتی مغضوب‌ها دور نگه داشت. نعمت پیمودن میانهروی ما را جاده‌صاف‌کن هیچ قدرت قلدر و باج‌دهنده به هیچ زیاده‌نخواهی نپسندید. چشم بینا و پای استوار بر مسیر میانه‌ی نقد و انصاف، ما را از مهلکه‌ها و قربانی‌شدن‌ها و سواری‌دادن‌ها برحذر داشت. و این‌ها اصلاً کم دارایی‌‌ای نیست.
خدایا، شکر می‌گویمت برای رضایت و آرامش و تأنیِ میانهروی. پیمودن این مسیر به‌ظاهر ساده و محبوب، اما به‌باطن دشوار و مغضوب، جز به صبر ممکن نبود. صبرِ میانهروی را به شهد درایت و عدالتش، تو بر ما ممکن کردی. تحمل تنهایی‌های میانهروی را به فضیلت اخلاقی‌اش، تو بر ما چشاندی. اگر نبود یاریِ تو در پیمایش صخره‌های میانهروی، لغزیدن به افراط و تفریط به چشم‌برهم‌زدنی رخ می‌داد. همچنان‌که دره‌های افراط و تفریط، پُر بود و پُر است از قربانیان و خاطیان.
خدایا، تو بر قوت خرد نقاد ما افزودی. تو بر صحت بنیان انصاف در ما دمیدی. خرد نقاد به ما کمک کرد که هیچ اندیشه و فرد و مکتب و جریان را، ولو محبوب و نزدیک، از تیغ تیز نقد نگذرانیم. چراغ انصاف به ما کمک کرد که در کشیدن تیغ نقد، پروای عدالت و داد را، ملاحظه‌ی انصاف و دقت را، ولو برای مغضوب‌ها، از کف ندهیم. خدایا، تو به ما کمک کردی که تلقیِ نظریِ ناصواب از میانهروی را باطل کنیم و با این بطلان مانع پیش روی خود را هم برداریم.
بارالها، فضیلت و نعمت «میانهروی» در میان ما مظلوم شده و به دست تندروها و کندروها، از سوی سیاسیون بی‌اصول و دانایان ترسو، برچسبی ناروا گشته. اما تقوای تو به ما آموخت که میانهروی، نه برچسب، که فخر است. پروای تو ما به نشان داد که گرفتنِ حدّ وسط در همه‌ی موقعیت‌ها و کاستنِ تندی از هرگونه ایده و عمل، معنایش میانهروی نیست. تو به ما کمک کردی که مستدل بگوییم، میانهروی می‌تواند به شرط نقادی و انصاف، به شرط خرد و مردانگی(زنانگی)، در سوی تندِ ایده‌ی به‌حقی هم مصداق داشته باشد. که در این معنا، نعمت میانهروی چیزی جز پروای عدالت و حقیقت نبود و نیست.
خدایا، نعمت میانهروی با پدر و مادرِ نقادی و انصاف، کیمیای زمانه‌ی ماست. ما معمولاً یا نقادی را می‌بازیم یا انصاف را روا نمی‌داریم. اگر نقد به دوست و انصاف به دشمن چراغ راه ما باشد، نعمت میانهروی از میانه‌ی ما پرنمی‌کشد. ضرورتِ حفظ این نعمت، سلامت پدر و مادر (عقل نقاد و انصاف) آن است. جهان گاهی دست به دست می‌دهد، تا فقط این دو نعمت را از ما بگیرد و ما را از صراط میانهروی خارج کند. پروردگارا، مپسند که در این سودای خام، دنیای طماع، پیروز شود و ما عقل و انصاف را دودستی و مفت به او تقدیم کنیم. بر گرداگردِ عقل و انصاف ما دژ مستحکمی از نگهبانان را برپا دار، تا مبادا ما نیز نعمت میانهروی، که همان گوهر حقیقت‌جویی و عدالت است، را به‌آسانی ببازیم.
#دعا
@Hamesh1
BY هامِش (علی سلطانی)
Share with your friend now:
tgoop.com/hamesh1/1495