هامِش (علی سلطانی)

بنیان این عالم نوک‌زدن بر آشنایی‌هاست. دستچین‌کردن میوه‌ها به اندازه‌ی یک مشت از باغی پهناورست. در این بین، چشیدن محضر آدم‌های محبوب هم کامل نیست. ما از همدیگر شمه‌ای می‌چشیم و سهم بیشترش می‌ماند. نه آنکه نخواهیم، نه آنکه پرهیز کنیم، نمی‌شود! ما هر یک به جزیره‌ای شبیهیم که دیگران در ساحلمان یا نهایت تا لبه‌های خشکی‌مان می‌توانند قدمی بزنند و سکونتی بگزینند. جبرهای زندگی و محدودیت‌های سرشته‌شده به زودی سرمی‌رسند و ما را از هم جدا می‌کنند.

ما هنوز بوسه‌ای نچیده، گپی نزده، آغوشی نچسبیده، محضری نچشیده، مهری نورزیده، گوشی نشنیده، رازی نگفته، هدیه‌ای نگرفته، متنی ننوشته، تماشایی نکرده، لذتی نبرده، زلفی نگشوده، از هم باید فاصله بگیریم. ما فراموش کرده‌ایم که برای انفراد آمدیم؛ وقتی که دست خواهش آشنایی‌مان همیشه به سوی هم دراز بود.

#خرده‌نوشت‌ها
@Hamesh1

www.tgoop.com/hamesh1/1591

1.1K viewsedited  Sep 9 at 08:41

بنیان این عالم نوک‌زدن بر آشنایی‌هاست. دستچین‌کردن میوه‌ها به اندازه‌ی یک مشت از باغی پهناورست. در این بین، چشیدن محضر آدم‌های محبوب هم کامل نیست. ما از همدیگر شمه‌ای می‌چشیم و سهم بیشترش می‌ماند. نه آنکه نخواهیم، نه آنکه پرهیز کنیم، نمی‌شود! ما هر یک به جزیره‌ای شبیهیم که دیگران در ساحلمان یا نهایت تا لبه‌های خشکی‌مان می‌توانند قدمی بزنند و سکونتی بگزینند. جبرهای زندگی و محدودیت‌های سرشته‌شده به زودی سرمی‌رسند و ما را از هم جدا می‌کنند.

ما هنوز بوسه‌ای نچیده، گپی نزده، آغوشی نچسبیده، محضری نچشیده، مهری نورزیده، گوشی نشنیده، رازی نگفته، هدیه‌ای نگرفته، متنی ننوشته، تماشایی نکرده، لذتی نبرده، زلفی نگشوده، از هم باید فاصله بگیریم. ما فراموش کرده‌ایم که برای انفراد آمدیم؛ وقتی که دست خواهش آشنایی‌مان همیشه به سوی هم دراز بود.

#خرده‌نوشت‌ها
@Hamesh1

BY هامِش (علی سلطانی)