hashiesaz (حاشیه‌ساز)

⬛️ چه بسا کسانی با شعارهای انقلابی، مکمل نقشه سازشکاران باشند
✔️ درباره توافق سه جانبه تبادل سوخت هسته‌ای در تهران

🖋#حاشیه_ساز


در افطاری ماه رمضان سال ۹۳، فرصتی دست داد تا بلاواسطه و رودررو از آقای #احمدینژاد، ماجرای توافق سه جانبه هسته ای با برزیل و ترکیه را جویا شوم. آن زمان مذاکرات پرهیاهو با گروه موسوم به پنج به علاوه یک در میانه راه و توافق ژنو انجام شده بود، احمدینژاد نیز در سکوت سیاسی به سر میبرد؛ لذا پاسخ وی مجمل و تا حدودی مبهم بود. من گفتم که توافق سه جانبه، جعبه سیاه ناکامیهای دولت شماست؛ ولی چنین وانمود میشود که آمریکا زیر آن زده است. احمدینژاد گفت هر امری پشت صحنه هایی دارد که تعیین کننده روی صحنه هستند.

در توافق موسوم به تبادل سوخت هسته ای (yon.ir/uD55p) که با حضور روسای جمهور برزیل و ترکیه (اعضای غیردائم وقت شورای امنیت) به تاریخ ۲۷ اردیبهشت سال ۸۹ در تهران اعلام شد؛ قرار بود ۱۲۰۰ کیلوگرم اورانیوم سه و نیم درصد ایران به صورت امانت به ترکیه منتقل شود، و به مرور به روسیه ارسال و در آنجا به غنای بیست درصد برسد. سپس به فرانسه رفته و تبدیل به صفحه سوخت شود، و النهایه ۱۲۰ کیلوگرم اورانیوم بیست درصد برای مصرف در رآکتور تحقیقاتی تهران به ایران داده شود. در این توافق هیچ گونه محدودیتی در برنامه هسته‌ای ایران اعمال نمیشد، و تنها امتیازی که ایران میداد، خروج اورانیوم های غنی شده از خاکش بود. ترکیه نیز متعهد شده بود هر گاه ایران بخواهد، اورانیوم ها را مسترد کند. توافق تبادل سوخت، مورد تایید و موافقت آمریکا هم قرار گرفت؛ اما در تبلیغات رسمی چنین گفته شد که اوباما "بدعهدی" کرده و مانع تحقق توافق شده است.

پس از ناکامی آن توافق بود که قطعنامه ای ۱۹۲۹ در شورای امنیت علیه ایران تصویب شد، گرچه برزیل و ترکیه به آن رای منفی دادند. سپس تحریم های کمرشکن اقتصادی آمریکا و اتحادیه اروپا، به تدریج طراحی و اجرا گردید تا آنکه هیات حاکمه کشور در سال ۹۱، اقدام به مذاکره مستقیم و مخفی با آمریکا در عمان نمودند که از دل آن معاهده برجام در دولت روحانی برون آمد. در برجام، حدود ده تن اورانیوم غنی شده از کشور خارج و ایران متعهد شد که بیش از ۶ هزار سانتریفوژ نسل دوم را به کار نگیرد، و هیچ گاه ذخیره اورانیوم غنی شده‌اش به بیش از ۳۰۰ کیلوگرم نرسد و تضییقات و محدودیت های بیسابقه دیگری نیز تعیین شد که مجال بازگفت آن نیست.

با این همه، مخالفان داخلی توافق تبادل سوخت در آن برهه، عنوان میداشتند که این توافق از جهت اعطای امتیاز به طرف غربی، توافقی غیرعزتمندانه و مردود است. حکما این گونه مخالفتها، تاثیر معتنابهی در ناکامی آن توافق داشت، به نحوی که کاظم جلالی، نماینده نزدیک به لاریجانی در روز بررسی برجام در مجلس (در مهرماه سال ۹۴) گفت که علی لاریجانی نگذاشته است که توافق تبادل سوخت، اجرایی شود. (yon.ir/Osi2v)

جالب است که زهرا رهنورد و اکبر هاشمی رفسنجانی (بنا به روایت احمدینژاد در گزارش جمهور ۴: yon.ir/KSVD7) از مخالفان شاخص تبادل سوخت بودند. (رهنورد توافق تهران را با ترکمانچای مقایسه کرد: yon.ir/4tY4h) اما همین اشخاص و پیروانشان، در جریان مذاکرات منتهی به برجام، تمام قد حامی و مدافع آن شدند؛ در حالی که برجام صدها برابر توافق تهران، به طرف غربی امتیاز داده بود.

دسته دیگری نیز همانند حسین شریعتمداری، مدیر روزنامه کیهان، هستند که با تبادل سوخت و برجام، هر دو مخالفت کرده اند. اگر بتوان به اتکای شواهد پیشگفته، دسته قبلی را مشمول صفت عدم صداقت و کارشکنی برای زمین زدن دولت احمدینژاد دانست؛ در خصوص دسته اخیر داوری کمی پیچیده تر است. چنین مینماید که این دسته بر موضع انعطاف ناپذیر خود اصرار داشته اند، علی ای حال، برآیند کنش این دو دسته، بر هم خوردن توافق تبادل سوخت، افتادن کشور به ورطه تحریم و سپس سازش هسته ای از موضع ضعف بود که خسران حاصل، امروز دیگر قابل انکار نیست. آری، چه بسا کسانی با شعارهای انقلابی، مکمل نقشه سازشکاران بوده باشند.

