Hossein Ronaghi - حسین رونقی ✔

بازخوانی یک نامه تاریخی؛ امروز در حیرتم که چرا بیشتر روشنفکران متعهد و مسئول سکوت کرده‌اند؟
مهشید امیرشاهی

امروز در این حیرتم که چرا بیشتر روشنفکران متعهد و مسئول سکوت کرده اند. متعهد و مسئول را با طنز بکار نبردم، چون اتفاقا آن‌ها که تعهد و مسئولیت‌شان طنزآمیز است هیچ کدام ساکت ننشسته اند: همه به حمدالله اخیرا، طی مقالات و رسالات، به دین مبین اسلام مشرف شده اند و شتاب دارند که خود را در صفوف فشرده دیگر تازه اسلام آورده‌ها جا کنند ... شتاب از این باب که مبادا در این دنیا عقب و بی‌نصیب بمانند.

حیرت من فقط به سکوت روشنفکران ختم نمی‌شود. مثلا در این حیرتم که چرا اعضاء وزارت خارجه پی هم اعلامیه‌های انقلابی صادر می‌کنند؟

این آقایان تا زمان دولت تیمسار ازهاری هم آدم‌های سر به‌راه و پا به راهی بودند، شامپانی و خاویار به مزاجشان سازگار بود ... چه شده است؟

دنیای وارونه‌ای داریم: سیاستمداران قدیم به جای آن که عمل کنند، در محضر آقایان روحانیون کسب فیض برسانند، سکوت می کنند، دیپلمات ها به جای اینکه سکوت کنند، حرف می‌زنند!

یا از نمایندگان مجلسی که به این امید از مسند وکالت استعفا می‌دهند که کرسی وکالت آینده‌شان را گرم نگاه دارند؟ یا از روزنامه نگارانی که دیروز مرعوب بودند و امروز هم متأسفانه مرعوبند؟ ...

من تا امروزبه هیچ روزنامه و نشریه ای مطلبی نداده ام که حال و هوای سیاسی داشته باشد. شاید به این دلیل که تا امروز در مملکتم به سیاست‌مداری چون شاپور بختیار برنخورده بودم که بدانم سیاست الزاما مغایر شرافت، صمیمیت و وطن‌پرستی نیست.

من صدایم را به پشتیبانی از آقای شاپور بختیار با سربلندی هر چه تمام‌تر بلند می‌کنم، حتی اگر این صدا در فضا تنها بماند. من از تنها ماندن هرگز هراسی بدل راه نداده‌ام. ولی این بار می ترسم، نه به خاطر خودم ، بلکه بخاطر آینده این ملک و سرنوشت همه آن‌ها که دوست‌شان دارم.

مهشید امیرشاهی

روزنامه آیندگان، ۱۷ بهمن ۱۳۵۷

متن کامل...

Telegraph

یک نامه‌ی تاریخی: کسی نیست که از بختیار حمایت کند؟

 نامه‌ی مهشید امیرشاهی روشنفکر و نویسنده معاصر به روزنامه آیندگان امروز در حیرتم که چرا بیشتر روشنفکران متعهد و مسئول سکوت کرده‌اند؟ دنیای وارونه‌ای داریم: سیاست‌مداران قدیم به جای آن که عمل کنند، در محضر آقایان روحانیون کسب فیض برسانند، سکوت می کنند، دیپلمات‌ها…

www.tgoop.com/hosseinronaghi/554

4.4K viewsedited  Feb 12, 2022 at 12:41

بازخوانی یک نامه تاریخی؛ امروز در حیرتم که چرا بیشتر روشنفکران متعهد و مسئول سکوت کرده‌اند؟
مهشید امیرشاهی

امروز در این حیرتم که چرا بیشتر روشنفکران متعهد و مسئول سکوت کرده اند. متعهد و مسئول را با طنز بکار نبردم، چون اتفاقا آن‌ها که تعهد و مسئولیت‌شان طنزآمیز است هیچ کدام ساکت ننشسته اند: همه به حمدالله اخیرا، طی مقالات و رسالات، به دین مبین اسلام مشرف شده اند و شتاب دارند که خود را در صفوف فشرده دیگر تازه اسلام آورده‌ها جا کنند ... شتاب از این باب که مبادا در این دنیا عقب و بی‌نصیب بمانند.

حیرت من فقط به سکوت روشنفکران ختم نمی‌شود. مثلا در این حیرتم که چرا اعضاء وزارت خارجه پی هم اعلامیه‌های انقلابی صادر می‌کنند؟

این آقایان تا زمان دولت تیمسار ازهاری هم آدم‌های سر به‌راه و پا به راهی بودند، شامپانی و خاویار به مزاجشان سازگار بود ... چه شده است؟

دنیای وارونه‌ای داریم: سیاستمداران قدیم به جای آن که عمل کنند، در محضر آقایان روحانیون کسب فیض برسانند، سکوت می کنند، دیپلمات ها به جای اینکه سکوت کنند، حرف می‌زنند!

یا از نمایندگان مجلسی که به این امید از مسند وکالت استعفا می‌دهند که کرسی وکالت آینده‌شان را گرم نگاه دارند؟ یا از روزنامه نگارانی که دیروز مرعوب بودند و امروز هم متأسفانه مرعوبند؟ ...

من تا امروزبه هیچ روزنامه و نشریه ای مطلبی نداده ام که حال و هوای سیاسی داشته باشد. شاید به این دلیل که تا امروز در مملکتم به سیاست‌مداری چون شاپور بختیار برنخورده بودم که بدانم سیاست الزاما مغایر شرافت، صمیمیت و وطن‌پرستی نیست.

من صدایم را به پشتیبانی از آقای شاپور بختیار با سربلندی هر چه تمام‌تر بلند می‌کنم، حتی اگر این صدا در فضا تنها بماند. من از تنها ماندن هرگز هراسی بدل راه نداده‌ام. ولی این بار می ترسم، نه به خاطر خودم ، بلکه بخاطر آینده این ملک و سرنوشت همه آن‌ها که دوست‌شان دارم.

مهشید امیرشاهی

روزنامه آیندگان، ۱۷ بهمن ۱۳۵۷

متن کامل...

BY Hossein Ronaghi - حسین رونقی