@hashiesaz

www.tgoop.com/hashiesaz/638

2.3K viewsahmad hashiesaz, edited  Jun 11, 2018 at 19:38

⬛️ چه بسا کسانی با شعارهای انقلابی، مکمل نقشه سازشکاران باشند
✔️ درباره توافق سه جانبه تبادل سوخت هسته‌ای در تهران

🖋#حاشیه_ساز


در افطاری ماه رمضان سال ۹۳، فرصتی دست داد تا بلاواسطه و رودررو از آقای #احمدینژاد، ماجرای توافق سه جانبه هسته ای با برزیل و ترکیه را جویا شوم. آن زمان مذاکرات پرهیاهو با گروه موسوم به پنج به علاوه یک در میانه راه و توافق ژنو انجام شده بود، احمدینژاد نیز در سکوت سیاسی به سر میبرد؛ لذا پاسخ وی مجمل و تا حدودی مبهم بود. من گفتم که توافق سه جانبه، جعبه سیاه ناکامیهای دولت شماست؛ ولی چنین وانمود میشود که آمریکا زیر آن زده است. احمدینژاد گفت هر امری پشت صحنه هایی دارد که تعیین کننده روی صحنه هستند.

در توافق موسوم به تبادل سوخت هسته ای (yon.ir/uD55p) که با حضور روسای جمهور برزیل و ترکیه (اعضای غیردائم وقت شورای امنیت) به تاریخ ۲۷ اردیبهشت سال ۸۹ در تهران اعلام شد؛ قرار بود ۱۲۰۰ کیلوگرم اورانیوم سه و نیم درصد ایران به صورت امانت به ترکیه منتقل شود، و به مرور به روسیه ارسال و در آنجا به غنای بیست درصد برسد. سپس به فرانسه رفته و تبدیل به صفحه سوخت شود، و النهایه ۱۲۰ کیلوگرم اورانیوم بیست درصد برای مصرف در رآکتور تحقیقاتی تهران به ایران داده شود. در این توافق هیچ گونه محدودیتی در برنامه هسته‌ای ایران اعمال نمیشد، و تنها امتیازی که ایران میداد، خروج اورانیوم های غنی شده از خاکش بود. ترکیه نیز متعهد شده بود هر گاه ایران بخواهد، اورانیوم ها را مسترد کند. توافق تبادل سوخت، مورد تایید و موافقت آمریکا هم قرار گرفت؛ اما در تبلیغات رسمی چنین گفته شد که اوباما "بدعهدی" کرده و مانع تحقق توافق شده است.

پس از ناکامی آن توافق بود که قطعنامه ای ۱۹۲۹ در شورای امنیت علیه ایران تصویب شد، گرچه برزیل و ترکیه به آن رای منفی دادند. سپس تحریم های کمرشکن اقتصادی آمریکا و اتحادیه اروپا، به تدریج طراحی و اجرا گردید تا آنکه هیات حاکمه کشور در سال ۹۱، اقدام به مذاکره مستقیم و مخفی با آمریکا در عمان نمودند که از دل آن معاهده برجام در دولت روحانی برون آمد. در برجام، حدود ده تن اورانیوم غنی شده از کشور خارج و ایران متعهد شد که بیش از ۶ هزار سانتریفوژ نسل دوم را به کار نگیرد، و هیچ گاه ذخیره اورانیوم غنی شده‌اش به بیش از ۳۰۰ کیلوگرم نرسد و تضییقات و محدودیت های بیسابقه دیگری نیز تعیین شد که مجال بازگفت آن نیست.

با این همه، مخالفان داخلی توافق تبادل سوخت در آن برهه، عنوان میداشتند که این توافق از جهت اعطای امتیاز به طرف غربی، توافقی غیرعزتمندانه و مردود است. حکما این گونه مخالفتها، تاثیر معتنابهی در ناکامی آن توافق داشت، به نحوی که کاظم جلالی، نماینده نزدیک به لاریجانی در روز بررسی برجام در مجلس (در مهرماه سال ۹۴) گفت که علی لاریجانی نگذاشته است که توافق تبادل سوخت، اجرایی شود. (yon.ir/Osi2v)

جالب است که زهرا رهنورد و اکبر هاشمی رفسنجانی (بنا به روایت احمدینژاد در گزارش جمهور ۴: yon.ir/KSVD7) از مخالفان شاخص تبادل سوخت بودند. (رهنورد توافق تهران را با ترکمانچای مقایسه کرد: yon.ir/4tY4h) اما همین اشخاص و پیروانشان، در جریان مذاکرات منتهی به برجام، تمام قد حامی و مدافع آن شدند؛ در حالی که برجام صدها برابر توافق تهران، به طرف غربی امتیاز داده بود.

دسته دیگری نیز همانند حسین شریعتمداری، مدیر روزنامه کیهان، هستند که با تبادل سوخت و برجام، هر دو مخالفت کرده اند. اگر بتوان به اتکای شواهد پیشگفته، دسته قبلی را مشمول صفت عدم صداقت و کارشکنی برای زمین زدن دولت احمدینژاد دانست؛ در خصوص دسته اخیر داوری کمی پیچیده تر است. چنین مینماید که این دسته بر موضع انعطاف ناپذیر خود اصرار داشته اند، علی ای حال، برآیند کنش این دو دسته، بر هم خوردن توافق تبادل سوخت، افتادن کشور به ورطه تحریم و سپس سازش هسته ای از موضع ضعف بود که خسران حاصل، امروز دیگر قابل انکار نیست. آری، چه بسا کسانی با شعارهای انقلابی، مکمل نقشه سازشکاران بوده باشند.

@hashiesaz

BY hashiesaz (حاشیه‌ساز)